Ημερομηνία δημοσίευσης: 28 Σεπτεμβρίου 2017
Δέκα χρόνια. Τόσο περίπου διήρκησε η απουσία των Nocturnal Rites από την ενεργό δράση. Δέκα χρόνια χωρίς κάποιο δείγμα για το status της μπάντας. Όσο απροειδοποίητα μπήκαν στον πάγο, τόσο απροειδοποίητα επανήλθαν στο προσκήνιο προς μεγάλη χαρά αρκετών οπαδών.
Η τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, το “The 8th Sin” του 2007 απέσπασε τόσο καλές όσο και άσχημες κριτικές και σε γενικά πλαίσια άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα τους, τουλάχιστον αυτό άφησε να εννοηθεί η μακροχρόνια σιγή που ακολούθησε.
Με τον ξεκάθαρο τίτλο “Phoenix” να δηλώνει περίτρανα την επιστροφή τους οι Nocturnal Rites βροντοφωνάζουν την αναγέννησή τους και μας παρουσιάζουν την ένατη δισκογραφική τους δουλειά. Επίσης, μας παρουσιάζουν και το “καινούργιο” τους κιθαριστικό δίδυμο, καθώς οι Norberg και Rorland αποτελούν παρελθόν με τον δεύτερο να έχει ενταχθεί στους Sabbaton. Στην θέση τους βρίσκουμε τους Per Nilsson και Fredrik Mannberg οι οποίοι αναπληρώνουν και πλαισιώνουν εξαιρετικά την μπάντα. Μέχρι εδώ όλα καλά, στο ζουμί τι γίνεται. Τόσο στο ηχητικό κομμάτι όσο και στο συνθετικό το “Phoenix” ηχεί σαν να μην πέρασε μία μέρα. Πιασάρικο σε γενικές γραμμές album, μελωδικότατο, με συγκρατημένα, αλλά καλοστημένα ξεσπάσματα. Ο βασικός ήχος των τελευταίων δίσκων τους δηλαδή, κάτι το οποίο θα με ευχαριστούσε αρκετά, αν είχε βγει στην ώρα του.
Έχοντας δέκα ολόκληρα χρόνια στην διάθεσή σου, μέσα στα οποία παρόλο που δεν υπήρξε κάποια ουσιαστική κινητικότητα, βάση των λεγομένων της ίδιας της μπάντας η συνθετική διαδικασία δεν σταμάτησε, ειλικρινά περίμενα κάτι παραπάνω. Περίμενα πως όλο αυτό το διάστημα θα βοηθούσε την μπάντα ή έστω θα τους έδινε αρκετό χρόνο ώστε να καταφέρουν να στήσουν έναν πολύ καλό δίσκο. Θα τους έδινε την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τις όποιες ιδέες υπήρξαν στο πέρασμα των χρόνων, εξελίσσοντας τόσο αυτές όσο και την ίδια την μπάντα. Αντί αυτού επέλεξαν ένα εκ του ασφαλούς come back. Επιχειρηματικά ίσως αυτή να ήταν και η καλύτερη ή η σωστότερη κίνηση. Ίσως αυτό να ευχαριστήσει και να ικανοποιήσει κάποιους από τους οπαδούς τους. Υπάρχει όμως και μία μικρή ίσως ομάδα οπαδών που περίμεναν κάτι παραπάνω.
Κάνει λοιπόν αυτό, το “Phoenix” έναv κακό δίσκο; Σε καμία περίπτωση. Ο δίσκος έχει αρκετές καλές στιγμές. Έχει κομμάτια που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι σε οποιονδήποτε προηγούμενο δίσκο τους. Το μοναδικό προσωπικό μου “πρόβλημα” είναι καθαρά αυτό, η τόσο εμφανή επανάληψη και “αντιγραφή” του ίδιου τους του εαυτού. Συνταγή που πετυχαίνει δεν την αλλάζεις λένε, μόνο που εδώ είχες δέκα ολόκληρα χρόνια για να την εξελίξεις.
Συνοπτικά λοιπόν, το “Phoenix” είναι σε γενικές γραμμές ένας κλασσικότατος Nocturnal Rites δίσκος, 2004 και μετά εποχής. Παικτικά η ομάδα τα πάει άριστα, η φωνάρα του Jonny Lindqvist αναλλοίωτη και η παραγωγή επίσης εξαιρετική.
Ας ελπίσουμε πως δεν θα τους πάρει πάλι μια δεκαετία για τον επόμενο δίσκο και προσωπικά ελπίζω να κάνουν αυτό το κάτι παραπάνω στο μέλλον. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Μάρης
Comments
