Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Χρόνια το περιμέναμε με το ποσοστό αβεβαιότητας αν και κατά πόσο θα κυκλοφορήσει και θα έχουμε νέο δίσκο από μια πολύ αγαπημένη μπάντα να ανεβαίνει όσο περνούσε ο καιρός.
Για το νέο άλμπουμ των ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ Obituary ο λόγος, ονόματι “Dying Of Everything”, το οποίο με το που ανακοινώθηκε ότι θα μας έρθει στις αρχές του 2023, σκόρπισε χαρά και ελπίδα στους οπαδούς τους και όχι μόνο.
Βλέπετε, οι Obies είναι από τις μπάντες που απευθύνονταν πάντα κι εκτός των στενών στεγανών του death metal και είναι ίσως η μόνη τόσο ακραία μπάντα στην ιστορία (πλην των Death κι αυτό μετά τη φυγή του ΜΕΓΑ Chuck Schuldiner) που είδε την αποδοχή της να μεγαλώνει όσο περνάνε τα χρόνια.
Μάλιστα είναι και τέτοια η προσέγγιση των κυκλοφοριών της δεύτερης εποχής τους (αφήνουμε ΠΑΝΤΑ εκτός συζήτησης την πρώτη τους εποχή των πρώτων πέντε δίσκων) μετά την επανασύνδεση τους 20 χρόνια πριν, που οι δίσκοι τους κακά τα ψέματα μοιάζουν αρκετά μεταξύ τους κι έτσι έχουν χαρακτηριστεί AC/DC, Motorhead, Running Wild του είδους τους. Πράγματι δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις δίσκο Obi και να μην περιμένεις τι θα ακούσεις. Από την άλλη είναι αυτό κάτι που μας πειράζει από τη στιγμή που πάντα γουστάρουμε;
ΟΧΙ! Μεγάλο και τρανό! Κι αυτή τη φορά μεγαλύτερο απ’όσο φανταζόμασταν ποτέ, καθώς όχι απλά επιστρέφουν, αλλά το κάνουν με μεγάλη ΔΙΣΚΑΡΑ! Κοντά στην παραπάνω αναφορά για την κυκλοφορία του δίσκου, πρώτο του δείγμα ήταν το 'The Wrong Time', με το βίντεο του έσκασαν ανύποπτα και γέμισαν προσδοκίες, καθώς πρόκειται για ένα δεδομένο από τώρα hit και μεγάλο –αν όχι πανίσχυρο- όπλο στο συναυλιακό τους σετ, ανάλογο των πρότερων “On The Floor”, “Evil Ways” και “Ten Thousand Ways To Die”.
Με το που ακούς το «άσμα» δεν χρειάζεται πολύς χρόνος ούτε να καταλάβεις ότι θα σε συνοδεύει εσαεί, ούτε ότι θα κουνιέσαι ολόκληρος με το ρυθμό του όσες φορές το ακούς. Αυτό όμως που άρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ πέραν της δεδομένης αξίας του κομματιού, ήταν αυτή η έντονη αύρα “World Demise” στον ήχο του. Το πόνημα εν έτει 1994 του συγκροτήματος τους είχε δώσει μεγάλη αποδοχή φεύγοντας τελείως από τα όρια του είδους, με μια σεμιναριακή παραγωγή που εστίαζε στον όγκο και λιγότερο στην ταχύτητα και την ακρότητα. Και το “Dying Of Everything” έχει πολύ από όλα αυτά, όπως και –έκπληξις!- αρκετή ταχύτητα μέσα του! Μάλιστα το ομότιτλο κομμάτι ως δεύτερο και το 'My Will To Live' ως τρίτο δείγμα έσκισαν!
Και φτάνουμε στην αρχή της ακρόασης του δίσκου, το βάζεις ανέμελος να παίξει έχοντας το 3/3 των πρώτων δειγμάτων και περιμένεις να δεις πως και πόσο ανάλογα ή και καλύτερα μπορούν να είναι τα υπόλοιπα κομμάτια. Βλέπεις και διάρκεια ακριβώς 45’, «αυτό θα πάει καλά» σκέφτεσαι. Και σκάει το εναρκτήριο 'Barely Alive' κι ότι κι αν περίμενες πάει περίπατο. Ουρλιάζεις, κοπανιέσαι, έχεις το χαμόγελο του μικρού παιδιού με σφιγμένες τις γροθιές λες κι έβαλες γκολ σε τελικό Μουντιάλ και προσπαθείς να απολαύσεις στην ολότητα του αυτό τον thrash ύμνο που ανοίγει το δίσκο.
Κι όμως μιλάμε για μπομπάτη αρχή που θα μπορούσε να είναι opener δίσκου κάπου πριν από την δημιουργία των Obi, ταχύτατο, εφορμάει στα ηχεία τους και κατευθείαν καταλαβαίνεις τι ΗΧΑΡΑ έχει ο δίσκος. Βάλτε στην εξίσωση το αρχικό σοκ με την ΕΞΩΦΥΛΛΑΡΑ του συγχωρεμένου Mariusz Lewandowski (Αθάνατος δάσκαλε!) και την παραγωγάρα, έχετε τα 3 δείγματα πριν την ακρόαση, πάρε και το τείχος στα μούτρα με το πρώτο κομμάτι, ε δε θέλει και πολύ να γουστάρεις τη ζωή σου. Ο δίσκος έχει κομματάρες μόνο, τα “Without A Conscience”/”War” ενισχύουν την “World Demise” αισθητική, ενώ μπορώ να τα φανταστώ άνετα και στο “Back From The Dead” χωρίς να χαλούσε το σύνολο.
Το ομότιτλο κομμάτι είναι από τα ευχάριστα γρήγορα του δίσκου, ενώ το 'My Will To Live' συνεχίζει το κλασικό Celtic Frost worship μοτίβο για το οποίο ζει και αναπνέει το Αμερικανικό κουιντέτο. Κι εδώ μια και λέμε για κουιντέτο, να τονιστεί ιδιαίτερα η συνεισφορά του θρύλου μπασίστα Terry Butler που προσφέρει έξτρα όγκο στο αποτέλεσμα (πάρτε βιβλιαράκια Death, Massacre, Six Feet Under, Obituary να σας τα υπογράψει το Μάρτιο με τους Left To Die) και ειδικά του κιθαρίστα Kenny Andrews που με την προσθήκη του από το “Inked In Blood” και μετά, έχει λύσει τα χέρια των αδερφών Tardy και του Trevor Peres ειδικά στο κομμάτι των σόλο, καθώς είναι πολύ ουσιώδης παίκτης και κάνει αυτό που πρέπει χωρίς υπερβολές (αυτές που χρέωναν στον συγχωρεμένο πλέον Ralph Santolla).
Obi σημαίνει οικογένεια κι αυτό το γνωρίζουν πολύ και πολλοί καλά καθώς ελάχιστες ήταν οι αλλαγές μελών αυτά τα χρόνια. Στο κλίμα αυτό της οικογενειακής ομόνοιας, ο Trevor Peres κεντάει στις ρυθμικές, οδηγώντας τα κομμάτια με περίσσεια δύναμη, επανάληψη των θεμάτων μέχρι να μη μπορείς να σταματήσεις το κοπάνημα και downpicking που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι της ιστορίας. Το δίδυμο ειδικά των “By The Dawn”/”Weaponize The Hate” κατεβάζει σαγόνια.
Στα δυο αυτά κομμάτια, όπου στο πρώτο έχουμε τον ήρωα David Austin των Nasty Savage να παίζει το σόλο, προκρίνεται μια πιο “The End Complete” αισθητική, ειδικά στη ριφφολογία, που θυμίζει άνετα το “Back To One” ή το “Sickness” από εκείνο το δίσκο. Τρομερό δίδυμο που ανεβάζει υπέρ του πήχη το επίπεδο και το σύνολο του δίσκου. Διότι όταν ξέρεις ότι οι Obi παίζουν κυρίως mid-tempo προς αργά και μπορούν και σε αιφνιδιάζουν με ΤΕΤΟΙΑ ταχύτητα, ε τότε το όλο πακέτο γίνεται ακόμα καλύτερο. Το δίδυμο γίνεται τριπλέτα με το καταπληκτικό “Torn Apart” λίγο πριν το τέλος και μιλάμε ίσως για το πλέον ΑΝΕΒΑΣΤΙΚΟ κομμάτι Obituary των τελευταίων ετών.
Ο τρόπος με τον οποίο το βασικό riff σε κάνει να θέλεις να σπάσεις τα άλατα απλά βιώνεται και ακούγεται, δε μπορεί να περιγραφεί. John Tardy από άλλο πλανήτη, αγέρωχος, αιώνιος έφηβος παρότι πάει 55, ΦΩΝΑΡΑ ακόμα και τώρα, η χαρακτηριστικότερη όλων των εποχών σε όλο το μεταλλικό ήχο, διατηρεί τη δύναμη, με καθαρή άρθρωση αλλά και απειλητικός όπως πάντα, δε διστάζει να πετάξει και μερικά “ugh!” όπως το είδωλο του ο Tom Warrior για έξτρα πώρωση, να τον πίνεις στο ποτήρι πραγματικά και να μη χορταίνεις, τιτάνας υπεράνω κάθε σεβασμού.
Στον αντίποδα, ο κρυφός άσος στο μανίκι στο “Dying Of Everything” είναι ο αδερφός του, Donald Tardy! Πατέρας όλων των groovemasters στα τύμπανα, λίγο πριν τα 53 κι αυτός, παίζει θέματα ζωής, με μεγάλη δύναμη, απόλυτο κράτημα ρυθμού, πανέξυπνες πατέντες που εκτοξεύουν το αποτέλεσμα και κυρίως απλός και λιτός όσο τον παίρνει, προσφέροντας και το κάτι παραπάνω σε σημεία που δεν το περιμένεις.
Ένα φοβερό άλμπουμ, 6 χρόνια μετά το ομότιτλο “Obituary”, το οποίο όλοι θεωρούσαμε ότι δε μπορεί να επαναληφθεί, αλλά οι πρώτες εντυπώσεις για το “Dying Of Everything” κάνουν λόγο για ένα σχεδόν ισάξιο του δίσκο, και ποιοι είμαστε εμείς οι μη κουφοί να διαφωνήσουμε άλλωστε.
Το αργό κλείσιμο με το 'Be Warned' οδηγεί τον δίσκο αργά και σταθερά στις καρδιές των ακροατών, ανοίγει τις πόρτες για ένα θρίαμβο εν έτει 2023 για τους Obituary και είμαι βέβαιος ότι θα βρεθεί σε πολλές λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, απόλυτα δίκαια και χωρίς καμία παραχώρηση επειδή απλά τους αγαπάμε. Οι Obies με το νέο τους δίσκο φέρνουν στο προσκήνιο εποχές που το να ακούς μουσική σου πρόσφερε χαρά, διέξοδο από κάθε πρόβλημα και που πρόσφερε στιγμές που έμειναν για πάντα χαραγμένες. Το ίδιο θα γίνει και τώρα!
ΑΞΙΟΙ, ΛΕΒΕΝΤΕΣ, ΠΡΟΤΥΠΑ!
Βαθμολογία: 88/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
