Ημερομηνία δημοσίευσης: 15 Ιουνίου 2017
‘’OBITUARY’’
Οι Obituary έχουν καταθέσει εδώ και χρόνια τα διαπιστευτήριά τους ως σχήμα ορόσημο του γνήσιου Florida death metal. Έχουν κάνει εδώ και χρόνια το comeback τους (2003), κι από τότε είναι συνεπέστατοι, κονιορτοποιώντας τα πάντα σε σκηνές και ψηφιακά αυλάκια.
Φέτος επανλήθαν δριμύτεροι με το νέο τους δισκογραφικό πόνημα, εν ονόματι (απλά και λιτά) : ‘’Obituary’’. Ανέκαθεν έτρεφα μια συμπάθεια σε δίσκους που είναι ομώνυμοι του εκάστοτε συγκροτήματος. Αυτό γιατί είτε δήλωναν το στίγμα του ως ντεμπούτα, είτε γιατί επανακαθόριζαν την ταυτότητά του λειτουργώντας ως statement.
Με χαρά διεπίστωσα οτι κάτι τέτοιο ισχύει και στην περίπτωση των φλοριδιανών. Όλα τα στοιχεία που με έκαναν να τους λατρέψω στους κλασικούς τους δίσκους είναι εδώ: μέτριες ταχύτητες, που αρκούν ωστόσο για να διαχωρίσουν το death metal τους από άλλα ιδιώματα, groovy, απειλητικές κιθάρες, ένας Tardy που συνεχίζει να προσομοιάζει συχνοτικά με ένα mammoth που κατάπιε μια greezly αρκούδα, με το όλο πακέτο σήψης να τυλίγεται με μία κλασική παραγωγή, απουσία αχρείαστων ‘’λαμπερών’’ φτιασιδιών.
Το νεότερο στοιχείο που, τουλάχιστον έκανε εμένα να ξεχωρίσω το συγκεκριμένο δίσκο ως τον καλύτερό τους μετά το comeback, είναι οι πραγματικά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ lead κιθάρες, που περικλείουν την απαραίτητη δόση μελωδίας, αλλά και το γνώριμο εκείνο σαλεμένο στοιχείο που αγαπήσαμε σε συγκροτήματα όπως οι ίδιοι ή παραδείγματος χάριν οι Slayer.
Η αγάπη τους για τους Ελβετούς πιονιέρους του ακραίου ήχου, Celtic Frost, συνεχίζει να είναι παράφορη, κάτι που μόνο ευτυχισμένο μπορεί να με κάνει ως ακροατή και παντοτινό οπαδό τους.
Οι Obituary δεν επανεφευρίσκουν τον τροχό, δεν αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα που επιβάλλει την ολική εξάλειψη της παρθενογέννεσης. Δεν βρίσκονται στη νιοστή νιότη που διανύουν σχήματα όπως οι Kreator, ή κάποιες άλλες (ελάχιστες ομολογουμένως) δεινοσαυρικές μπάντες που επιμένουν σαν 20χρονοι, επανεφευρίσκοντας τον ήχο τους ενώ ταυτόχρονα τον εξελίσσσουν.
Ωστόσο, δημιουργούν ένα δίσκο άρτιο, τόσο για τους παλιούς, συνήθεις υπόπτους οπαδούς τους, όσο και για όσους τους πρωτογνωρίζουν. Αυτό το πετυχαίνουν δουλεύοντας εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες της ταυτότητάς τους, θυμίζοντας μία παλιά κλασική συνταγή, στην οποία αλλάζει ένα μπαχαρικό, κι αυτό από μόνο του αρκεί για να κάνει όλη τη διαφορά του κόσμου...
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Χρόνης
Comments
