Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Ήταν περίπου έξι χρόνια πριν που οι Oceans Of Slumber αποφάσισαν να εντάξουν την Cammie Gilbert στο συγκρότημα και ίσως αυτή ήταν και η σημαντικότερη κίνησή τους. Με τα χρόνια έχουν δώσει στη μουσική τους μια μεγαλόπρεπη και εντυπωσιακή κατεύθυνση.
Όντες πλέον αναγνωρισμένοι ως μία από τις σημαντικότερες progressive death metal μπάντες. Ανά τα χρόνια πολλά ήταν τα βήματά τους και αρκετά από αυτά με πολύ συνεσταλμένα και προσεγμένα βήματα. Όμως, με το ομώνυμο “Oceans Of Slumber” έρχεται μία πιο μεγαλεπίβολη και εκκεντρική εκδοχή τους που τους ταιριάζει πολύ. Σαν να βρήκαν πώς να αξιοποιήσουν στο έπακρο κάθετι, που έχει να προσφέρει το κάθε μέλος του συγκροτήματος. Μπορεί να κάνουμε λόγο για περισσότερο prog metal αντί για death μετά την άφιξη της Gilbert, αλλά σίγουρα δε μένει χώρος για παράπονα από κανέναν για το πού κυμαίνεται το συγκρότημα 4 δίσκους μετά.
Στο “Oceans Of Slumber” θα συναντήσουμε πολλά σημεία με ένταση και κραυγές, τίποτα το διαφορετικό από τους προκατόχους του δίσκου. Υπάρχουν και πιο extreme στιγμές, πράγμα εντόνως ενθαρρυντικό, αν και λειτουργούν περισσότερο σαν ένα καθάρισμα παλέτας, δεδομένης της συνολικής εικόνας του δίσκου. Αυτές οι στιγμές απαντώνται στα "The Adorned Fathomless Creation" και "Total Failure Apparatus". Στην ενδυνάμωση των πιο σκληρών στοιχείων συνδράμει ο ντράμερ, Dobber Beverly, ο οποίος φροντίζει να εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να ζωντανέψει τα πράγματα όταν οι παλμοί τείνουν να πέφτουν. Ωστόσο, η πλειοψηφία του άλμπουμ είναι στην πιο ήρεμη πλευρά των πραγμάτων. Κυριαρχεί είτε το πιάνο, είτε τα synths ή καθαρές και ακουστικές κιθάρες. Σε συνδυασμό με τα παραμορφωμένα riffs, όλα λειτουργούν δημιουργώντας το κατάλληλο πλαίσιο για να έρθουν τα φωνητικά στο επίκεντρο.
Την ώρα όμως που όλοι είναι απασχολημένοι και καλά κάνουν, το μόνο πρόβλημα το οποίο συναντώ είναι πως τραβάει χρονικά παραπάνω απ’ ότι θα μπορούσε. Κάποια κομμάτια θα επωφελούνταν αν ήταν λίγο μικρότερα, και κατά συνέπεια απλούστερα, ώστε να βγει ίσως κάτι περισσότερο προσεγμένο και “τόσο-όσο”. Παρ’ όλ’ αυτά, η στυλιστική επιλογή την οποία ακολούθησαν με κάτι το πιο εντυπωσιακό να πηγάζει από τον ομώνυμο δίσκο τους, το να βγει ένα πιο εξεζτημένο αποτέλεσμα ήταν και κάπως αναπόφευκτο, επομένως δε θα σταθώ και πολύ σε αυτό.
Το “Oceans Of Slumber” είναι ένας δίσκος που απαιτεί προσοχή, σαν όλους τους προηγούμενους δίσκους του συγκροτήματος. Ως μεμονωμένο εγχείρημα θέλει το χρόνο του, αλλά στη συνολική εικόνα της μπάντας είναι μία φυσική εξέλιξη. Όταν θα κάτσει καλύτερα στα αυτιά μας, σε λίγους μήνες θα μιλάμε όντως για έναν εξαιρετικό δίσκο και νομίζω ότι θα τον δούμε σε αρκετές λίστες με το πέρας του 2020.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
