Ημερομηνία δημοσίευσης: 26 Φεβρουαρίου 2018
Είναι αρκετά συνηθισμένο, πλέον, μια underground metal μπάντα να κυκλοφορεί αρχικά με ιδία μέσα τη δουλειά της και στη συνέχεια να καταφέρνει να προσελκύσει την προσοχή μιας εταιρείας. Συνήθως, αν το υλικό είναι πραγματικά καλό και η αρχική έκδοση περιορισμένη, η εταιρεία αναλαμβάνει να κυκλοφορήσει και «κανονικά» το εν λόγω άλμπουμ. Το ίδιο συνέβη και με το “Old Mother Hell” της ομώνυμης γερμανικής μπάντας, που λίγους μήνες μετά την πρώτη κυκλοφορία του έχει την ευκαιρία του να προσεγγίσει ένα μεγαλύτερο κοινό, μέσω της Cruz Del Sur.
Οι Old Mother Hell, όπως και κάθε σύγχρονη γερμανική μπάντα, έχει να αντιμετωπίσει τις προσδοκίες και προκαταλήψεις που έχει δημιουργήσει η τυποποίηση του ήχου της γερμανικής σχολής. Παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να αντιστρέψει αυτό το θεωρητικό ντισαβαντάζ και να το χρησιμοποιήσει προς όφελός της, αιφνιδιάζοντας και εντυπωσιάζοντας τον ακροατή με το πόσο «μη γερμανική» ηχεί. Και πιστέψτε με, αυτός είναι μόνο ένας και ελάσσων λόγος εντυπωσιασμού καθώς στη συνέχεια θα βρεθούν άλλοι έξι (όσα και τα κομμάτια που εμπεριέχονται) σημαντικότεροι για να σας αφήσουν οι OMH με το «στόμα ανοιχτό».
Η μπάντα έχει ως αφετηρία το επικό heavy/doom συγκροτημάτων όπως οι «ομόσταβλοί» τους Argus, ενώ κάποιος μπορεί να διακρίνει επιρροές σε σημεία από τους While Heaven Wept, των οποίων το πέρασμά από την Cruz Del Sur μοιάζει να έχει διαχρονικά αφήσει το στίγμα του στην εταιρεία. Επίσης, φαίνεται να τους έχει αγγίξει η πολεμοχαρής διάθεση των Solstice και ο δημοφιλής για την εποχή μας επικός ήχος των Grand Magus και Visigoth. Αυτό που τους ξεχωρίζει όμως από αντίστοιχα γκρουπ, είναι οι ακόμα ισχυρότεροι δεσμοί τους με το κλασικό metal, οι οποίοι παίρνουν μορφή στα α λα Blackie Lawless (W.A.S.P.) επιβλητικά φωνητικά και τον γενικότερα ορμητικό και στιβαρό ήχο.
Όσον αφορά τις συνθέσεις – όσο κλισέ κι αν ακούγεται – το “Old Mother Hell” είναι συνολικά απολαυστικό. Παρ’ όλα αυτά, ως αντιπροσωπευτικές του δισυπόστατου χαρακτήρα τους (που γεφυρώνει άψογα το επικό doom με το κλασικό metal) όσο και της υψηλής ποιότητας του άλμπουμ, θα πρότεινα - ενδεικτικά - τα εκπληκτικά “Mountain” και “Howling Wolves” για μια πρώτη ακρόαση.
Το 2017 ήταν μια παραγωγική χρονιά για το ευρύτερο επικό doom. Το “Old Mother Hell”, αν και τυπικά παιδί του 2017, δημιουργεί εύλογες προσδοκίες ότι το πολυαγαπημένο μου αυτό υποείδος θα συνεχίσει να είναι βασικός πάροχος ποιοτικού metal και για το 2018. Από τα καλύτερα ντεμπούτα που έχω ακούσει τελευταία.
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rock Overdose,
The Shadowcaster
Comments
