OLD SEASON – “Beyond the Black”

Πολλοί παλιότεροι οπαδοί φαντάζομαι θα αναλογιστούν: Old Season χωρίς Frank Brennan;;; Old Season χωρίς Frank Brennan;;; Το αντιλαμβάνομαι… γιατί φυσικά το σκέφτηκα και γω! Ναι ρε!!! Old Season χωρίς Frank Brennan!!! Ξεπεράστε το γρήγορα (όπως το ξεπέρασα και εγώ), αλλιώς θα χάσετε την ευκαιρία να απολαύσετε ένα πολύ όμορφο άλμπουμ λυρικού metal. Ένα αρκετά διαφορετικό Old season άλμπουμ, που όμως επ’ ουδενί δεν χρειάζεται τα δεκανίκια του παρελθόντος για να αναδειχθεί. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή…

Οι Ιρλανδοί Old Season είχαν κάνει μεγάλη αίσθηση στους underground κύκλους της χώρας μας την προηγούμενη  δεκαετία, με ένα ιδιαίτερο μίγμα επικού doom και ατμοσφαιρικού metal, όπως το παρουσίασαν στο ντεμπούτο ΕΡ τους “Volume 1”.  Αυτή η κυκλοφορία ήταν αρκετή να τους δώσει μια θέση το 2007 στο Up The Hammers. Το πρώτο full-length τους, “Archaic Creation” του 2009, τους βρίσκει και πάλι σε μεγάλη φόρμα με ελαφρώς ανεβασμένες ταχύτητες αλλά εξίσου επικούς. Η ανταπόκριση από οπαδούς και κριτικούς και σ’ αυτή την κυκλοφορία ήταν ιδιαιτέρως θερμή, αλλά το μέλλον της μπάντας μετά από σειρά σημαντικών αλλαγών  στο line-up, φάνταζε πλέον αβέβαιο. Ειδικά μετά την αποχώρηση της «σημαίας» και frontman της μπάντας, Frank Brennan, ακόμα και ο πιο αισιόδοξος οπαδός τους δε θα στοιχημάτιζε ούτε δεκάρα στην πιθανότητα επιστροφής τους.  Κι όμως εν έτη 2017, οι Old Season επέστρεψαν !!!

Αυτό που θα πρέπει να αποδεχτεί ο επίδοξος ακροατής του “Beyond the black”, πέρα από την απουσία του F.B., είναι η συνεπακόλουθη αλλαγή στον ήχο τους. Η μπάντα επέλεξε να αντικαταστήσει ένα τραγουδιστή με μεγάλη ερμηνευτική δύναμη, βάθος και θεατρικότητα, ικανότατο στο δράμα αλλά και το έπος, μέλος της άτυπης ιρλανδικής σχολής φωνητικών που καθιέρωσαν οι Primordial (μείον τις brutal-ιες), με ένα κλασσικό λυρικό υψίφωνο τραγουδιστή που κινείται με άνεση τόσο στο χώρο του μελωδικού όσο και του power/progressive metal. Οπότε ήταν δεδομένο ότι ο νεοφερμένος John Bohnam θα συμπαρέσυρε την μπάντα σε αντίστοιχα νέα μονοπάτια. Συγκεκριμένα, αν πάρουμε ως αφετηρία και μέτρο σύγκρισης το “Archaic Creation”, τα ατμοσφαιρικό και Doom στοιχεία έχουν συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο, ενώ ο επικός προσανατολισμός είναι πολύ πιο διακριτικός και διαφορετικά εστιασμένος σε σχέση με το παρελθόν. Από την άλλη, το συγκρότημα έχει πράγματι μετατοπιστεί  σε ήχο πιο κοντά στο στυλ του νέου τραγουδιστή (μελωδικό metal και power/progressive). Γενικότερα υπάρχει μια στροφή από το παραδοσιακό στο πιο σύγχρονο και μοντέρνο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι το συγκρότημα έχει απαρνηθεί πλήρως την πρώιμη μουσική ταυτότητά του. Μάλιστα αυτό είναι το μόνο αρνητικό που έχω να τους προσάψω: η κάποιες φορές βεβιασμένη, σχεδόν απολογητική, προσπάθεια σύνδεσης του νέου άλμπουμ με τον παλιότερο ήχο, η οποία σε κομμάτια όπως το “Chosen” και “Rivers Of Cepha” κάνει τον τραγουδιστή να ασφυκτιεί όταν το συγκρότημα προσπαθεί να αναβιώσει τον παλιότερο doom metal χαρακτήρα τους. Αντίθετα, στο έπος “Nevermore” που κλείνει το δίσκο, το γκρουπ μοιάζει να δικαιώνεται για την επιλογή του, όπως και σε αρκετά άλλα σημεία που γεφυρώνεται ομαλά το παλιό με το καινούριο.

Πάντως, πέρα από αυτή την –κάποιες λίγες φορές- άκομψη προσπάθεια σύνδεσης με το παρελθόν, ελάχιστες άλλες εμφανείς αδυναμίες μπορεί ακόμα και ο πιο αυστηρός ακροατής να εντοπίσει. Δύναμη, μελωδία, τεχνική, συναίσθημα και πάνω από όλα ποιότητα, όλα βρίσκονται σε αφθονία. Ενδεικτικό είναι, ότι είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ, καθώς το καθένα τους έχει τις δικές του αρετές και δεν υπάρχουν «αναλώσιμα»  (ήτοι fillers).

Η αίσθηση που έχω, είναι ότι το άλμπουμ είναι μεταβατικό. Πέρα από την  ίδια τη μουσική, το εξώφυλλο και ο τίτλος του άλμπουμ μοιάζουν δηλωτικά της διάθεσης της μπάντας για αλλαγή.  Αυτό το άλμπουμ σηματοδοτεί την έξοδο από το σκοτάδι στο φως. Είτε αναφέρονται στην περίοδο της αβεβαιότητας που πέρασε, είτε στην πρόθεση της μπάντας  να απομακρυνθεί από τα πιο σκοτεινά ηχοτοπία του παρελθόντος, ένα είναι σίγουρο. Οι Old Season, μετά το “Beyond The Black”, μπορούν να ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.

Βαθμολογία: 85/100

Για το Rock Overdose,

The Shadowcaster