Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Μπορεί να κυκλοφόρησε στις 23 Οκτωβρίου, αλλά ο νέος δίσκος της παρέας από το Little Rock του Arkansas θα γίνει σύντροφος για αρκετό κόσμο κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας. Το “Forgotten Days” των Pallbearer είναι το τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ τους και πρώτο στην Nuclear Blast, στην οποία μετακόμισαν από την Profound Lore Records. Ήδη από το “Heartless” του 2017 το όνομά τους άρχισε να γίνεται γνωστό στο ευρύ κοινό, αν και να πω την αμαρτία μου, ο τωρινός τους δίσκος είναι ο πρώτος που ακούω και ασχολούμαι διεξοδικά.
Οκτώ συνθέσεις doom metal βαρέων βαρών, χωρίς ίχνος αισιοδοξίας, αλλά με μελωδία κι ατμόσφαιρα ακούμε εδώ. Αυτό που κάνουν οι Αμερικάνοι, είναι να δημιουργήσουν ένα σύνολο κομματιών με θρηνητικό ήχο, το λεγόμενο και funeral doom αν προτιμάτε, όπως το δωδεκάλεπτο "Silver Wings". Το “Forgotten Days” είναι κατά βάση αργό, απαισιόδοξο, πνίγει τον ακροατή στη μαυρίλα του. Δεν κρύβει τα γοτθικά του στοιχεία, το αντίθετο μάλιστα, τα τονίζει με μονολιθικά riffs από τους Brett Campbell και Devin Holt στα "Rite Of Passage" και "Caledonia". Η επική μελαγχολία των Pallbearer απλώνεται παντού, όπως και το πνεύμα των Sabbath και Cathedral, των πρωτομαστόρων δηλαδή του βρετανικού κι αργόσυρτου heavy/ doom, στο εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι. O άσσος στο μανίκι της μπάντας όμως, είναι τα διάσπαρτα progressive στοιχεία που δίνουν ταυτότητα στον ήχο τους. Τα synthesizer και πιάνο των Rowland και Campbell αντίστοιχα, βάζουν τις πινελιές τους σε έναν πολυαναμενόμενο δίσκο που δείχνει το δρόμο για το που θα οδεύει το μοντέρνο doom από εδώ και πέρα. Βέβαια, αν δεν ήταν και τα φωνητικά του Campbell (που τελικά κάνει τα πάντα εδώ), που ακροβατεί μεταξύ κλασσικού metal και αμερικάνικου hard rock, ίσως το αποτέλεσμα να μην ήταν το ίδιο.
Τελικά, με το τέλος του δίσκου, καταλαβαίνεις ότι οι Pallbearer ήρθαν για να μείνουν και να ηγούνται ως ένα από τα σημαντικότερα doom metal ονόματα των καιρών μας. Το “Forgotten Days” είναι ένας πολύ καλός και δουλεμένος δίσκος, χωρίς κάτι το περιττό κι αυτό είναι το σημαντικότερο. Μπορεί να σου πει πολλά με μονοψήφιο αριθμό συνθέσεων, κάτι που θέλει μαεστρία για να γίνει. Προσωπικότητα, πλουραλισμός, ιδέες: τρίπτυχο για σίγουρη συνταγή επιτυχίας τελικά.
Βαθμολογία: 74/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
