The Night Consumed the Light
Όταν ήρθε το promo για τους Τσέχους Panychida έλεγε απλά black metal. Λέω οκ, άλλη μια ανέπνευστη μπάντα θα είναι που ξεπατικώνει μέχρι αηδίας τα μεγάλα ονόματα του χώρου και δεν αφήνει κανένα κλισέ να της ξεφύγει. Βάζοντας λοιπόν να ακούσω το “Haereticalia” ακούω μια επική εισαγωγή με βιολιά, “The Wild Hunt Assembly”, που θα μπορούσε να είναι και δημιούργημα του Wagner. Αμέσως μετά σκάει επίσης από το πουθενά ένα περίεργο συνονθύλευμα μουσικών. Οι κιθάρες ανήκουν στην ύστερη εποχή των Paradise Lost, ενώ τύμπανα και τα φωνητικά τηρούν την παράδοση του black metal ήχου και με ένα μπάσο το οποίο είναι ο ογκόλιθος που κρατάει σταθερό αυτόν τον χείμαρρο. Περίεργη μίξη το “Procession Of The Dead”, αλλά και άκρως ενδιαφέρουσα Σε βάζει από νωρίς στο τρυπάκι να ακούσεις όλο τον δίσκο με τα αυτιά τεντωμένα.
Καθόλη τη διάρκεια του δίσκου οι εναλλαγές δίνουν και παίρνουν. Τρομερή εντύπωση μου έκαναν τα φωνητικά του Vlčák ο οποίος χειρίζεται με μαεστρία τη φωνή και το διάφραγμά του συνεισφέροντας τα μέγιστα στο τελικό αποτέλεσμα. Τα δε συμφωνικά μέρη σε καμία περίπτωση δεν κουράζουν, τουναντίον αποτελούν μια από τις καλύτερες ενορχηστρώσεις που έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να υπερβάλω. Το ορχηστρικό “In Striacium” είναι δείγμα του πόσο καλά δούλεψαν πάνω σε αυτό τον τομέα, ενώ στην αντίπερα όχθη το “Hunting The Witches”, αποδεικνύει ότι ακόμη και χωρίς τα συμφωνικά μέρη μπορούν να δημιουργήσουν μια εξίσου τρομακτικά σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Τρομερή εντύπωση προκαλούν και οι στίχοι των Τσέχων, οι οποίοι από τη μια σε βάζουν στο κλίμα περί επίκλησης και ανάστασης νεκρών μέσα από σκοτεινά τελετουργικά, αλλά από την άλλη περιέχουν και μια πιο εσωτερική αναζήτηση φιλοσοφικού περιεχομένου περί καλού, κακού και θρησκειών. Σε συνδυασμό δε με το εξώφυλλο και την μουσική, δημιουργούν κυριολεκτικά την ατμόσφαιρα ώστε να σηκωθούν οι νεκροί από τους τάφους και το σκοτάδι να καταπιεί το φως.
Το “Haereticalia” αποτελεί τον 4ο κατά σειρά ολοκληρωμένο δίσκο των Panychida και για εμένα ήτο η πρώτη επαφή με την μπάντα. Φυσικά δεν ήθελε και πολύ για να με πείσει να ασχοληθώ και με το παρελθόν τους. Σίγουρα υπάρχουν αρκετές διαφορές και μάλλον θα λέγαμε ότι το μεγάλο εξελικτικό βήμα έγινε εδώ. Παρόλα αυτά, αν δεν το έχετε κάνει ακούστε και τους προηγούμενους δίσκους, μιας μάλλον υποτιμημένης μπάντας. Δεν θα δείτε να ανακαλύπτουν τον τροχό, αλλά σίγουρα θα συναντήσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση του ακραίου ήχου, με κορυφαία σίγουρα την εν λόγο κυκλοφορία.
Βαθμολογία: 86/100
Για το Rock Overdose,
Ηλίας Ιακωβόπουλος
Comments
