“Devin Townsend meets Frank Zappa”
Οι Pervy Perkin προέρχονται από την Ισπανία, μια χώρα με πολύ μικρή παράδοση και προσφορά στο σκληρό ήχο. Ίσως γι’αυτό, παρά το γεγονός ότι μας προσφέρουν το δεύτερο δίσκο τους, να μην έχουν βρει κάποια δισκογραφική μέχρι τώρα και οι δίσκοι τους να είναι διαθέσιμοι μέσω των ίδιων.
Στα δια ταύτα και στο μουσικό μέρος τώρα, έχουμε να κάνουμε με ένα συγκρότημα βασισμένο στο progressive rock με αρκετά metal στοιχεία, καθώς και παραγωγή, σε σημείο όπου τέμνει με το neo-prog. Οι retro αναφορές εντοπίζονται στους Pink Floyd (ειδικά στα ambient σημεία του δίσκου η επιρροή κάνει μπαμ), Kansas, Yes των 80's και Rush των 80's, ειδικά στις επιρροές των keyboards των δύο τελευταίων. Να σημειωθούν και κάποια jazz σημεία με χιουμοριστικούς στίχους που θυμίζουν έντονα Frank Zappa. Από πιο πρόσφατες επιρροές διακρίνουμε στοιχεία από IQ, Porcupine Tree και Riverside, δοσμένα όμως με μια διάχυτη Devin Townsend-ική νοοτροπία, ειδικά στις πιο έντονες στιγμές του δίσκου και στα ξεσπάσματά του.
Σε έναν τόσο πειραματικό δίσκο δε θα μπορούσαν βέβαια να λείπουν στοιχεία και ρυθμοί παραδοσιακής Ισπανικής μουσικής (όχι όμως μπολιασμένα σαν folk καρναβάλι) τα οποία έχουν μπολιαστεί πιο πολύ στα jazz και prog rock σημεία, παρά στα πιο έντονα. Οι τύποι βέβαια δε δείχνουν να κολλάνε πουθενά, καθώς έχουν προσθέσει σε αυτό το παράξενο μείγμα και διάφορα pop στοιχεία εδώ κι εκεί, με ορισμένα beatάκια να ξενίσουν σίγουρα τους πιο παραδοσιακούς ακροατές. Το γεγονός ότι οι τύποι δεν κολλάνε πουθενά φαίνεται κι από το γεγονός ότι έχουν ξεχειλώσει τις συνθέσεις στο μέγιστο δυνατό, με αποτέλεσμα η διάρκεια του δίσκου να αγγίζει τη μέγιστη δυνατή, στα 78 λεπτά.
Όσο όμως δυνατές κι αν είναι οι συνθέσεις, είναι και άλλο τόσο αλλόκοτες και πειραματικές. Αλλού δυναμικές και έντονες, αλλού πιο 'χοροπηδηχτές', αλλού πιο jazz (κυριολεκτικά), και αλλού ταξιδιάρικες. Αυτό το παράξενο και έντονο μείγμα μουσικής αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση σε έναν ήχο όπου έχουν παιχτεί τα πάντα, αυτός ο ήχος όμως δεν απευθύνεται στους πάντες. Έχει τόσα πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία, και σε συνδυασμό με τους αμέτρητους πειραματισμούς, έχει σαν αποτέλεσμα ένα δίσκο απολαυστικό μεν, αλλά ταυτόχρονα και κυκλοθυμικό, με ακραίους πειραματισμούς, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να είναι απρόσιτος στους πιο παραδοσιακούς ακροατές. Ακόμα όμως κι εκείνοι που θα του αφιερωθούν, δε γίνεται να 'πιάσουν' το νόημα με τη μία. Με τόσα πολλά διαφορετικά στοιχεία μέσα είναι αδύνατο κάτι τέτοιο. Κλασικός δίσκος που καλυτερεύει μετά από κάθε ακρόαση.
Βαθμολογία: 68/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
