“The thin line between genius and stupidity”
Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή στο avantgarde, που μπορεί να χωρίσει την ιδιοφυΐα από την ανοησία, και το αριστούργημα από τα μπάζα. Οι Κροάτες Pogavranjen εγκατέλειψαν το καθαρόαιμο black metal των προηγούμενων δίσκων και βαδίζουν σε όλη τη διάρκεια του δίσκου σε αυτή τη λεπτή νοητή γραμμή και θα μπορούσαν κάλλιστα με μία λάθος κίνηση να έχουν καταστρέψει αυτό που δημιούργησαν.
Αυτό συμβαίνει διότι τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για αυτήν την μουσική συνταγή δεν είναι και ότι πιο εύκολο μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς, και με ένα λάθος χειρισμό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν για γέλια. Η συχνά άρρυθμη χρήση των drums για παράδειγμα, φαινομενικά δεν ταιριάζει πουθενά και θέλει ταλέντο για να ακούγεται ευχάριστο, κάτι που καταφέρνουν.
Και εν συνεχεία, αναλύοντας τα μουσικά συστατικά του δίσκου, βρίσκουμε πολλά υλικά που θα μπορούσαν μια μπριζόλα να την μετατρέψουν σε σούπα. Όπως είπαμε, εγκατέλειψαν το καθαρόαιμο black metal, όχι όμως και την παγωνιά στο παίξιμο, το οποίο είναι και το μόνο στοιχείο που κρατήθηκε. Από εκεί και πέρα, τα καθαρά φωνητικά έχουν τη νοοτροπία των αδικημένων Ved Buens Ende, οι οποίοι είναι και ξεκάθαρη επιρροή. Η περιρρέουσα ψυχεδέλεια πρωταγωνιστεί ανακατεμένη παρέα με πολλά jazz περάσματα, αλλόκοτους ήχους από τα synthesizer, καθώς και αφηρημένα, απρόβλεπτα και μηδενιστικά σημεία, τα οποία σε συνδυασμό με τη θεματολογία των στίχων που περιλαμβάνουν θρησκείες ανά τον κόσμο όπως τον Ζοροαστρισμό και τον Ιουδαϊσμό, δημιουργούν ένα απρόβλεπτο, αφηρημένο, σκοτεινό, ταραχώδες και άρρυθμο μουσικό μίγμα που κρατάει τον ακροατή σε εγρήγορση και περιέργεια για το τι θα ακολουθήσει μουσικά.
Οι Pogavranjen, λοιπόν, όπως λέγαμε στην αρχή, παρά το γεγονός ότι με την πειραματική μορφή της μουσικής τους θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τα όρια, έχουν κρατήσει τον έλεγχο χωρίς να πλατειάζουν, να δοκιμάζουν παραπάνω πράγματα ή να προσθέσουν έξτρα τεχνική στον ήχο τους. Απέδειξαν ότι έχουν τέλεια αίσθηση της ισορροπίας στη δομή και την ενορχήστρωση της μουσικής τους. Κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δύσπεπτο άκουσμα χωρίς να ακούγεται γραφικό ή γελοίο.
Φυσικά ένα τέτοιο δύσπεπτο άκουσμα δεν απευθύνεται στον καθένα. Αν δυσκολεύεστε με τα πειράματα ή με πετυχημένες μείξεις πολλών διαφορετικών ειδών δεν ωφελεί να δοκιμάσετε. Πόσο μάλλον αν δεν γουστάρετε συγκροτήματα όπως οι Ved Buens Ende, Virus, Ephel Duath ή Fleurety, ειδικά στο πιο jazz και ψυχεδέλικο. Η βαθμολογία απευθύνεται αποκλειστικά στους πειραματιστές.
Βαθμολογία: 76/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
