POPSCENE – “Limousine Eyelash”

Συντάκτης: Βαγγέλης Γιαννακόπουλος

 

Όπως είχα γράψει και στη στήλη “Διαμάντια στη Λάσπη”, οι Popscene με είχαν εκπλήξει ευχάριστα από την πρώτη ακρόαση και μου έδωσαν μια φρεσκάδα σε έναν ήχο, που δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα.

 

Οι Popscene είναι ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη και έχουν γράψει ατελείωτες ώρες, παίζοντας μουσική στον δρόμο. Ο ήχος τους κινείται κατά κύριο λόγο γύρω από την ψυχεδέλεια και το prog rock και στις 10 Δεκεμβρίου θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους ολοκληρωμένο album Limousine Eyelash.

 

Ένας ακροατής με ακούσματα από την prog σκηνή της δεκαετίας ’70, θα αναγνωρίσει κρουστά που φλερτάρουν με το krautrock, ψυχεδελικές κιθάρες και αισθητική glam rock. Με λίγα λόγια περήφανα τέκνα του David Bowie. Οπότε όπως καταλαβαίνετε οι ομοφοβικοί ακροατές θα πρέπει να προσπεράσουν.

 

Οι Popscene μου προκαλούν ένα πολύ μεγάλο χαμόγελο όποτε τους ακούω ή βλέποντας και το video που έβγαλαν για το κομμάτι “Dare You To Love”. Το χαμόγελο αυτό το προκαλεί το γεγονός ότι σε μια έντονα πατριαρχική κοινωνία, βγάζουν μπροστά μια queer αισθητική. Επίσης, μου θυμίζουν το πως είναι να είσαι νέος και να μην σε νοιάζει τίποτα άλλο εκτός από το να περνάς καλά με το συγκρότημα που παίζεις μουσική.

 

Στο καθαρά μουσικό κομμάτι, αυτό που παρατήρησα στο Limousine Eyelash είναι ότι σε γενικές γραμμές έχει μια ενιαία αισθητική, αλλά βγάζει έντονα διαφορετικές δυναμικές. Μου δημιούργησε μία αίσθηση ότι κάποια κομμάτια ήταν ιδέες ενός μέλους τους σχήματος με ένα συγκεκριμένο μουσικό background και άλλα κομμάτια ιδέες ενός άλλου μέλους με τελείως διαφορετικό background. Αυτό δε θα το έβαζα ακριβώς σαν αρνητικό στοιχείο, αλλά δημιουργεί μία ανομοιογένεια όταν ακούγεται ολόκληρος ο δίσκος.

 

Επιμένω ότι η Θεσσαλονίκη δε μας απογοητεύει ποτέ και μας έχει προσφέρει μουσικά διαμάντια. Έχω μία πολύ έντονη αίσθηση ότι οι Popscene είναι ένα τέτοιο ακατέργαστο διαμάντι και μου έδωσαν έναν ακόμη λόγο να επισπεύσω την επίσκεψή μου στην πόλη τους.

 

 

Βαθμολογία: 75/100

 

 

Για το Rock Overdose,

Βαγγέλης Γιαννακόπουλος



 

Comments