Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Κι εκεί που το “Wings Of Rage” ήταν ο ορισμός του αδιάφορου δίσκου, ο Peavy Wagner κάνει αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας, επιστρατεύει ξανά δύο κιθαρίστες και όλη μαζί η τετράδα προσφέρει ένα δίσκο, όχι απλά αξιοπρεπή, αλλά πραγματικά πολύ καλό και άξιο να φέρει το όνομα Rage. Το "Resurrection Day" αφήνει χιλιόμετρα πίσω τον αδύναμο προκάτοχό του και ξανασυστήνει τους Γερμανούς στο κοινό τους.
Το καλοπαιγμένο power metal συναντά το thrash και ξεδιπλώνονται όμορφα κι ωραία στις έντεκα πλήρεις συνθέσεις του άλμπουμ. Σε αυτό βοηθάει και η αξιοπρόσεκτη ομοιογένεια που δείχνει το τρέχον line-up να έχει, καθώς και η παραγωγή/μίξη του δίσκου από τον Dani G. Ο Peavy υποστηρίζει πως το "Resurrection Day" ακούγεται σαν τυπικό Rage άλμπουμ απ’ τη μια, αλλά με αέρα φρεσκάδας από την άλλη. Θα συμφωνήσω. Πράγματι, μετά το “Wings Of Rage”, το κουαρτέτο πλέον δείχνει να μπαίνει στη νέα δεκαετία με ορμή. Πολλά οφείλονται στους κιθαρίστες Jean Bormann και Stefan "Stürmer" Weber. Τα υπόλοιπα στα τραγούδια αυτά καθεαυτά. Σίγουρα ξεχωρίζει το ομώνυμο εναρκτήριο, τα thrashy “Virginity”, “The Age Of Reason” και “Extinction Overkill”, το mid tempo “Monetary Gods”, το ευθύ “Black Room” (η μπαλάντα του άλμπουμ) και ασφαλώς τα “A New Land”, “Mind Control” και “Man In Chains”. Προσθέστε και το ξεχωριστό “Traveling Through Time”, που ακροβατεί και προς την groove μεριά και προς τις επικές στιγμές. Εμπνευσμένο από τον Αναγεννησιακό συνθέτη, Giorgio Mainerio, το κομμάτι αυτό περιέχει ένα θέμα, που συχνά ο Peavy έπαιζε σπίτι του στην ακουστική κιθάρα και με τη βοήθεια του Jean Bormann, το προσάρμοσαν για να ταιριάζει στο ύφος των Rage. Έτσι, του δώσανε μια διαφορετική ρυθμική προοπτική, η οποία έχει προσθέσει ένταση. Μια καινοτομία που, σύμφωνα με τον αρχηγό, δεν είχε ξανατολμήσει το συγκρότημα κατά το παρελθόν.
Επίσης, ο εν λόγω δίσκος αποτελεί μια ακόμα συνεργασία της μπάντας με τον Ισπανό Pepe Herrero, που συνεισφέρει σε ατμόσφαιρα και ορχηστρικά σε τέσσερεις συνθέσεις (“Resurrection Day”, “The Age Of Reason”, “Traveling Through Time” και “Black Room”). Στιχουργικά τώρα, δεν έχουμε έναν εννιαίο θεματικά δίσκο με τη γνωστή έννοια, αλλά η κεντρική ιδέα στα κομμάτια είναι ίδια: η ιστορία της ανθρωπότητας από μια φιλοσοφική και ψυχολογική σκοπιά. Ενδιαφέρουσα οπτική πλευρά το δίχως άλλο, αλλά κύριο μέλημά μας είναι η μουσική.
Οι Rage κερδίζουν το στοίχημα με ένα πολύ καλό δημιούργημα. Όσους έχασαν με το “Wings Of Rage”, εμού συμπεριλαμβανομένου, τους κερδίζουν πίσω διπλούς και τρίδιπλους ή τουλάχιστον έτσι θέλω εγώ να πιστεύω. Υπάρχουν περιττές στιγμές στο "Resurrection Day", αλλά είναι ελάχιστες και όχι κακές, αλλά απλώς αδιάφορες. Αναμένουμε επιστροφή στην Ελλάδα σύντομα.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
