Όταν περίπου πέρσι τέτοια εποχή οι Γερμανοί industrial θεοί ανακοίνωναν για δεύτερη χρονιά την αναβολή της περιοδείας τους για το ομώνυμο/ άτιτλο 7ο album τους λόγω covid, υπονόησαν ότι όταν με το καλό ξαναβγούνε στο δρόμο θα υπάρξει μια έκπληξη για τους fans. Οι φήμες για νέο δίσκο επιβεβαιώθηκαν τον περασμένο φθινόπωρο από τον ντράμερ Schneider και κάπως έτσι φτάσαμε στη φετινή Άνοιξη με την κυκλοφορία αρχικά των τραγουδιών “Zeit” και “Zick Zack” και τελικά με το album “Zeit” (“Χρόνος” για τους μη ομιλούντες τη γερμανική). Αυτό που μάλλον αφήνει ο δίσκος να εννοηθεί είναι ότι πιθανόν αποτελεί την τελευταία δουλειά της μπάντας, καθώς τόσο στιχουργικά όσο και οπτικά (και στα 2 video clip των τραγουδιών – προπομπών που αναφέρθηκαν) η μάχη με τον χρόνο δείχνει να ανησυχεί την μπάντα, συν του μάλλον δραματικού αποχαιρετισμού που εκφράζεται στο τελευταίο κομμάτι. Μουσικά δεν υπάρχουν εκπλήξεις, με τις κιθάρες και το μπάσο να κινούνται σε γνώριμα Rammstein μονοπάτια και, όπου αυτό γίνεται προβλέψιμο, τα πλήκτρα και τα τύμπανα να σώζουν την κατάσταση (και όταν λέμε “σώζουν” εννοούμε ότι απογειώνουν το “απλά καλό”). Ας τα δούμε ένα – ένα με τη σειρά…
- “Armee De Tristen”
Το opener track του δίσκου είναι ένα βιομηχανικά επικό κομμάτι, που μπορεί να μην είναι “Mein Herz Brennt” ή “Deutchland”, αλλά δίνει το στίγμα και την ένταση της μπάντας, προϊδεάζει για πολύ δυναμική επιστροφή και ταυτόχρονα αποτελεί ένα κάλεσμα στο κοινό για όσα έπονται.
90/100
- “Zeit”
To ομώνυμο κομμάτι του δίσκου είναι μια σπαρακτική έκκληση προς τον χρόνο που περνάει ταχύτατα. Με βαρύ και ασήκωτο ρεφρέν που δεν μπορείς να προσπεράσεις και ένα απίστευτα κλειστοφοβικό video clip (όπου όλα συμβαίνουν εγκλωβισμένα σε μια κλεψύδρα) να το συνοδεύει, αποτελεί σίγουρα ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ.
95/100
- “Schwarz”
Χμμμ… εδώ μάλλον έχουμε ένα από τα κομμάτια που οι Rammstein γράφουν «με το κιλό» και που δεν έχει (κατά τη γνώμη μου) να προσφέρει κάτι, εκτός ίσως από λίγη Industrial ανία. Νομίζω ότι του χρόνου ούτε οι σκληροπυρηνικότεροι fan δεν θα το θυμούνται…
60/100
- “Giftig”
Εδώ οι Γερμανοί μας «δηλητηριάζουν» με oriental μελωδίες, πάντα σε σκληρό υπόβαθρο -θα το έλεγες και τσιφτετελοindustrial αλλά με την καλύτερη δυνατή έννοια. Σίγουρα από τα πιο εύκολα στο αφτί τραγούδια του δίσκου, pop και συνάμα μασίφ, σίγουρα διασκεδαστικό.
85/100
- “Zick Zack”
Η σύνθεση είναι μια πολύ καλή Rammstein σύνθεση, που θα μπορούσε εύκολα να σταθεί δίπλα σε κομμάτια όπως το “Radio” ή το “Ich Tu Dir Weh”. Η θεματολογία σχετίζεται και εδώ με την πάροδο του χρόνου και την ανθρώπινη ματαιοδοξία. Δεν λέω τίποτα άλλο, δείτε το video clip Ο Π Ω Σ Δ Η Π Ο Τ Ε!
90/100
- “OK”
“OK” όχι όπως “εντάξει” αλλά όπως “Ohne Kondom” (“Χωρίς Προφυλακτικό”)! Ναι, είναι το χαβαλέ Industrial ύφος των Rammstein που αγαπήσαμε, με επικολυρικό intro και ρεφρέν που κολλάει στο μυαλό. Αν και δεν γεμίζει το αφτί εξ αρχής, με μια 2η – 3η ακρόαση συνειδητοποιείς ότι γ@μάει …χωρίς προφυλακτικό!
90/100
- “Meine Tränen”
Νομίζω πως σε κομμάτια σαν αυτό οι στίχοι και η ερμηνεία είναι σημαντικότερα της μελωδίας. Ο κύριος Lindemann έχει γράψει και τραγουδήσει αρκετές φορές για τις σχέσεις μητέρας – γιού. Το “Meine Tränen” έρχεται να συμπληρώσει με συνέπεια την ιδιόμορφη αυτή παράδοση δίπλα σε τραγούδια όπως το “Mutter”, θεματολογικά αλλά και μουσικά.
85/100
- “Angst”
Το 3ο κομμάτι του άλμπουμ που συνοδεύεται από (εξαιρετικό, ως συνήθως) video clip “βρομάει” Rammstein από το πρώτο σκάσιμο των τυμπάνων στην εισαγωγή. Κιθαριστικά ίσως το καλύτερο ριφ του δίσκου, σε μια σύνθεση που εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί να τρελαίνει από πώρωση το κοινό στα live. Ο “φόβος για τον μαύρο άντρα” παραπέμπει ευθέως σε αυτό που στα ελληνικά ονομάζουμε “μπαμπούλας”, αλλά νομίζω ότι κλείνει προβοκατόρικα το μάτι στο ρατσιστικό παρελθόν της Γερμανίας το οποίο η μπάντα πασχίζει από την πρώτη στιγμή να αποτινάξει από πάνω της (δεν χρειάζεται πια, μόνο ένας κρετίνος θα εξακολουθούσε να πιστεύει ότι οι Rammstein είναι ναζί).
95/100
- “Dicke Titten”
…δηλαδή “μεγάλα βυζιά”. Τι να πω; Για την ατμόσφαιρα - τσίρκο; Για τις κιθάρες - μπετόν αρμέ; Για τους στίχους που αν και μοιάζουν χαβαλές στην πραγματικότητα είναι μια πικρή καταγγελία των επιφανειακών σχέσεων; 100% Rammstein!
85/100
- “Lügen”
Δεν θα πω ψέματα (Lügen), όσο και αν αγαπάω τους Rammstein, όσο και αν γουστάρω τα τραγούδια τους, τόσο ως συνθέσεις όσο και στιχουργικά, όσο και αν ο Lindemann τα δίνει όλα στην ερμηνεία (είναι ανατριχιαστικός σε κάποιες στιγμές), στην αρχή βαρέθηκα. Μετά από μερικές ακροάσεις, το συμπάθησα περισσότερο, αλλά ακόμα δεν έχω τρελαθεί.
80/100
- “Adieu”
Αν όντως αυτό ήταν το τελευταίο ever κομμάτι από το τελευταίο ever άλμπουμ των Rammstein, τότε έχουμε να κάνουμε με μια σπαραξικάρδια έξοδο, που περιγράφεται μόνο από τους στίχους:
Adieu, Goodbye, Auf Wiedersehen
Πρέπει να διανύσεις τον τελευταίο δρόμο μόνος σου
Ένα τελευταίο τραγούδι, ένα τελευταίο φιλί
Κανένα θαύμα δεν θα γίνει
Πέρασα όμορφα μαζί σου
Όλοι πεθαίνουν μόνοι
Ολομόναχοι
Αλλά θα είσαι πάντα μαζί μας
90/100
Στις παραπάνω επί μέρους βαθμολογίες αν προστεθεί ένα καθαρότατο 100άρι για την εξαιρετική παραγωγή και το (πάντα τέλειο) εικαστικό περιβάλλον που συνοδεύει το άλμπουμ, τόσο σε επίπεδο artwork όσο και σε επίπεδο video clip, και διαιρεθεί με το 12, ο συνολικός βαθμός είναι...
Βαθμολογία: 87/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Αναστασίου
Comments
