Είναι κάποιες μπάντες που από την αρχή του ξεκινήματός τους κάτι σου κάνουν και σου τραβούν την προσοχή. Έτσι είχε γίνει και με τους Rhodium πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο όταν μας συστήθηκαν για πρώτη φορά μέσα από το ντεμπούτο δίσκο τους “Scream into the Void”. Αυτή η μίξη κλασικού heavy metal με power (από Crimson Glory έως και Iced Earth) που κλείνει το μάτι σε κλασικές μπάντες του είδους που μεγαλούργησαν στα 80’s – 90’s ήταν άκρως γοητευτική χωρίς να ακούγεται παρωχημένη.
Ερχόμαστε στο σήμερα, λίγο πριν την εκπνοή του 2019, όπου η μπάντα μας ξανασυστήνεται μέσα από την νέα της κυκλοφορία ονόματι “Sea of the Dead”. Το «ξανασυστήνεται» δεν το αναφέρω τυχαία αφού μέσα στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την πρώτη τους κυκλοφορία έγιναν κοσμογονικές αλλαγές στους Rhodium οι οποίες τους ωφέλησαν στον μέγιστο βαθμό.
Ενώ εγκέφαλος της μπάντας, βασικός συνθέτης και κιθαρίστας παραμένει ο Λουκάς Αντωνίου, στα φωνητικά πλέον συναντάμε τον Μιχάλη Λίβα o οποίος ξεκάθαρα έφερε νέα πνοή στους Rhodium με την υπέροχη φωνή του η οποία φαίνεται να δένει απόλυτα με το ύφος της μπάντας. Στις δε κιθάρες συναντάμε τον Σέργιο Τελλή, στο μπάσο τον Κώστα Κυριάκη και στα τύμπανα τον Στέλιο Παύλου. Η μπάντα φαίνεται πλέον πιο δεμένη από ποτέ και με την νέα τους κυκλοφορία αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν.
Στο “Sea of the Dead” συναντάμε 10 συνθέσεις φωτιά (1 εκ των οποίων instrumental) οι οποίες διαφοροποιούνται μεταξύ τους τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά αλλά δένουν απόλυτα στο σύνολό τους. Αν και ο δίσκος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σε καμία περίπτωση concept, στιχουργικά τα περισσότερα κομμάτια έχουν μια κοινή ιστορία: τη μάχη που δίνει ο άνθρωπος για επιβίωση.
Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικό για μια μπάντα να ντύνει τη μουσική της με στίχους που πραγματικά έχουν κάτι να σου πουν και οι Rhodium είναι ξεκάθαρο πως δίνουν μεγάλη βάση και σε αυτό (αξίζει να σημειωθεί πως τους εξαιρετικούς στίχους ολόκληρου του δίσκου έχει γράψει η Άσπα Feanor). Πίσω στα κομμάτια λοιπόν και η έναρξη ανήκει στο “Man of Honor” (έχοντας ως εισαγωγή του το instrumental “Path of Wrath”). Τι να πει κανείς για αυτή την κομματάρα… εξαιρετική η κιθαριστική εισαγωγή που σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα και το κομμάτι αρχίζει σιγά σιγά να ανεβάζει γκάζια όσο μπάσο και ντραμς κάνουν δυναμικά την εμφάνισή τους. Κομμάτι γροθιά στο στομάχι αφού αναφέρεται στην παιδοφιλία. Το refrain εθιστικό και η ερμηνεία του Λίβα από άλλο πλανήτη.
Συνέχεια με το καταιγιστικό "Delirio” το οποίο είναι ντελίριο όνομα και πράγμα. Αγαπημένο κομμάτι, αρκετά γρήγορο στον ρυθμό του με μανιασμένα φωνητικά που σε συνεπαίρνουν. Αποτέλεσε δε και το πρώτο video clip του δίσκου με ένα εξαιρετικό concept που δείχνει πως αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι που υποφέρουν από ψυχικές ασθένειες. Ακολουθεί το δεύτερο video clip του δίσκου, το “The First Light of Day” το οποίο είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια του “Sea of the Dead” με αρκετά επιβλητικό ύφος και με ένα αρκετά δυναμικό τελείωμα. Τη σκυτάλη παίρνει το ομώνυμο “Sea of the Dead” στο οποίο συναντάμε ως guest στο βιολί τον Ματθαίο Δακουτρό. Από τα πιο όμορφα κομμάτια του δίσκου που σε ταξιδεύει μέσα στην μελαγχολία του, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, αφού αναφέρεται σε όσους έχουν χάσει τη ζωή τους στο Αιγαίο ως πρόσφυγες πολέμου. Τα δύο τελευταία λεπτά του κομματιού είναι σκέτη μαγεία, με ένα εκπληκτικό κιθαριστικό σόλο το οποίο κορυφώνουν τα ντραμς, το μπάσο και το βιολί μέχρι το κλείσιμο του κομματιού.
Συνέχεια με το “The Emperor” το οποίο αποτελεί sequel του κομματιού “The Fall” το οποίο συναντήσαμε στον πρώτο δίσκο των Rhodium. Φοβερό κομμάτι, αρκετά μελωδικό στην έναρξη του και με ωραίες εντάσεις στην πορεία του. Εξαιρετική και η συμμετοχή του Γιάννη Γαλανάκη στα πλήκτρα που δίνουν ένα υπέροχο χρωματισμό στο κομμάτι. Ακολουθεί το εκπληκτικό και φουλ ατμοσφαιρικό “Sisters of Fate” στο οποίο μας ταξιδεύει με την ονειρική της φωνή η Ηλιάνα Τσακιράκη. Υπέροχες οι εναλλαγές στο κομμάτι, σε κάνουν να κολλήσεις μαζί του από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Το “Tapestry of Time” που ακολουθεί είναι η μπαλάντα του δίσκου και είναι πραγματικός έρωτας. Αυτό το κομμάτι όσες φορές και να το ακούσω δεν το χορταίνω, με την συναισθηματική του ατμόσφαιρα και την μελωδικότητα του. Το refrain εκπληκτικό κι ο Λίβας το απογειώνει με τα φωνητικά του.
Κι εκεί που έχουν πέσει οι τόνοι έρχεται σαν δυναμίτης το "Fight Back” να μας χτυπήσει και να μας γεμίσει με ένταση. Το δε refrain σκέτο κόλλημα. Το κλείσιμο του δίσκου έρχεται με το “Doomsday” το οποίο μας αποτελειώνει όπως πρέπει κι εκεί πατάμε ξανά το replay για να σιγουρέψουμε πως όσα ακούσαμε ήταν αλήθεια.
Στο “Sea of the Dead” οι Rhodium μας δείχνουν πως κάποια πράγματα δεν γίνονται καθόλου τυχαία. Φαίνεται ξεκάθαρα πόσο μα πόσο πολύ έχουν δουλέψει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια για να φτάσουν σε αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα. Οι συνθέσεις είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένες, με υπέροχα εκτελεσμένα κιθαριστικά σόλο και drumming που σου σφυροκοπά τον εγκέφαλο. Όσο άκουγα τον δίσκο καταλάβαινα πόσο αρμονικά δένουν οι στίχοι με τις μελωδίες με αποτέλεσμα κάθε κομμάτι να μου γεννά έντονες εικόνες και συναισθήματα. Τα δε νέα μέλη της μπάντας έχουν δώσει νέα πνοή και έχουν απογειώσει τον δίσκο.
Η μπάντα δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή από το να έχει πλέον τον Μιχάλη Λίβα στα φωνητικά ο οποίος πραγματικά κάνει ό,τι θέλει τη φωνή του με μεγάλη άνεση και μας ταξιδεύει με τις άψογες τεχνικά αλλά γεμάτες συναίσθημα ερμηνείες του. Η μπάντα έχει ανέβει πλέον σε άλλο επίπεδο, είναι πιο ώριμη από ποτέ και οι συνθέσεις της το μαρτυρούν ξεκάθαρα. Έχει ήδη ξημερώσει μια νέα εποχή για τους Rhodium και εμείς είμαστε εδώ για να τους υποδεχτούμε.
Για το Rock Overdose Βαθμολογία 90/100
Τζοβάνα Σπήλιου
Comments
