Ημερομηνία δημοσίευσης: 17 Ιανουαρίου 2019
Η είδηση και μόνο ότι οι Rotting Christ ετοιμάζουν καινούργιο δίσκο σε κάνει να νιώσεις ανατριχίλες. Φαντάσου πως είναι όταν έχεις στα χέρια σου τον καινούργιο δίσκο του μεγαλύτερου συγκροτήματος στη χώρα μας και να πρέπει να γράψεις την άποψη σου για αυτό. Για αρχή πρέπει να δηλώσω ότι νιώθω πολύ μεγάλη τιμή που μου ανατέθηκε αυτή η τεράστια ευθύνη.
Τεράστια ευθύνη δεν είναι μόνο επειδή οι Rotting Christ είναι αυτοί που είναι σε παγκόσμια κλίμακα αλλά γιατί σε προσωπικό επίπεδο η μουσική των Rotting Christ είναι πάντα εκεί, δίπλα μου σε καλές και κακές στιγμές, ένας φίλος που δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ.
Το “The Heretics” είναι ο δίσκος με τον οποίο θα κλείσει ο κύκλος που άνοιξε με το “Aello” με την ίδια δηλαδή σκοτεινή ατμόσφαιρα των τελευταίων δίσκων αλλά και με αρκετά κιθαριστικά ξεσπάσματα και μελωδικά σημεία. Το “The Heretics” είναι σε αρκετά μεγάλο βαθμό η συνέχεια του “Rituals” αλλά θα βρείτε μέσα του και αρκετά επικά και μελωδικά μέρη που φέρνουν στο μυαλό το “Theogonia”. Ίσως εδώ να έχουμε ένα στοιχείο για που θα πάει το συγκρότημα μετά (είπαμε ο κύκλος κλείνει). Είναι πολύ νωρίς όμως για τέτοιες κουβέντες και πόσο μάλλον όταν το “The Heretics” δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει.
Η επιτυχημένη συνταγή των τελευταίων δίσκων βρίσκεται εδώ. Υπάρχουν αρκετά spoken-word σημεία, οι στίχοι είναι γραμμένοι σε πολλές διαφορετικές γλώσσες που για εμένα είναι και ένας συμβολισμός, έτσι όπως οι Rotting Christ έχουν “κατεδαφίσει” τα σύνορα και παίζουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης επιχειρούν (και καταφέρνουν) να κάνουν το ίδιο πράγμα και με τους στίχους τους.
Ο Σάκης είπε ότι για το “The Heretics” πρώτα διάβασε και μετά έπιασε την κιθάρα. Γεγονός που μπορείς εύκολα να καταλάβεις γιατί μέσα στον δίσκο υπάρχουν πολλές αναφορές σε “αιρετικούς” συγγραφείς όπως ο Καζαντζάκης, O Poe, Ο Milton. Ο δίσκος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και θεματικός, με κεντρικό θέμα το πως οι διαφορετικές (αιρετικές) σκέψεις, απόψεις που παρόλο που το θρησκευτικό κατεστημένο τις πολέμα και προσπαθεί να τις αφανίσει αλλά τελικά έχουν την δύναμη να παραμείνουν ζωντανές και να γίνονται ακόμα πιο ισχυρές με το πέρασμα του χρόνου.
Σίγουρα στις πρώτες ακροάσεις υπάρχουν και σημεία που ηχούν περισσότερο αδύναμα σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο. Θεωρώ όμως ότι αυτό συμβαίνει επειδή ο πήχης που έχει ορίσει το ίδιο το συγκρότημα είναι πολύ ψηλός. Δεν νομίζω ότι είναι ικανά για να χαρακτηρίσουν τον δίσκο στην ολότητα του και μου δίνουν την εντύπωση ότι ο χρόνος θα τους φερθεί καλά και όσο περνάει ο καιρός δεν θα μιλάμε για αδυναμίες που υπάρχουν στο “The Heretics”.
Οι Rotting Christ ήταν το συγκρότημα που μπήκε μπροστά και άνοιξε το δρόμο και για τα υπόλοιπα συγκροτήματα της Ελληνικής σκηνής για να μπορέσουν να καταφέρουν κάτι και εκτός των συνόρων μας άσχετα με το τι μουσική παίζουν. Με δίσκους σαν το “The Heretics” συνεχίζουν να κάθονται στον θρόνος τους ως το μεγαλύτερο και καλύτερο συγκρότημα της χώρας μας. Ο Σάκης και η παρέα του είναι πηγή έμπνευσης για όλους μας και κάθε φορά μας θυμίζει ότι δεν πρέπει να βάζουμε το κεφάλι κάτω, πρέπει να συνεχίζουμε να παλεύουμε μέχρι τέλους, ακόμα και αν οι ιδέες και οι απόψεις μας χαρακτηρίζονται από κάποιους άλλους “αιρετικές”…
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Ότι και να γράψει κανείς για τους Rotting Christ δεν θα είναι αρκετό για αυτά που πραγματικά έχουν καταφέρει. Στο μόνο που θα αναφερθώ είναι ότι πρόκειται για την μπάντα που αποκλειστικά και μόνο με τους αγώνες τις κατάφερε να βάλει τη χώρα μας στον παγκόσμιο χάρτη της σκληρής μουσικής. Αεικίνητοι, δουλευταράδες και πάνω από όλα φαν, όπως λένε και οι ίδιοι, της μέταλ οι δραστηριότητες τους δεν περιορίζονται μόνο στη προσωπική τους καριέρα αλλά και σε όλη την πορεία της ελληνικής μουσικής σκηνής με την ενεργή υποστήριξη των εγχώριων μπαντών, εκδηλώσεων κτλ…
Μετά από δισκογραφική απουσία τριών χρονών και μετά την κυκλοφορία της επίσημης βιογραφίας τους τον Νοέμβριο του περασμένου έτους, καθώς και μετά από ένα μεγάλο αριθμό ζωντανών εμφανίσεων σκάει το χαρμόσυνο νέο. Η νέος δίσκος “The Heretics” θα κυκλοφορήσει στις 15 Φεβρουαρίου μέσω της Season of Mist. Πρόκειται 14ο δίσκο της μπάντας. Πολλοί ακούγοντας αυτόν τον αριθμό θα έβγαζαν το συμπέρασμα, όχι αδικαιολόγητα, ότι πρόκειται για μια τυποποιημένη δουλεία, να βγει απλά για να βγει. Όμως όποιος γνωρίζει την δουλεία των Rotting Christ μπορεί να καταλάβει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο. Την παράγωγη του δίσκου την σηκώνει στις πλάτες του για άλλη μια φορά ο Σάκης Τόλης, αυτή τη φορά με την βοήθεια του Jens Bogren.
Υφολογικά και ηχητικά ακολουθεί τα μονοπάτια του “Aealo” και της μετέπειτα πορείας τους. Όμως δεν μένουν στον χαρακτηρισμό ήχο που έχουν χτίσει και καθιερώσει, απλώς αναπαράγοντας τον. Πάντα κάνουν ένα βήμα παραπέρα, κάτι που δεν αποτελεί εξαίρεση και για τον παρόν δίσκο. Προσωπικά το “The Heretics” το βρήκα πιο αναβαθμισμένο από τον προκάτοχό του “Rituals”.
Όσων αφορά το σύνολο του δίσκου δε βρήκα ούτε ένα μέτριο κομμάτι (ή αλλιώς fillers όπως αναφέρονται συχνά) . Οι Rotting Christ έχουν βρει πλέον την συνταγή της επιτυχίας. Βαριές κιθάρες και στιβαρά τύμπανα, η απόκρυφη φωνή του Σάκη σε συνδυασμό με τους στίχους του ,οι όποιοι δεν περιορίζονται σε μια γλώσσα. Με την ακρόαση του δίσκου γίνεται εμφανές ότι οι κιθάρες έχουν ξαναπάρει τα πρωτεία στις συνθέσεις (“Heaven and Hell and Fire”,”The New Messiah”) , κάτι που στις τελευταίες δουλείες είχε εκλείψει ως έναν βαθμό. Τα κομμάτια καθαρά με εκπληκτικές φωνητικές χορωδίες και μελωδίες (“Fire God and Fear” , “Hallowed by Thy name”). Αν και οι Rotting Christ μας έχουν συνηθίσει στις αφηγήσεις μέσα στα κομμάτια τους, ωστόσο σε αυτόν τον δίσκο η χρήση τους γίνεται εκτενέστερη και πιο εντυπωσιακή και σε ορισμένες περιπτώσεις ουσιαστικό τμήμα τους(“Believe”, “The Raven”). Από το πρώτο κομμάτι (“In the name of god”) μέχρι και το τελευταίο πραγματοποιείς ένα αποκρυφιστικό ταξίδι το όποιο δεν κουράζει ούτε λεπτό. Προσωπικά την κορύφωση αυτού του ταξιδιού αποτελεί το εκπληκτικό “The Time has Come” (με πολύ ενδιαφέροντα ‘’Ελληνικά Ρυθμικά’’). Γίνεται εμφανές πως τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη, από το artwork μέχρι και την τελευταία νότα.
Σαν concept το “The Heretics” αναφέρεται σε αυτούς που δεν ακολουθούν την μάζα, με οποιοδήποτε τίμημα. Αυτός ο τίτλος αντιπροσωπεύει τα αδέλφια Σάκη και Θέμη που κρατάνε την σημαία των Αιρετικών Ψηλά εδώ και πολλά χρόνια και συνεχίζουν να γράφουν ιστορία. Πλέον όμως δεν βρίσκονται μονοί τους καθώς έχουν εμπνεύσει και δημιουργήσει πολλούς ακόμα αιρετικούς που τους ακολουθούν πιστά μέσα από το παράδειγμά τους!
Βαθμολογία: 98/100
Για το Rockoverdose.gr
Πάρις Καραγιαννόπουλος
Comments
