Ημερομηνία δημοσίευσης: 19 Οκτωβρίου 2018
Έχοντας κάνει θόρυβο υψηλών συχνοτήτων στο παγκόσμιο underground με το πρώτο τους full-length “Illusions in Infinite Void” (δικαίως το άλμπουμ ακούγεται ακόμα φρέσκο τρία χρόνια μετά!), ήρθε ή ώρα να αποδείξουν ότι όλος αυτός ο ντόρος που έκαναν έγινε δικαίως.
Οι Αθηναίοι Sacral Rage δείχνουν ότι δεν μασάνε και παίζοντας ένα είδος Metal που δεν μπορούν να “ακουμπήσουν” πολλοί, καταφέρνουν να δημιουργήσουν κάτι το μοναδικό. Στο δεύτερο full-length τους μας δείχνουν περίτρανα ότι αυτό που κάνουν μόνο τυχαίο δεν είναι.
To “Beyond Celestial Echoes” συνεχίζει αυτό που είχαν ξεκινήσει οι Sacral Rage με το “Illusions in Infinite Void” αλλά πάει και μερικά βήματα μπροστά. Έχουμε ένα δίσκο που τα ακραία του στοιχεία γίνονται πιο ακραία, τα μελωδικά πιο μελωδικά, το story telling γίνεται ακόμα καλύτερο και όλα αυτά μέσα σε ένα πακέτο που το κάνει πιο εύκολο στο άκουσμα. Σας μπέρδεψα;;;;Δεν πειράζει ακούγοντας το Beyond Celestial Echoes” θα καταλάβετε τι εννοώ.
Είναι φοβερό πως οι Sacral Rage αποφάσισαν να υπηρετήσουν αυτό το στριφνό Metal που παίζουν και να το κάνουν να ακούγεται σαν κάτι που μπορεί να κάνει καθένας. Δεν είναι έτσι όμως, θέλει πολύ δουλειά για να καταφέρεις να ενσωματώσεις στη μουσική σου τόσα πολλά διαφορετικά (και δύσκολα) ακούσματα και ταυτόχρονα να αφήνεις και την προσωπική σου σφραγίδα (το ταλέντο δεν το αναφέρω, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται …).
Συνεχίζοντας με την sci-fi θεματολογία (οι δουλειές των Sacral Rage δεν είναι ακριβώς concept αλλά έχουν μια κεντρική ιδέα) λένε τις ιστορίες τους με εκπληκτικό τρόπο χρησιμοποιώντας όλες τις φωνητικές δυνατότητες του Δημήτρη (δεν ξέρω τι να γράψω για αυτόν τον άνθρωπο που δεν έχει γραφτεί) που “αφηγείται” την κάθε ξεχωριστή ιστορία (τραγούδι) με τέτοια θεατρικότητα που ειλικρινά ο μόνος τραγουδιστής που μπορώ να τον συγκρίνω είναι ο King Diamond χωρίς καμιά υπερβολή.
Μπορεί βέβαια τα φωνητικά να είναι το σήμα κατατεθέν των Sacral Rage αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δεν θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τις ιστορίες τους αν εκτός από των Δημήτρη δεν υπήρχε ο Μάριος(κιθάρες), ο Σπύρος (Μπάσο) και ο Βαγγέλης (τύμπανα) που με την σειρά τους παίρνουν την σκυτάλη και με τον δικό τους τρόπο μας κάνουν να μπούμε για τα καλά στο Sacral Rage Universe.
Ο δίσκος ολοκληρώνεται με την καλύτερη σύνθεση τους (για μένα) το “The Glass” , ένα 15λεπτο έπος που μέσα του περιέχεται όλη η ουσία του συγκροτήματος. Το Progressive των 70’s σε , οι Thrash εξάρσεις και οι ερμηνείες, όλα είναι μέσα σε αυτό το τραγούδι δίνοντας μας έναν δυνατό επίλογο σε ένα άλμπουμ που δεν θα βρείτε τίποτα περιττό.
Θεωρώ πως οι Sacral Rage δεν επαναπαύτηκαν στην επιτυχία του“Illusions in Infinite Void”, πήγαν ένα βήμα μπροστά και μας έδωσαν άλλο ένα διαμάντι, που αυτή τη φορά θα κάνει την η “υψίφωνη τρομοκρατία” να ακουστεί περισσότερο. Με αποτέλεσμα το “Beyond Celestial Echoes” να βρεθεί στο τέλος της χρονιάς σε πολλές λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ σε πολλά μέρη του κόσμου. Κύριοι υποκλίνομαι…
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
