Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Κι όμως το ζήσαμε κι αυτό. Επιστροφή των συμπαθέστατων Γερμανών power metallers Scanner και μάλιστα αυτή τη φορά εκτός από τον εδραιωμένο εδώ και χρόνια Έλληνα τραγουδιστή τους Ευθύμιο Ιωαννίδη, ο δίσκος κυκλοφορεί και από την ελληνική Rock Of Angels Records! Εννέα ακριβώς χρόνια μετά το προηγούμενο άλμπουμ τους “The Judgement” το οποίο κι εκείνο είχε κυκλοφορήσει Ιανουάριο του 2015, το κουαρτέτο που πλέον είναι κουιντέτο, καθώς ενδιάμεσα προσχώρησε στο συγκρότημα και ο δεύτερος κιθαρίστας Dominik Rothe, κυκλοφορεί το 7ο αισίως άλμπουμ ονόματι “The Cosmic Race” και με χαρά μπορώ να πω ότι είναι ένας πολύ βασικός λόγος ύπαρξης για το συγκρότημα τη σήμερον ημέρα. Μην ξεχνάμε ότι οι Scanner φέτος συμπληρώνουν 38 χρόνια ζωής σε αυτή τη μορφή, αφού στο πρότερο στάδιο τους ονομάζονταν Reinforce (1977-1982) και μετέπειτα Lions Breed (1982-1986). Οι Scanner μάλιστα στα πρώτα τους βήματα είχαν σοκάρει άπαντες ευχάριστα με εκείνο το κορυφαίο δίδυμο δίσκων, τα “Hypertrace” (1988) και “Terminal Earth” (1989) και έμοιαζαν έτοιμοι να διεκδικήσουν κομμάτι από την πίτα της αναγνώρισης που τους αναλογούσε το ολοένα και ακμάζον power metal και μάλιστα στην χώρα που αν μη τι άλλο ευδοκίμησε όσο πουθενά. Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα ρόδινα για τα τέκνα του Gelsenkirchen.
Ακολούθησε ένα μεγάλο κενό 6 ετών μετά το “Terminal Earth”, το οποίο τουλάχιστον σε ότι αφορά την έμπνευση, δεν τους επηρέασε ιδιαίτερα αρνητικά, καθώς το δεύτερο δίδυμο δίσκων “Mental Reservation” (1995) και το αγαπημένο “Ball Of The Damned” (1996) με το οποίο τους έμαθαν κυρίως οι Έλληνες, τους έβρισκαν σε μεγάλη φόρμα. Από την άλλη όμως, δε μπόρεσαν ποτέ να εξαργυρώσουν το ξεχωριστό τους ύφος και τα πραγματικά καλά και ποιοτικά άλμπουμ τους και εξ’αιτίας του προαναφερθέντος κενού, αλλά και του επόμενου εξίσου εξαετούς μέχρι να βγει το “Scantropolis” το 2002. Με μόνο κοινό παρονομαστή του τότε και του σήμερα τον κιθαρίστα και κύριο συνθέτη Axel “A.J.” Julius, o οποίος δείχνει ότι το λέει ακόμα η καρδιά του και δεν τον αγγίζει ο χρόνος –αισίως φτάνει τα 62 τον Απρίλιο!-, το συγκρότημα κάνει άλλη μια φιλότιμη σίγουρα προσπάθεια να σταθεί επίκαιρο στις εξελίξεις του μεταλλικού ήχου και το αποτέλεσμα του “The Cosmic Race” δικαιώνει αυτή την αυταπάρνηση και τη θέληση να δείξουν ότι είναι φτιαγμένοι από ιδιαίτερο μέταλλο κι ότι αξίζουν με τη σειρά τους περισσότερα από απλές αναφορές σε συζητήσεις στην τότε φοβερή γερμανική σκηνή. Θεωρώ πως είναι άμεσα αντιληπτό ότι έχει γίνει μια σοβαρή δουλειά αυτή τη φορά.
Με νέο rhythm section, τον μπασίστα Jörn Bettentrup και τον ντράμερ Boris Frenkel, οι Julius και Ιωαννίδης βρίσκουν άξιους συμπαραστάτες και καλούς παίχτες και σε συνδυασμό με την όμορφη, καθαρή και όχι γυαλισμένη παραγωγή του ίδιου του Julius, αλλά και ένα πολύ όμορφο κι εντυπωσιακό εξώφυλλο ενός τύπου ονόματι Henar Sherif, προϊδεάζουν θετικά το κοινό που τους γνωρίζει, αλλά και όσους τυχόν έρθουν τώρα σε παρθενική επαφή μαζί τους. Οι Scanner ως γνήσιοι Γερμανοί και ο Ιωαννίδης ως Ελληνάρας που δεν ξέρουν να παραιτούνται και παίζουν πάντα για τη φανέλα (και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί που είπε κι ο μέγας Γκάρι Λίνεκερ κάποτε), από την αρχή κάνουν σαφείς τις αγνές και όχι τυπικές προθέσεις τους. Παίζουν χωρίς να φοβούνται να αφήσουν τα κομμάτια να μεγαλώσουν σε διάρκεια, και στην αρχική τριάδα “The Earth Song”/”Face The Fight”/”Warriors Of The Light” με το καθένα να διαρκεί πάνω από 5 λεπτά, δείχνουν πόσο καλοδουλεμένο και κιμπάρικο είναι το “The Cosmic Race”. Δίσκος πραγματικά βαρύς, με τον Ιωαννίδη να έχει φοβερό έλεγχο της φωνής του και με τη μπάντα σε φόρμα. Σίγουρα αρκετοί θα εκπλαγούν θετικά, ενώ ο δίσκος είναι ακόμα πιο σίγουρα πολύ καλύτερος και από το “Scantropolis” και από το “The Judgement”.
Κατανοείτε λοιπόν ότι μιλάμε για ό,τι καλύτερο έχουν κάνει από το τιμημένο ’96 και μετά, παρότι μεσολάβησαν μόλις δυο δίσκοι έκτοτε. Αυτό που δεν ξεχνιέται, είναι η τέχνη του να γράφεις σπουδαία κομμάτια και θεωρώ ότι το κορυφαίο του δίσκου “Scanner’s Law” τοποθετημένο εύστοχα στη μέση του δίσκου, ίσως και να θυμίσει παλιά μεγαλεία, ειδικά ο Ιωαννίδης πιέζει τη φωνή του στα άκρα και μπορεί να σας βγάλει ένα vibe “Puppet On A String” σε σημεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εκφραστικότατη η «μπαλάντα» του δίσκου “A New Horizon”, που σε περικλείει με συναισθήματα και αποδεικνύεται μεγάλο όπλο για τον δίσκο. Πολύ βασικό ότι ο δίσκος δεν κουράζει και παρότι δεν τον λες και πολύ μικρό σε διάρκεια (σχεδόν 48 λεπτά), βρίσκει τον τρόπο να σε κρατήσει σε κάθε κομμάτι και διαφορετικά. Το σύνολο δεν κάνει κοιλιά, ενώ ο Julius όταν αφήνεται να σολάρει όπως στο “Farewell To The Sun”, πετάει τρομερές ιδέες που μπορεί να σας εντυπωσιάσουν από το πουθενά. Το “Space Battalion” με τέτοιο τίτλο δε θα μπορούσε να είναι αδιάφορο κομμάτι, η αρχή του προϊδεάζει για τα καλύτερα και σκάει η στακάτη ΡΙΦΦΑΡΑ, που πάει το κομμάτι καροτσάκι στην ίσως δεύτερη καλύτερη στιγμή του δίσκου μετά το “Scanner’s Law”!
Ο δίσκος κλείνει με το ευρηματικά τιτλοφορούμενο “The Last And First In Line”, σαν να θέλουν οι Scanner να μας πουν ότι είναι εδώ να βάλουν στήθος μπροστά για το ιερό μέταλλο και να το υπηρετήσουν όσο μπορούν με τον τρόπο τους, κι ας μην τους υπολογίζουν τόσο πολύ οι περισσότεροι. Το “The Cosmic Race” είναι η δήλωση των Scanner ότι αξίζουν την προσοχή και τον σεβασμό όλων εν έτει 2024 και ως παλιές καραβάνες, αποδεικνύουν ότι μερικά πράγματα γίνονται αβίαστα κι ότι έχουν σοβαρό λόγο να συμβούν. Η επιστροφή από μόνη της ήταν γεγονός που θα έδινε χαρά σε μια συγκεκριμένη μερίδα οπαδών, αλλά αυτή τη φορά ίσως οι Scanner να πιάσουν και κοινό που για Χ λόγους τους αγνοούσε. Αν είχατε μηδαμινές προσδοκίες μπορεί και να εντυπωσιαστείτε, αν είχατε κρυφή ελπίδα για κάτι αξιόλογο θα επιβεβαιωθείτε και όπως και οι περισσότεροι Έλληνες πιστεύω, θα δείτε να σχηματίζεται ένα χαμόγελο στο πρόσωπο σας ενώ το ακούτε. Οι Scanner είναι εδώ, αποδεικνύουν ότι τα κουρέλια τραγουδούν ακόμη όπως λέει ένα ρητό και εύχομαι ολόψυχα να ήρθαν για να μείνουν, χωρίς νέα κενά ανάμεσα σε δίσκους και μακάρι να τους δούμε και ζωντανά να λάβουν χαρά από το κοινό όπως αξίζουν.
Βαθμολογία: 76/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
