Ημερομηνία δημοσίευσης: 15 Μαΐου 2017
Πόσο safe αντέχετε τη μουσική σας? Πόσο σας συναρπάζουν οι συνθέσεις που ενώ έχουν πολλά να πουν, διαθέτουν πολλά διαφορετικά και γνωστά στοιχεία, σε σημείο να κάθεστε να ξεχωρίζετε τις επιρροές των συνθέσεων σε κάθε κομμάτι? Κουραστικό δεν είναι? Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για πολλές διαφορετικές επιρροές κρυμμένες σε ένα μωσαϊκό που διαθέτει ελάχιστη διαφορετικότητα και αποτυγχάνει να ξεχωρίσει σε προσωπικότητα.
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τους Ιταλούς Shores Of Null και με το αργό, progressive-ίζον black metal τους. Ενώ διαθέτουν ξεκάθαρα δυνατότητες και ικανότητες να κάνουν κάτι ξεχωριστό, κάθονται και αναλώνονται σε διαγωνισμό για το πόσα συγκροτήματα θα χωρέσουν στο tribute που θέλουν να κάνουν. Ο σκελετός της μουσικής, για παράδειγμα, είναι εντελώς καρφί Enslaved, απλά ένα κλικ πιο αργό. Τα αργά στοιχεία είναι υπογείως επηρεασμένα από Daylight Dies, τα πιο folk και ατμοσφαιρικά από Amorphis και Katatonia, ενώ τα φωνητικά σε πολλά σημεία μιμούνται τον Nick Holmes.
Και επαναλαμβάνω πως πρόκειται για μεγάλο κρίμα δεδομένου του επιπέδου των συνθετικών ικανοτήτων τους. Το ντεμπούτο τους πριν τρία χρόνια, έδειχνε ένα πολλά υποσχόμενο προσωπείο, που ήθελε μόνο λίγη δουλειά στο ποσοστό απόκρυψης των επιρροών και ενσωμάτωσής τους σε κάτι πιο προσωπικό. Μαντέψτε: δεν προσπάθησαν καν να το αλλάξουν αυτό, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα άλμπουμ στα ίδια επίπεδα με το ντεμπούτο, μόνο που αυτήν τη φορά δεν υπάρχει ελαφρυντικό.
Όπως αντικατοπτρίζεται και από το βαθμό, υπάρχει αυτό το κάτι στις συνθέσεις που σου κολλάει στο κεφάλι, αλλά μετά από λίγο σε βασανίζει το επαναλαμβανόμενο μοτίβο στο να σκέφτεσαι, 'α, αυτό μου θυμίζει τους τάδε, εκείνο μου θυμίζει τους δείνα'. Το κουραστικό είναι πως αυτό συμβαίνει συνεχώς και επαναλαμβανόμενα, με αποτέλεσμα οι 'διαβασμένοι' ακροατές του δίσκου να κουράζονται γρήγορα. Έτσι όμως αδικούν τους εαυτούς τους και τις ικανότητές τους.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
