Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Έχεις ακούσει ξανά για “progressive power metal”; Αν όχι, σήμερα είναι η τυχερή σου μέρα, γιατί θα μάθουμε εδώ τι σημαίνει. Οι Simulacrum δεν είναι μια καινούργια μπάντα, αν και εγώ μόλις τη γνώρισα. Για του λόγου το αληθές, ξεκίνησαν το 1999 στη Φινλανδία και κυκλοφόρησαν δύο full length albums, ένα το 2012 κι ένα το 2015.
Και τώρα επέστρεψαν με νέα δουλειά, στην οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι αφιέρωσαν πολύ χρόνο και προσπάθεια. Λοιπόν, το “Genesis” είναι το τρίτο album της μπάντας και αποτελείται από εννέα τραγούδια (ή πέντε τραγούδια και τέσσερα μέρη του ομώνυμου “Genesis”).
Ο ήχος του δίσκου έχει επιρροές από Dream Theater, Symphony X, Pagan’s Mind και άλλους, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει δική του προσωπικότητα. Και κάπως έτσι επιστρέφουμε στην αρχή: Θα έλεγα ότι το είδος που παίζουν είναι progressive power metal.
Και εξηγώ: Το album έχει έντονη παρουσία πλήκτρων σε σχεδόν κάθε κομμάτι, έχει σόλο στις κιθάρες, τα πλήκτρα, ακόμα και στο μπάσο, έχει ωραίες εναλλαγές ρυθμών, έχει ακόμα και τραγούδι που ξεπερνά τα έντεκα λεπτά (γιατί όλοι οι true progressive metal fans κατά βάθος περιμένουμε σε έναν τέτοιο δίσκο να υπάρχει έστω ένα τέτοιο κομμάτι).
Αλλά έλα που έχει και τον γρήγορο ρυθμό και τα ψηλά φωνητικά που έχουμε συνδυάσει με power metal! Θα το νιώσεις ειδικά στα πρώτα κομμάτια, καθώς χάνεται όταν ξεκινά το “Genesis” (και δεν επιστρέφει σε κανένα από τα τέσσερα μέρη του). Οπότε, μπορείς να σπάσεις το album στα δύο και να το ακούσεις με αυτό τον τρόπο.
Σε κάθε περίπτωση, κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και άκου τα τέσσερα μέρη του “Genesis” όλα μαζί, στη σειρά. Θα εκτιμήσεις το αποτέλεσμα πολύ περισσότερο, σε σχέση με το αν άκουγες μόνο ένα μέρος. Λάτρεψα ιδιαίτερα τα μέρη δύο και τρία ("Evolution Οf Man" & "The Human Equation"), για τον ωραίο και καθαρό ήχο από πιάνο, που μου κέντρισε το ενδιαφέρον.
Βέβαια, το πιάνο δεν είναι το μόνο όργανο που θα ακούσεις τόσο καθαρά. Το album είναι βασικά ένας καταιγισμός από solo. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει η προσοχή που έχουν δώσει οι Simulacrum στο μπάσο: Πολλές μπάντες δίνουν στο μπάσο καθαρά υποστηρικτικό ρόλο κι αυτοί έρχονται να βροντοφωνάξουν ότι αυτό είναι λάθος.
Για άλλη μια φορά στρέφω την προσοχή σου στο “Genesis Part 2, Evolution Of Man”, αλλά και στο “Like You Like Me”. Το σόλο στο μπάσο είναι πολύ δυνατό και σίγουρα αξίζει και μια live ακρόαση, αν ποτέ τους φέρει ο δρόμος τους προς τα εδώ.
Αλλά επειδή το τέλειο δεν υφίσταται, ειδικά όταν έχεις να κάνεις με ένα τόσο απαιτητικό είδος όσο το progressive, θα πρέπει να παραδεχτώ και κάτι που κάπως μου ταράζει την εξαιρετική εμπειρία ακρόασης: Η παραγωγή του “Genesis”, σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, βγάζει κάτι πολύ φορτωμένο σαν αποτέλεσμα.
Όλα τα όργανα και τα φωνητικά των δύο τραγουδιστών αξιοποιούνται στο έπακρο (ή μπορεί να είναι και προσωπική γνώμη) και κανείς δεν προσπαθεί να βγει πιο πάνω από τους άλλους, αλλά τελικά μοιάζει σαν να προσπαθούν όλοι να βγουν πιο πάνω! Το αποτέλεσμα είναι μια έντονη εμπειρία, αλλά και λίγο κουραστική.
Οι Simulacrum στο δίσκο αυτό έχουν έναν ενθουσιασμό και μια ενέργεια που σίγουρα με συγκινεί, αλλά στο τέλος της ακρόασης νιώθω και έναν κορεσμό, ότι δε μπορώ να ακούσω παραπάνω ας πούμε. Και υποθέτω πως θα το βελτιώσουν στο μέλλον, όσο ωριμάζουν σαν δημιουργοί!
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
