Ημερομηνία δημοσίευσης: 27 Ιανουαρίου 2017
“Αιώνιος βασανισμός μέσα στην σχιζοφρένια”
2 χρόνια μετά την τελευταία ολοκληρωμένη κυκλοφορία των αμερικανών Death Metallers, με τίτλο “Crypt Of The Evil”, οι Six Feet Under επιστρέφουν, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα τα 24 χρόνια ίδρυσης τους, αλλά και με νέο κιθαρίστα στη σύνθεσή τους.
Ας μην πολυλογώ όμως: αναφέρομαι στον 16ο ολοκληρωμένο τους δίσκο, ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 24 Φεβρουαρίου μέσω της Metal Blade Records, και ονομάζεται “Torment”.
Βάζοντας τον δίσκο να παίξει, παρατηρώ ήχους και επιρροές κυρίως από Dying Fetus, ιδίως στα φωνητικά, κάτι που ασφαλώς ακούγεται καθόλη τη διάρκεια του δίκσου. Νιώθεις λες και ακούγεται ο King Kong μέσα από τα λαρύγγια του Chris Barnes, ο οποίος το κάνει να ακούγεται πολύ οργιαστικό και πολύ γρήγορο.
Σε κάποια κομμάτια του δίσκου, όπως το στο “Skeleton”, υπάρχουν πιο Death Metal blasts στα τύμπανα και πιο grind ήχοι, σε συνδυασμό με το groove μοτίβο που υπήρχε ανέκαθεν στους Αμερικανούς death μέταλερς. Από την άλλη, η κιθάρα ακούγεται λίγο μονότονη στον τρόπο παιξίματος, με αποτέλεσμα να σε κουράζει κάπως σε κάποια σημεία, αλλά στην τελική δεν αποτελεί ένα εντελώς αρνητικό στοιχείο, καθώς υπάρχει γενικά πειραματισμός και πολλές ιδέες.
Θεωρώ πως το “Torment” ήταν μια προσπάθεια επιστροφής στα παλιά άλμπουμ τους, όπως τα “Warpath”, “Maximum Violence” και “Haunted”. Αυτό είναι κάτι που το παρατηρώ και στις μπασογραμμές, αλλά και στην παραγωγή, η οποία μου φέρνει στο μυαλό παλιά καλά έπη εποχής “Lycanthrope”, “Victim Of The Paranoid” κ.α , από την εποχή του Allen West.
Νομίζω πως είναι μια αξιέπαινη προσπάθεια, αν και έχω ένα παράπονο από το συγκεκριμένο δίσκο, και αυτό είναι η έλλειψη των σόλων κιθάρας και της φωνής. Δεν μπορώ να πω πως τρελάθηκα αλλά και ούτε πως σιχάθηκα το δίσκο. Το συναίσθημα είναι ουδέτερο, αλλά είναι γεγονός πως έχουν κάνει μια προσπάθεια με αξιοπρέπεια. Κομμάτια που μου έμειναν στο μυαλό είναι τα “Schizomaniac”, ”Skeleton” , και ”Roots Of Evil” κυρίως λόγω της έντασης που βγάζουν.
Τώρα, όσον αφορά το εξώφυλλο, δεν κάνει μεγάλη εντύπωση καθώς μοιάζει σαν μια εικόνα βασισμένη στο το “Altars of Madness” των Morbid Angel, που απλά το κοτσάρανε μαζί με μία κόκκινη γραμματοσειρά και ένα κενό background, και αυτό είναι κάτι που δεν με ξετρέλανε.
Βαθμολογία: 68/100
Για το Rock Overdose,
Φάνης Βιλαέτης