Ημερομηνία δημοσίευσης: 20 Αυγούστου 2019
Το γεγονός ότι έφτασα να ζω την αναμονή του 6ου δίσκου των Slipknot και του 3ου κατά σειρά κυκλοφορίας του για το διάστημα που ακολουθώ το συγκρότημα, είναι σχεδόν εξωπραγματικό. Όπως κι εμένα, λοιπόν, το “All Hope Is Gone”, το “.5: The Gray Chapter”και το “We Are Not Your Kind” βρήκαν τους Slipknot σε πολύ διαφορετικές περιόδους της ζωής του καθενός ξεχωριστά αλλά και της κοινής τους πορείας ως συγκρότημα. Ενώ το “Gray Chapter” πραγματευόταν την αντιμετώπιση του θανάτου του Paul Gray, εδώ έχουμε διάφορα αλλά προβλήματα με τα οποία έχει έρθει αντιμέτωπη η μπάντα , αλλά παράλληλα και προσωπικά ζητημάτα του Corey Taylor. Η προετοιμασία δε για τον ερχομό του 6ου κεφαλαίου που προμηνυόταν ως κάτι άμεσα συνδεδεμένο με το “Iowa”, έδινε ίσως τον ιδανικό συνδυασμό για αυτό που έχουμε όλοι στο μυαλό μας όταν ακούμε τη λέξη Slipknot.
Τα πράγματα όμως στο “We Are Not Your Kind” δεν είναι σχεδόν καθόλου έτσι. Ενώ υπάρχουν στιγμές που θυμίζουν όντως το ύφος της μπάντας 20 χρόνια πριν, αυτές φαίνεται ότι έχουν εξελιχθεί, ίσως για να ταιριάζουν στο έτος 2019. Από την άλλη μεριά φυσικά, μία όποια τέτοια εξέλιξη δεν ήταν απαραίτητα αναγκαία, τη στιγμή που όλοι συμφωνούμε πως οι Slipknot όποιας κυκλοφορίας ακούγονται πολύ εύκολα ακόμα και θα συνεχίζονται να ακούγονται σαν να πρωτοβγήκαν χθες. Από τους τίτλους και μόνο γίνεται αντιληπτό το στιχουργικό περιεχόμενο του δίσκου που αναμενόμενα θα αυτό για το οποίο μιλήσαμε παραπάνω. Επομένως, μένει να μπούμε στην ουσία του πράγματος.
Έχουμε 14 κομμάτια εκ των οποίων τα 3 είναι ιντερλούδια, χωρίζοντας έξυπνα τον δίσκο σε 3 μέρη. Το πρώτο ξεκινά με το ήδη γνωστό “Unsainted”, το οποίο ήταν ουσιαστικα το πρώτο δείγμα του δίσκου αυτού, αφού το “All Out Life” δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτόν, και πήγαινε στα πολύ γνώριμα μέρη που έχουμε συνηθίσει την μπάντα. Τίποτα το τρομερό, οικείες μελωδίες που απλά μας θυμίζουν ότι έχουμε καινούργια μουσική από τους Slipknot μετά από 5 χρόνια. Ακολουθεί το “Birth Of The Cruel” το οποίο δίνει την πρώτη γεύση των πειραματισμού κρατώντας όμως τα πράγματα σε ομαλά επίπεδα και με την προσθήκη ελάχιστων ηλεκτρονικών στοιχείων που δίνουν την κατάλληλη ισορροπία.
Το δεύτερο μέρος έρχεται πολύ γρήγορα μετά το δεύτερο ιντερλούδιο, όπου το “Nero Forte” ταράζει λίγο τα νερά μεν αλλά αποτυγχάνει κατά κύριο λόγο στο να πετύχει το στόχο του. Παρ’ όλ’ αυτά παραμένει μία ενδιαφέρουσα ιδέα, που είναι εκεί για να θυμίζει ότι δεν είναι ανάγκη όλα να είναι τεχνικά, αν και τα 5 λεπτά του σε διάρκεια δεν βοηθάνε εξίσου. Αυτό είναι και ένα φαινόμενο που συναντάται επίσης στα περισσότερα κομμάτια του “We Are Not Your Kind”, και συνεχίζει και στο “Critical Darling” το οποίο για τα 6 λεπτά του και 25 δευτερόλεπτα, φέρει πολλές επαναλήψεις, αρκετές όμως για να δημιουργήσει μία νέα προσθήκη στην live playlist του συγκροτήματος με υπερβολικά πολλά sing alongs. Σειρά έχει το “A Liar’s Funeral” όπου εκεί ηρεμούν πλεόν τα πνεύματα, μία εξίσου γνώριμη κίνηση από τους Slipknot, με τη δική τους εκδοχή της “μπαλάντας”, αντίστοιχη του “Vermillion” και του “Snuff”. Καθόλου άσχημη σύνθεση και μάλιστα ίσως από τις δυνατότερες στιγμές του δίσκου που με συνδυασμό με τους στίχους, αποφέρει ένα πιο βαρύ αποτέλεσμα από αυτό που αντικειμενικά ακούγεται, καθώς η προσθήκη του συναισθήματος είναι αυτή που πάντα θα κάνει τη διαφορά, όπως και στους προηγούμενους δίσκους. Το μέρος αυτό θα κλείσει με το “Red Flag”, στο οποίο θα βρούμε σίγουρα κάτι από τους Slipknot 20 χρόνια πριν καθώς είναι το πρώτο κομμάτι που θυμίζει υπερβολικά πολύ το “Iowa”.
Το τρίτο μέρος φέρνει ίσως αυτό που προμηνύει και ο τίτλος του μονόλεπτου “What’s Next”, του οποίου αλληλένδετη συνέχεια αποτελεί το “Spiders” που θυμίζει κάθε άλλο συγκρότημα παρά τους Slipknot και με μπέρδεψε όσο κανένα άλλο κομμάτι ως προς να το παρομοιάσω και απέτυχα οικτρά. Ίσως John Carpenter και “Halloween” αλλά ίσως είμαι λίγο υπερβολική (ή και όχι). Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζει και η εισαγωγή του “Orphan”, το οποίο όμως αλλάζει ριζικά μετά το πρώτο του λεπτό και για τα επόμενα πέντε του ξετυλίγεται σε μία πολύ καλή και ταιριαστή προσθήκη στο tracklist του δίσκου, αναδεικνύοντας το τρίτο μερος του ως το καλύτερο. Εκεί όμως που θεωρούσαμε το “A Liar’s Funeral” ως την πιο ευάλωτη και ήπια σύνθεση, το “My Pain” έρχεται να μας αποδείξει ότι κάναμε τρομερό λάθος, δίνοντας πλέον σίγουρα την πιο πειραματική εκδοχή των Slipknot με μία σχεδόν indie pop μελωδία που δε θα περιμέναμε ποτέ να ακούσουμε από αυτούς. To κομμάτι αν και χωρίς καμία κορύφωση, περνάει από αρκετές διαβαθμίσεις καταλήγοντας σε ένα δυσοίωνο outro, δίνοντας χώρο στην εξίσου βλοσυρή εισαγωγή του “Not Long For This World”, το οποίο συνεχίζει το ήπιο μοτίβο που διατηρεί το τρίτο μέρος μέχρι στιγμής και στέκεται δίπλα στο “A Liar’s Funeral”. Το κλείσιμο αναλαμβάνει το “Solway Firth”, το οποίο αποτελεί προσωπικό αγαπημένο από τα τρία που κυκλοφόρησαν στην πάροδο των προηγούμεων μηνών, που τώρα που εντάσσεται στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου δίσκου ταιριάζει ακόμα περισσότερο και δικαιολογούνται πιο εύστοχα οι μικροαλλαγές και οι πειραματισμοί στα drums.
Σαν μια γενική εικόνα το έκτο κεφάλαιο της δισκογραφίας των Slipknot στέφεται με επιτυχία, καθώς μεγάλο κομμάτι αυτής καλύπτεται από το γεγονός ότι υπάρχει και θα υπάρχει δίψα για νέο υλικό που δεν ικανοποιείται τακτικά, αφού υπάρχουν κενά 5 και 6 χρόνων μεταξύ των κυκλοφοριών. Το υπόλοιπο κομμάτι της επιτυχίας αυτής οφείλεται στο γεγονός ότι το συγκρότημα έκανε κάποια επιλεγμένα και μετρημένα βήματα προς διαφορετικές κατευθύνσεις, δοκίμασε τα νερά και για το επόμενο διάστημα θα τεστάρει που τους έβγαλε αυτό. Σαν σύνολο 14 κομματιών, τα οποία στην ουσία είναι 11 όμως, υπάρχουν κάποια εμφανή μειονεκτήματα στο “We Are Not Your Kind”. Έπιασα αρκετές φορές τον εαυτό μου κατά το άκουσμα των πιο μακροσκελών κομματιών του δίσκου να κοιτάω σε ποιο λεπτό βρίσκονται και να μην είναι καν στη μέση, πράγμα που με έκανε να παρατηρήσω το πόσο ίσως κουραστικά γίνονταν κάποια κομμάτια, αφού η πλειοψηφία τους ήταν τουλάχιστον 5 λεπτά σε διάρκεια (και κάποια πολύ παραπάνω), κάνοντάς τον ένα δύσκολο δίσκο να ακουστεί σε μια καθισιά. Παρ’ όλ’ αυτά, γίνεται εμφανές ότι όσοι ψάχνουν το “Iowa”, δε θα το βρουν εδώ. Άμα θέλουν να ακούσουν το “Iowa”, να το βάλουν να το ακούσουν. Το επόμενο βήμα των Slipknot ακούει στο όνομα “We Are Not Your Kind” και σίγουρα όλοι οι ακόλουθοί τους παλιοί και μη, θα βρουν κάτι να τους αρέσει.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rockoverdose.gr
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
