Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Μετά και το επίσημο πέρας πέρυσι μιας δεκαετίας από το ντεμπούτο των Soen, θεωρώ ότι ο καιρός πέρασε απόλυτα υπέρ τους και ότι φτάσανε σε ένα σημείο αρκετά γρήγορα που δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν για το αν, τι και πως θα το κάνουν. Ξεκινάω έτσι γιατί όταν βγήκε το “Cognitive” όλοι όσοι τους ακολουθήσαμε άμεσα, θυμόμαστε πολύ καλά ότι αντιμετωπίστηκαν άμεσα ως κλώνοι των Tool και ενώ εμάς όχι απλά δε μας πείραζε, αλλά γέμιζε και το κενό ανάμεσα στα άλμπουμ των Αμερικάνων που περιμέναμε και δεν ερχόντουσαν, δεν ήταν και ότι καλύτερο σαν… ρετσινιά για το συγκρότημα, κάτι που δεν άλλαξε ούτε με το “Tellurian” το 2014, κι έπρεπε να έρθει το 2017 που βγήκε το κορυφαίο “Lykaia” και το 2019 με το επίσης κορυφαίο “Lotus” που άλλαξε αρκετά ως πάρα πολύ η αντιμετώπιση του κοινού απέναντι τους. Όχι ότι δεν έλειψαν και νέοι προσδιορισμοί όπως το περίφημο Toolpeth ως αποτέλεσμα των αρκετών στοιχείων από την μελωδική πλευρά των Opeth που θεωρήθηκε ότι εισήγαγαν, κυρίως προφανώς λόγω του παρελθόντος του ντράμερ και ηγέτη τους Martin Lopez. Οι Soen όμως προτιμούσαν να μιλάνε με πράξεις και έτσι είχαμε πρόπερσι άλλο ένα φοβερό άλμπουμ, το πανέμορφο “Imperial”.
Το “Imperial” δεν ήταν και δεν πρόκειται να γίνει “Lykaia”/”Lotus” αλλά έδειχνε να τους καθιερώνει σε ένα στυλ που πλέον γινόταν απόλυτα δικό τους και δεν είχε ανάγκη να προσδιορίζεται από άλλες επιρροές. Να προσθέσω εδώ ότι έχοντας γίνει μάρτυρας δυο απίστευτων, πρωτοφανών ηχητικά και αισθητικά ζωντανών εμφανίσεων τους, είδα με πολλή μεγάλη χαρά το κοινό να τους εμπιστεύεται όλο και περισσότερο και να προσφέρουν απίστευτη αγαλλίαση, πληρότητα και ποιότητα με το αβίαστο στυλ τους και με το… καλό να τριτώνει σύντομα, έρχεται και ο νέος τους 6ος δίσκος ονόματι “Memorial” πάνω στην κατάλληλη στιγμή, για να τους διατηρήσει στο προσκήνιο και να τους φέρει πολλούς νέους οπαδούς. Το τελευταίο συνέβαινε ούτως ή άλλως αλλά οι Soen έχουν πάρει πλέον ένα δρόμο που μόνο ψηλότερα μπορεί να τους πάει, αφενός μεν λόγω της δεδομένης ποιότητας που συνεχίζουν (αυτό είναι το κύριο ζητούμενο) να έχουν, κι αφετέρου δε γιατί διατηρούν ένα πολύ όμορφο χαμηλό προφίλ, χωρίς ωστόσο να κρατούν αποστάσεις από το κοινό τους, στο οποίο έχουν ανοίξει διάπλατα τα χέρια για να το υποδεχτούν και να του δώσουν πίσω μέρος της εκτίμησης τους. Μπορεί να μοιάζουν σε άλλους λογικά ή σε άλλους δύσκολα τα παραπάω, αλλά η τύχη σου φτιάχνεται.
Και οι Soen έχουν προ πολλού φτάσει σε σημείο να ορίζουν τη δική τους μοίρα. Το “Memorial” είναι ο νέος τους δίσκος, διάρκειας 44’ με 10 κομμάτια τα οποία συνεχίζουν εκεί που σταμάτησε το “Imperial”, με τις γνωστές πατέντες των Soen παρούσες και με τον μαγικό τρόπο να φτιάχνουν υπέροχα και αξιομνημόνευτα αλλά ΟΧΙ εμπορικά κομμάτια να παραμένει η βασική σταθερά τους. Τονίζω το ΟΧΙ εμπορικά, παρότι έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας κάθε τους κομμάτι, άλλα περισσότερο κι άλλο λιγότερο, να είναι τόσο κολλητικά και να καρφώνονται στο μυαλό του ακροατή με τέτοιο τρόπο που απλά οι μεταγενέστερες ακροάσεις θα επιβεβαιώσουν το αληθές της πρώτης ακρόασης. Στο “Memorial” αυτό που αλλάζει αρκετά είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει προσεγγίσει ο Joel Ekelöf τη φωνή του, καθώς την έχει «ανοίξει» αρκετά και τραγουδάει με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ. Μιλάμε για ένα τραγουδιστή μάστορα στο πώς να διατηρεί τη φωνή του γάργαρη και να την προστατεύει με φοβερό τρόπο, πράγμα που όσοι τους είδατε ζωντανά διαπιστώσατε με τρόπο άκρως πειστικό, ο τύπος έριξε σαγόνια και τις 2 φορές και αποκόμισε φυσικά και το τραγουδάκι «είναι τρελός ο καραφλός», καταλαβαίνοντας ότι λέμε κάτι για το ασκεπές κρανίο του και αστειεύτηκε πολύ εύστοχα με αυτό.
Αυτή τη φορά ο Ekelöf βγαίνει αρκετά από ένα πιθανό comfort zone που κάθε τραγουδιστής θα μπορούσε να έχει και σε σημεία γίνεται ακόμα (ναι, μπορεί) πιο εκφραστικός και φυσικά η φωνή του δεν παύει να λειτουργεί σαν όργανο. Το ξεκίνημα με το βαρύτατο “Sincere” θα σας φέρει σε μια γνώριμη θέση, ένα φοβερό opener δίσκου Soen που θα προετοιμάσει το έδαφος για τα υπόλοιπα κομμάτια, το “Unbreakable” όπως και το ομότιτλο κομμάτι τα ξέρετε ήδη, έχουν ήδη γίνει δεκτά με θέρμη, προσωπικά γουστάρω πολύ την βαρύτητα του “Violence”, το πόσο κολλητικό είναι το “Fortress” και η μπαλάντα “Hollowed” που τον Ekelöf συνοδεύει μια κυρία ονόματι Elisa είναι από τις πιο υποτονικές τους στιγμές που θα γίνουν άμεσα αγαπητές. Εκεί που θεωρώ ότι το άλμπουμ κερδίζει πολλούς πόντους είναι στο τέλος, με το φοβερό “Icon” (αν κάνατε το συνειρμό που πρέπει μπράβο σας) και το τελείωμα με το “Vitals” που είναι το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου και τον «σβήνει» ιδανικά, είναι κάτι που θα καρφωθεί στις συνειδήσεις των οπαδών τους και θα το επιζητούν ζωντανά για να βιώσουν τη μοναδικότητα του. Από άποψη απόδοσης δε μπορώ να πω τίποτα, και οι πέντε σκίζουν πραγματικά.
Για τον Lopez και το παίξιμο του έχουν γραφτεί πολλά και πέφτουν στο κενό πάντα, ο άνθρωπος είναι ντράμερ-ηγέτης, μετρονόμος από μόνος του, απίστευτη αρμονία ρυθμού, groove, ποιότητας και ουσίας. Με τον μπασιστάρα Oleksii Kobel στο πλευρό, το rhythm section των Soen είναι πιο άχαστο από άλογο γκανιάν σε ανοιχτή κούρσα. Ο Cody Ford στις κιθάρες τρομερός, μαζί με τη βοήθεια του ομόσταυλου Lars Åhlund, ο οποίος παίζει ξανά επίσης τρομερά πλήκτρα και «ντύνει» όμορφα τα κομμάτια όπου πρέπει. Οι Soen δε μπορούν να γράψουν κακό κομμάτι και να βγάλουν κακό δίσκο ούτε με απειλή όπλου, οπότε από ένα σημείο και μετά το σύνολο επίκειται στο θέμα γούστου και πόσο «μιλάει» κάθε δίσκος στον ακροατή από την αρχή. Το “Memorial” είναι ένας αξιότατος δίσκος στον κατάλογο τους, δεν το θεωρώ ισάξιο με τους τρεις προηγούμενους δίσκους τους, καθώς οι Soen έχουν δημιουργήσει ένα όμορφο «πρόβλημα», έχουν θέσει τον πήχη ΤΟΣΟ ψηλά που κάθε κομμάτι και άλμπουμ έχουν εσωτερικό ανταγωνισμό κι όχι από άλλους, από την άλλη όμως δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν και πόσο σούπερ ή μη είναι, ο κόσμος θα το γουστάρει τρελά, οι Soen όχι απλά δε θα βγουν ζημιωμένοι αλλά σούπερ κερδισμένοι και σε λίγες μέρες θα παραμιλάμε με το πόσο κορυφαίοι είναι ζωντανά.
Win/win δίσκος για συγκρότημα και οπαδούς, απλώς λίγο λιγότερο από ότι παλιά.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
