THE SPIRIT – “Sounds From The Vortex”

Μου αρέσει να αναλαμβάνω ντεμπούτα για να τα τσεκάρω για κριτικές. Υπάρχει πάντα ο φόβος του άγνωστου, ακόμα και σε αυτήν την εποχή της υπερπληροφόρησης και της εύκολης πρόσβασης στις πληροφορίες που αναζητάς, υπάρχει μια ίντριγκα όταν ψάχνεις για συγκροτήματα που δεν έχεις ξανακούσει, ειδικά όταν αυτά δεν έχουν κάποιο υπόβαθρο ή κάποιο γνωστό μέλος πίσω τους. Αυτή η αναζήτηση έχει οδηγήσει πολλές φορές σε σκουπιδαριό, όταν όμως αυτή καταλήγει σε μία ανακάλυψη διαμαντιού (ή έστω μια κατηγορία κάτω), η ικανοποίηση είναι μεγαλύτερη, γιατί 'αυτό το ανακάλυψα χωρίς να μου το υποδείξει ή να το προτείνει κάποιος', προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση. Λίγο ματαιόδοξο, αλλά πιστεύω πως όλοι το έχουμε κάνει.

Το ντεμπούτο άλμπουμ των Γερμανών The Spirit ανήκει σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία, όχι όμως με αξία διαμαντιού, αλλά μια κατηγορία πιο κάτω. Κι αυτό γιατί ενώ το black metal του είναι σαρωτικό, κιθαροκεντρικό, γεμάτο καύλα και ενέργεια, είναι αρκετά τυπικό και δεν έχει να προσφέρει κάτι το διαφορετικό ή το ξεχωριστό, παρά μόνο τη στόφα ενός σχήματος το οποίο μέσω των συνθέσεών του κάνει τον ακροατή να διασκεδάζει και να γουστάρει με το άκουσμα. Είναι μια προσπάθεια ατόμων αγνώστων στο ευρύ κοινό, δημοσιοποιώντας μονάχα τα αρχικά των ονομάτων τους και ισχυριζόμενοι ότι δεν παίζουν σε κάποιο άλλο συγκρότημα, οπότε τους δίνουμε ένα ελαφρυντικό για την έλλειψη πρωτοτυπίας, η οποία αντισταθμίζεται με τα πολύ υψηλά ποσοστά ενέργειας και καύλας, κάτι που βρίσκω αρκετά σπάνια στην εποχή μας πλέον, και ειδικά σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Να σημειώσουμε πάντως ότι μουσικά δεν εφάπτεται στον παραδοσιακό ήχο του black metal, αλλά κινείται περισσότερο σε πιο σημερινές προσεγγίσεις. Αυτό σημαίνει ότι ο ήχος δεν είναι τόσο παγωμένος και πριμαριστός, αλλά πιο καθαρός και επεξεργασμένος, ή πιο καλογυαλισμένος αν θέλετε, κάτι που μισούν οι εντελώς παραδοσιακοί οπαδοί του black metal, είναι όμως κάτι τυπικό στη νέα γενιά των black metal σχημάτων. Από εκεί και πέρα, τα μελωδικά περάσματα είναι στοχευμένα και δίνουν μια ωραία ανάσα, ενώ δίνουν ταυτόχρονα μια διακριτική epic/folk χροιά. Το άλμπουμ πάντως, είναι ξεκάθαρα riff-οκεντρικό, κάτι που φαίνεται με κάθε τρόπο και σε κάθε δευτερόλεπτο των συνθέσεων.

Αν λοιπόν ο σκοπός σας είναι να βρείτε μια κυκλοφορία στον black metal ήχο η οποία δεν θα αλλάξει τον τροχό, αλλά θα σας κολλήσει εξαιτίας των υψηλών ποσοστών ενέργειας που εκλύονται, τότε το "Sounds From The Vortex" είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σας, αρκεί να μην είστε ρετρολάγνος. Γενικά, κάτι τέτοια άλμπουμ που ναι μεν δεν πρωτοτυπούν, δεν το παίζουν έξυπνα, αλλά είναι ειλικρινή και σφύζουν από ενέργεια και ζωντάνια, είναι σπάνια στις μέρες μας και τα έχουμε ανάγκη,

Βαθμολογία: 76/100

Για το Rock Overdose,

Σταύρος Πισσάνος