Ημερομηνία δημοσίευσης: 9 Ιουλίου 2019
Στα τρία χρόνια απόστασης που χωρίζουν το “Years of Aggression" από τον προκάτοχο του “Division of Blood” (2016) το μόνο πράγμα που δεν έκανε το συγκρότημα είναι διακοπές. Περιοδείες δίχως αύριο και με το που το επέτρεψε το πρόγραμμα “ στρώσιμο” για καινούργια full-length δουλειά, όσο ακόμα η αδρεναλίνη είναι ψηλά για να μπορεί να αποδοθεί σωστά το ανάλογο συναίσθημα.
Η εξέλιξη από δίσκο σε δίσκο για τους Suicidal Angels είναι προϊόν σκληρής δουλείας, αφοσίωσης, ξεροκεφαλιάς αλλά και επιθυμίας ώστε να καταφέρουν να πάνε την μουσική τους όσο πιο μακριά μπορούνε. Θα μπορούσαν εύκολα να κάνουν τον ίδιο δίσκο κάθε φορά αλλά δεν θα ήταν κάτι που θα τους εξέφραζε και μάλλον θα αποτυπωνόταν και στη μουσική τους.
Το “Years of Aggression" είναι δίσκος που δεν θα σας αποκαλύψει αμέσως όλα του τα χαρτιά. Στην πρώτη ακρόαση θα καταλάβει κάποιος ότι έχει γίνει μια πολύ σοβαρή προσπάθεια, αλλά από την δεύτερη (και προσεκτικότερη) θα αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι εδώ οι Suicidal Angels δεν αστειεύονται. Είχα την τύχη να έχω αρκετό καιρό το album στα χέρια μου, γεγονός που μου έδωσε την δυνατότητα να το ακούσω πάρα (μα πάρα) πολλές φορές. Ώστε να μπορέσω να καταλάβω όλο και περισσότερα από αυτά που συμβαίνουν μέσα σε τούτο το δίσκο (κάτι μου λέει ότι θα ανακαλύπτω καινούργια πράγματα για πάρα πολύ καιρό ακόμα)
Η υπογραφή των Suicidal Angels είναι ξεκάθαρη, μπορεί να μιλάμε για εξέλιξη αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα ακούσεις ένα διαφορετικό συγκρότημα. Υπάρχει ο trademark ήχος του συγκροτήματός που τους έκανε αυτό που είναι σήμερα. Υπάρχει όμως μια διαφορετική προσέγγιση που τελικά καταλήγει να ολοκληρώνει τον Suicidal ήχο, ανοίγοντας ταυτόχρονα και καινούργιους δρόμους για την συνέχεια. Οι υψηλές ταχύτητες σε πιάνουν από το λαιμό και δεν υπάρχει να μην κάνουν πραγματικότητα το ρητό που λέει “ Bang That Head That Doesn't Bang “ (για όσους δεν το γνωρίζουν να σας πω ότι η φράση αυτή ήταν γραμμένη στο οπισθόφυλλο του πρώτου δίσκου ενός ασήμαντου συγκροτήματος που αξίζει να ψάξετε…Metallica λέγονται έτσι για την ιστορία!)
Σημαντικό γεγονός στην εξέλιξη των Suicidal Angels θεωρώ ότι είναι η μεταγραφή του Gus Drax. Άπό το “Division of Blood” φάνηκε ότι μιλάμε για κίνηση ματ, αλλά πλέον μετά από τόσες περιοδείες έχοντας ενσωματωθεί πλήρως πλέον βάζει την δική του πινελιά ώστε το “Years of Aggression" να ακούγετε ολοκληρωμένο. Το σημαντικότερο όμως για μένα είναι ότι με τον Gus δίπλα του ο Νίκος(Μελισσουργός ,Φωνή/Κιθάρα) ανέβηκε τόσο στο συνθετικό επίπεδο όσο και στο τεχνικό επίπεδο. Με αποτέλεσμα οι συνθέσεις του “Years of Aggression" να είναι τόσο καλοδουλεμένες με τα riff να σκάνε εκεί που δεν τα περιμένεις , χωρίς όμως να χάνεται το νεύρο και ο θυμός. Όχι, δεν έγιναν ξαφνικά οι Suicidal Angels ένα συγκρότημα του ωδείου με καλογυαλισμένο ήχο. Παραμένουν το ίδιο λυσσασμένοι και επικίνδυνοι.
Το “Years of Aggression" θα βάλει τους Suicidal Angels σε ακόμα μεγαλύτερα σαλόνια και θα τους ανοίξει το δρόμο για ακόμα περισσότερες περιοδείες. Κάτι που σίγουρα το θέλουν και σίγουρα θα ανταποκριθούν. Σαν επίλογο επέλεξα να αναφερθώ στην τελευταία σύνθεση του δίσκου το “The Sacred Dance with Chaos” έναν αργόσυρτο ύμνο που στην αρχή ίσως σε κάποιους να κακοφανεί αλλά τελικά θα συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για ένα άκρως σκοτεινό και επικίνδυνο τραγούδι .Αποδεικνύοντας ότι οι Suicidal Angels δεν είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που επιλέγουν να κρυφτούν πίσω από τις υψηλές ταχύτητες. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, κλείνει τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς…
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
