Ημερομηνία δημοσίευσης: 19 Νοεμβρίου
Με τη ραγδαία επανάκαμψη που λαμβάνει χώρα στον ήχο του progressive rock, δε θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη η χώρα μας. Σχήματα όπως οι The Damnation Project και οι September Code είναι τα κυριότερα που έχουν ξεχωρίσει μέχρι τώρα στον ήχο. Κι αν οι SC είναι εντόνως πιο γνωστοί, δε συμβαίνει το ίδιο και με τους DP.
Κι αυτό είναι λίγο άδικο, γιατί κανένα από τα τρία (μαζί με το καινούργιο) άλμπουμ δεν υπολείπεται ποιότητας ή μελωδιών από το μέσο όρο. Ίσως να φταίει βέβαια το γεγονός πως ο μέσος όρος του συγκεκριμένου ήχου είναι υπερβολικά τεράστιος για συγκροτήματα περιορισμένου βεληνεκούς και marketing. Η ουσία είναι πως η θέση της χώρας μας αδικεί σχήματα όπως το παρουσιαζόμενο, και το γεγονός πως η πρόσβαση μέσω ίντερνετ είναι πανεύκολη δεν αποτελεί δικαιολογία, γιατί ακόμα και για να ανακαλυφθεί ένα τέτοιο σχήμα από έναν άνθρωπο σε μια τυχαία χώρα του εξωτερικού, θα πρέπει να του το 'σφυρίξει' κάποιος, αλλιώς η 'ανακάλυψη' θα γίνει εντελώς τυχαία. Αλλά πόσες πιθανότητες υπάρχουν για να γίνει αυτό?
Στο θέμα μας όμως, να πούμε λίγα λόγια για το άλμπουμ, το οποίο αποτελείται από δύο χαρακτήρες του συγκροτήματος που αντικατοπτρίζονται (Reflections) στο άλμπουμ, δίνοντας ένα θεματικό νόημα στο χαρακτήρα του τίτλου του άλμπουμ. Το πρώτο μισό είναι πιο λυρικό, μελωδικό και 'μαλακό', ενώ το δεύτερο μέρος σκληραίνει περισσότερο προσδίδοντας μια διάσταση λίγο πιο ωμή και άγρια. Και οι δύο όψεις του συγκροτήματος έχουν δουλευτεί άψογα και συνδυάζονται τέλεια, μην αφήνοντας τις επιρροές τους να ξεχωρίζουν, αλλά να δρουν 'υπογείως' και να αφήνουν τις συνθέσεις να αναπνέουν αυτόνομα και να λάμπουν αυτόφωτα.
Για τους φίλους του progressive rock, βρίσκουμε εδώ μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, σε μια χρονιά γεμάτη από παρόμοιες κυκλοφορίες υψηλού επιπέδου. Αυτό ίσως να αποτελέσει μία ακόμα τροχοπέδη, καθώς το μουσικό κοινό από τη μία ίσως νιώσει κορεσμένο και δε δώσει σημασία σε μία ακόμα κυκλοφορία, ενώ από την άλλη υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο λόγω της γεωγραφικής μας θέσης, αυτό το άλμπουμ να μη φτάσει εκεί που πρέπει. Το γεγονός ότι δεν αποθαρρύνονται είναι από μόνο του θετικό και οφείλουν να συνεχίζουν έτσι, γιατί η μουσική τους έχει τη δυνατότητα να αγγίξει αυτούς που πρέπει και δεν χρειάζονται τυχοδιώκτες ακροατές που δε θα στηρίξουν όπως πρέπει.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος