Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Οι Καναδοί Death Wheelers συνεχίζουν στο δεύτερο άλμπουμ τους, στον ίδιο δρόμο μουσικής παράνοιας και καφρίλας που χάραξαν με το ντεμπούτο τους, δύο χρόνια πριν. Με χαρά και περίσσεια περηφάνια λοιπόν, μας παρουσιάζουν το δεύτερό τους άλμπουμ ως το «The Soundtrack to your death, part II» . Ακροβατώντας στα όρια μεταξύ Motörhead και surf rock, το “Divine Filth” αποτελεί το soundtrack για μια ταινία με μηχανές, εκρήξεις, βία και παράνοια, που δε γυρίστηκε ποτέ. Το πιο εντυπωσιακό; Ολόκληρο το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε μόλις 48 ώρες, με τη μπάντα να εκτελεί live στο στούντιο τα τραγούδια!
Το «σενάριο» του άλμπουμ έχει ως εξής: “Είμαστε στο έτος 1982, στο ημι-διαλυμένο Spurcity. Η εγκληματικότητα και η χρήση ναρκωτικών ουσιών βρίσκονται στα ύψη. Ένα καινούριο ναρκωτικό εμφανίζεται, το DTA, το οποίο είναι εξαιρετικά εθιστικό και μετατρέπει τους χρήστες σιγά σιγά σε ζόμπι. Κανείς δε γνωρίζει ποιος κυκλοφορεί το DTA, αλλά οι φήμες θέλουν μια λέσχη μοτοσυκλετιστών, τους Death Wheelers, να είναι πίσω από αυτό.” Ίσως όχι και το πιο ευφάνταστο σενάριο όλων των εποχών, αλλά σίγουρα απόλυτα ταιριαστό με τις μουσικές που μας προσφέρει το “Divine Filth” .
Το “Divine Filth” φέρνει 11 τραγούδια και 43 λεπτά βαρβάτων riff. Προσωπικά, σκέφτομαι τους Death Wheelers σαν τους Karma To Burn, απλά με περισσότερα ναρκωτικά και 3 φορές πιο heavy! Επομένως, αν σε κουράζει η Instrumental μουσική, τότε οι Death Wheelers σίγουρα δεν είναι για σένα. Το άλμπουμ ξεκινά με μια τετράδα τραγουδιών πραγματική φωτιά! “Welcome To Spurcity”, “Ditchfinder General”, “DTA (Suicycle Tendencies)” και το ομώνυμο του άλμπουμ “Divine Filth” απλά θε-ρί-ζουν. Στη συνέχεια με τα “Lobotomobile” και “Corps Morts” πέφτουν κάπως αισθητά οι ταχύτητες και έρχονται στην επιφάνεια οι πιο stoner επιρροές του συγκροτήματος. Γενικότερα, οι ταχύτητες μετά τα πρώτα τέσσερα τραγούδια πέφτουν και δεν επανέρχονται παρά μόνο τμηματικά στα επόμενα επτά τραγούδια του δίσκου. Το προτελευταίο “Road Rite” κάτι πάει να κάνει, αλλά αποτυγχάνει να πιάσει το επίπεδο της πρώτης τετράδας. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το “Nitrus”, που κλείνει και το “Divine Filth”. Τρία και μισό λεπτά κοπανήματος, χαράς και τσαχπινιάς αποτελούν το ιδανικότερο κλείσιμο για αυτό το έπος των Καναδών!
Το δεύτερο full-length εγχείρημα των Death Wheelers κρίνεται ως άκρως επιτυχημένο. Το όλο concept ότι αποτελεί soundtrack για B-movie λειτουργεί άψογα και βγάζει 100% νόημα. Καταφέρνουν να το περάσουν απόλυτα αυτό και όντως δίνεται η αίσθηση, πως το συγκρότημα διηγείται μια ιστορία μέσω των τραγουδιών του, παρά την απουσία στίχων. Ένα άλμπουμ για πολλά γούστα, κατάλληλο για κατανάλωση μπύρας (και όχι μόνο) και σίγουρα προτεινόμενο για τους απανταχού fans, που δεν βαριούνται τα instrumentals.
Βαθμολογία: 76/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
