Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά, την τιμή αλλά και την προσμονή να μπορώ να γράφω για οτιδήποτε αφορά τον Πατριάρχη του γενικότερου Αμερικάνικου βαρέως ήχου. Ο λόγος φυσικά για τον Scott “Wino” Weinrich ο οποίος μετά από 7 ολόκληρα χρόνια, επιστρέφει με τους ιστορικούς και θρυλικούς The Obsessed για να μας προσφέρει το 5ο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ. Νωπές ακόμα οι αναμνήσεις της πρόσφατης εμφάνισης τους στην Ελλάδα στο Demons Gate Festival, όπου και έδειξαν ότι άλλο είναι να νομίζεις ότι παίζεις βαριά κι άλλο τελικά αυτό να συμβαίνει και μάλιστα τόσο αβίαστα.
Οι The Obsessed πέρασαν από πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα στην καριέρα τους με τα διάφορα πάνε-έλα του Wino στους Saint Vitus αλλά και τις προσωπικές του δουλειές και project ενδιάμεσα να του τρώνε πολύ χρόνο όπως πάντα, αλλά επέστρεψαν για τα καλά από το 2016, και μάλιστα την επόμενη φορά μας εξέπληξαν με το φοβερό τους άλμπουμ “Sacred”, το οποίο και δικαίως βρέθηκε στις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 από την πλειοψηφία οπαδών και συντακτών. 23 χρόνια μετά το προηγούμενο τους άλμπουμ “The Church Within” το 1994, είχαμε την μεγάλη επιστροφή και σε 7 τα χρόνια που μεσολάβησαν του “Sacred”, ανυπομονούσαμε ώστε να στερεοποιηθεί το συγκρότημα.
7 χρόνια ήταν πολλά λοιπόν από το “Sacred”, αλλά ο Wino προετοίμαζε το έδαφος για ένα φοβερό άλμπουμ, όπως δηλαδή η πλειοψηφία των πάνω-κάτω 30 κυκλοφοριών των οποίων έχει υπάρξει αναπόσπαστο κομμάτι. Όπως είδαμε και την επόμενη μέρα της εμφάνισης των The Obsessed στο ακουστικό του σετ με την προβολή του ντοκιμαντέρ που αφορούσε την ζωή και καριέρα του, ο άνθρωπος όχι απλά έχει τον αμέριστο σεβασμό όλων, αλλά και όλοι μαζί και κανείς ταυτόχρονα, δε μπορούν να εξηγήσουν το πόσο απλά κάνει τα πράγματα όταν είναι να συνθέσει και να κυκλοφορήσει οτιδήποτε. Όπως λοιπόν άκουγες κάτι παλιά και σου θύμιζε τους Black Sabbath, έτσι ακούς κάτι και δεν σου θυμίζει τίποτα, ξέρεις ότι είναι ο ίδιος ο Wino και το μόνο που αλλάζει είναι το όνομα στο συγκρότημα. Οι The Obsessed ήταν το όραμα του και η μεγάλη του αγάπη όλα αυτά τα χρόνια όπως μας εξομολογήθηκε, και ειδικά το νέο άλμπουμ ονόματι “Gilded Sorrow”, αποτελεί μια από τις κορυφαίες του δουλειές σε σύνολο, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια. Θεωρούσα δύσκολο να βγάλει κάτι το οποίο θα μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια το “Sacred”, αλλά το “Gilded Sorrow” όχι απλά τα καταφέρνει, αλλά για πολλούς μπορεί να είναι και καλύτερο.
Το ξεκίνημα με το “Daughter Of An Echo” δείχνει κατευθείαν τις προθέσεις του Wino, ο οποίος προκειμένου να προχωρήσει το όραμα του, δεν δίστασε να αλλάξει τη μισή μπάντα το 2022, έτσι εκτός του φοβερού ντράμερ Brian Constantino που ήταν μαζί του και στους Spirit Caravan από τη νεότερη εκδοχή τους το 2016, στο πλάι του βρίσκουμε τον στιβαρό μπασίστα Chris Angleberger και τον έτερο ρυθμικό κιθαρίστα Jason Taylor. Όπως είδαμε και ζωντανά, είναι μια τόσο σφιχτοδεμένη μπάντα, που παρά το εκτόπισμα και την ιστορία του Wino προσωπικά, ο καθένας ξεχωριστά στέκεται δίπλα του και προσφέρουν τα μέγιστα ώστε η μουσική των The Obsessed να είναι βαρύτατη, ουσιώδης και άκρως μεταδοτική. Ο Wino ποτέ δεν έγραφε δύσκολα κομμάτια δομικά, αλλά αυτή η απλότητα μέσα από την οποία μπορούσε πάντα να κάνει τα πάντα πιο όμορφα, τον συνόδευσε στη μεγάλη του καριέρα και το ίδιο βασικό χαρακτηριστικό του θα απολαύσετε και στο “Gilded Sorrow”. Μπορεί να ακούγεται πιο εσωτερικός όπως στο “It’s not OK” ή το ομότιτλο κομμάτι, από την άλλη μπορεί να έχει αυτό το απόλυτα προσωπικό στυλ με την γέρικη ξωτικίσια φωνή του και τα trademark riffs του όπως στο “Realize A Dream” και το “Stoned Back To The Bomb Age”.
Leads μικρά και ουσιώδη προστίθενται όπου χρειάζονται για την έξτρα μαγκιά και για το χρωμάτισμα των συνθέσεων, η παραγωγή οργανική όσο γίνεται χωρίς μοντέρνες προσμίξεις με έντονο τον ‘70s-‘80s αέρα που πάντα είχαν οι The Obsessed ηχητικά, και ο τρόπος με τον οποίο το τέμπο μπορεί να ανεβοκατέβει, ή οι μελωδίες στη φωνή από απαλές να γίνουν πιο έντονες, κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο κατά τη διάρκεια του δίσκου. Η οποία διάρκεια των 36:43 κατανοείτε ότι είναι ιδανικότατη για πολλαπλές ακροάσεις και εύκολη αφομοίωση, αν και δεν είναι απαραίτητο να το ακούσετε 20 φορές για να καταλάβετε τα βασικά, η πρώτη ακρόαση είναι –όπως πάντα οφείλει- οδηγός, αν ο δίσκος δε σου αρέσει με την πρώτη όπως λέω, το πουλάκι πέταξε. Και το “Gilded Sorrow” όχι απλά θα σας αρέσει, αλλά θα το θαυμάσετε επάξια. Η τριάδα των “Wellspring”/”Jailine”/”Yen Sleep” λίγο πριν το τέλος θα σας δώσουν άμεσα να καταλάβετε το πόσο σημαντικός είναι αυτός ο δίσκος και το μόνο στο οποίο μπορεί να δυσκολευτείτε στο τέλος, είναι στο να καταλήξετε στο ποια είναι τα πλέον αγαπημένα σας από τα 8 κομμάτια, καθώς το 9ο ιντερλούδιο ενός λεπτού “Lucky Free Nice Machine” που κλείνει το δίσκο, δεν το λογίζω.
Στο “Gilded Sorrow” θα ακούσετε όμορφη μουσική, απλή αλλά όχι απλοϊκή στη σύλληψη, που μιλάει στην καρδιά βγάζοντας τα σώψυχα ενός ανθρώπου που είδε, έκανε και γεύτηκε πολλά στη ζωή του, και που στα σχεδόν 64 του, τραβάει με τον τρόπο του το αυτί σε κάθε μαθητευόμενο και τον καθίζει στο θρανίο εκμάθησης σαν αιώνος δάσκαλος του πώς να παίζεις βαριά, σωστά και μέσα από την καρδιά σου. Έχει το θετικό ότι κρατάει τα βασικά όμορφα στοιχεία του “Sacred” αλλά έχει τον δικό του χαρακτήρα, σε άλλα σημεία πιο mid-tempo, σε άλλα πιο ανεβαστικό, αλλά πάντα ηχώντας ως αγνό The Obsessed άλμπουμ. Το κενό 7 ετών έχει καλυφθεί υπέροχα και προσωπικά αυτό που θα ήθελα είναι να είναι πιο ενεργοί με δίσκους πιο πολλούς και συχνά, γιατί για την ποιότητα δε νομίζω να υπάρξει κάποιος που θα έχει αμφιβολία, έστω κι εκ των προτέρων. Είμαι βέβαιος ότι εκεί λίγο πριν το τελείωμα του δίσκου, στην αρχή του “Yen Sleep”, θα χαμογελάσετε όλοι άμεσα με αυτή τη γλύκα της κιθάρας του Wino και πως προσεχώς θα δώσετε πολύ χρόνο σε αυτό το πανέμορφο άλμπουμ που θα σας συντροφεύσει συχνότατα στα επόμενα χρόνια της ζωής σας. Οι The Obsessed είναι εδώ ξανά.
Βαθμολογία: 84/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
