Το 2016, έχοντας μπει πολύ δυναμικά στο χώρο του metal, με δισκάρες προερχόμενες τόσο από το εξωτερικό όσο και από την εγχώρια σκηνή, σηματοδοτεί επίσης και την πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία των μελωδικών Power μεταλλάδων The Silent Rage. Οι Αθηναίοι, έχοντας πλέον σταθερή σύνθεση, με τον ερχομό του Steve Venardo το 2013, στα φωνητικά, και του Κώστα Κρίκου το 2014, στην κιθάρα, κυκλοφορούν το “The Deadliest Scourge”, μετά από 5 χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Να πούμε εδώ, ότι στο δίσκο συμμετέχουν και αρκετοί γνωστοί καλλιτέχνες, οι οποίοι είναι: Apollo Papathanasio (Spiritual Beggars, ex-Firewind), Yossi Sassi (ex-Orphaned Land), Vladimir Reshetnikov (Arkona, Rossomahaar) και Θεόφιλος Κριτικός (Feel).
Μπορώ να πω ότι η ακρόαση ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εκεί που περίμενα μια δυνατή, συμφωνική ίσως, εισαγωγή, που συνηθίζεται σε τέτοιου είδους κυκλοφορίες, άκουσα ένα ήρεμο κομμάτι (σε σύνθεση Θεόφιλου Κριτικού), που ήταν λίγο ambient, λίγο ethnic/tribal, με ατμοσφαιρικά πλήκτρα, βιολί και κρουστά, που με μαγνήτισε και προσωρινά με έκανε χαθώ, μέχρι που μπήκε η δυναμική Powerάδικη εισαγωγή του “My Race won’t Last” και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
Η μουσική των The Silent Rage είναι ακριβώς αυτό που λένε ότι παίζουν: μελωδικό Power Metal. Και αυτό σημαίνει έντονες συνθέσεις, με βαριά riffs και δυναμικό παίξιμο στα τύμπανα, και από την άλλη, μελωδικά σπασίματα, κυρίως στα ρεφραίν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι περιορίζονται μόνο εκεί, ενώ πολλές φορές οι ταχύτητες ανεβαίνουν σε up-tempo ρυθμούς, χωρίς βέβαια να φτάνουν σε Thrash επίπεδα. Όσον αφορά το ίδιο το Power, θα έλεγα πως οι Αθηναίοι πατάνε και στις δύο ηπείρους, αλλά πιο σταθερά πατάνε στην Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία, με τους Rage, Helloween και Blind Guardian να κάνουν που και που τις εμφανίσεις τους, ενώ σχετικά με την αμερικάνικη πλευρά του δίσκου, αρκετές είναι οι στιγμές που ο νους σου θα πάει στους Iced Earth και ίσως και Nevermore. Επίσης, ορισμένα μελωδικά σημεία μου θύμισαν και Maiden, ενώ δεν είναι και λίγες οι φορές, που οι ταχύτητες πέφτουν, με τον ήχο να γίνεται πιο βαρύς και με τη δίκαση να αναλαμβάνει τα ηνία, δίνοντας έτσι ένα πιο καθαρό Heavy Metal συναίσθημα.
Κάτι που μου άρεσε αρκετά στον συγκεκριμένο δίσκο, είναι ότι παρόλο που η παραγωγή είναι πολύ καθαρή και πολύ μοντέρνα, παρόλα αυτά, αν δώσεις την απαραίτητη προσοχή στη μουσική την ίδια, θα νιώσεις ένα old-school συναίσθημα και ο νους σου θα πηγαίνει συνεχώς στη μουσική της δεκαετίας του ’80. Τέλος, ο δίσκος τελειώνει όπως άρχισε, δηλαδή με εντελώς διαφορετικό τρόπο: το “Shadow Spirit” είναι ένα ακουστικό και μελωδικό κομμάτι, συνοδευόμενο με κάποια folk στοιχεία.
Γενικά, το “The Deadliest Scourge” σηματοδοτεί μια δυναμική επιστροφή για τους The Silent Rage, η οποία είναι σίγουρο ότι θα ικανοποιήσει τους οπαδούς του μελωδικού Power Metal ιδιώματος, ειδικά αν λάβουμε υπόψη και την εξαιρετική δουλειά στην παραγωγή, η οποία αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι γίνεται εξαιρετική δουλειά στα Devasoundz Studios, αφού απογειώνει τα τραγούδια. Ένας δίσκος που συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
