Ημερομηνία δημοσίευσης: 15 Σεπτεμβρίου 2018
Η ιστορία των The Skull ξεκινάει όταν το 2012 τρία παλιά μέλη (Eric Wagner, Ron Holzner και Jeff Olson) των Trouble κλήθηκαν να παίξουν στο Days of the Doomed Fest (στο Wisconsin) τραγούδια των Trouble. Κάτι που έκαναν και είδαν ότι αυτό το πείραμα μπορεί να πετύχει και έτσι συνέχισαν τις εμφανίσεις παίζοντας παλαιό υλικό. Η συνέχεια αναμενόμενη, δημιούργησαν δικά τους τραγούδια και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους full-length “For Those Which Are Asleep” το 2014.
Έχοντας κάποιες αλλαγές στο line-up, ήρθαν οι Robin Wrong (Witch Mountain) κιθάρα και Brian Dixon (ex-Cathedral) drums,έφτασε ο καιρός για να μας παρουσιάσουν το δεύτερο full-length και να αποδείξουν ότι δεν είναι απλά ένα συγκρότημα που θέλει να έχει δικαιολογία για να βγει περιοδεία για να παίζει τραγούδια των Trouble.
Καταλαβαίνω ότι όλοι μας αυτό θα τους ζητάμε, γιατί όπως και να το κάνεις οι Trouble έχουν (και είναι) μεγάλη ιστορία και αν έχεις μπροστά σου τον original τραγουδιστή τους όσο να είναι θα θες να ακούσεις πολλά από τα κομμάτια/ύμνους που έχουν γράψει.
“The Endless Road Turns Dark” τιτλοφορείται το νέο πόνημα των The Skull και είναι τόσο σκοτεινό και Doom όσο και ο τίτλος του. Βαριά αργόσυρτά τραγούδια με λυρισμό χωρίς να είναι ξεχειλωμένα και φλύαρα. Αν υπάρχει ο όρος “παραδοσιακό Doom” νομίζω ότι θα ταίριαζε γάντι στο να καταλάβει κάποιος τι μουσική παίζουν οι The Skull. Φυσικά δεν περίμενα να ακούσω κάτι άλλο ή κάτι πιο πειραματικό. Έχοντας ένα συγκρότημα τον Eric Wagner πίσω από το μικρόφωνο νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να παίζει κάτι άλλο. Το ζήτημα είναι αξίζει κάποιος να αφιερώσει τον πολύτιμο χρόνο του για το “The Endless Road Turns Dark”; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και εύκολη. Ναι αξίζει και δεν μιλάω μόνο για αυτούς που γουστάρουν Doom που θα το έκαναν έτσι και αλλιώς. Λέω ότι το δίσκο πρέπει να τον ακούσουν και εκείνοι που δεν είναι με τα μπούνια στο Doom.
Μέσα του το “The Endless Road Turns Dark” έχει ωραία τραγούδια, με riff βαριά, ένα μπάσο ασήκωτο και χτυπήματα στα τύμπανα που μπορούν να γκρεμίσουν τοίχους. Φυσικά για τις ερμηνείες του Wagner θα πρέπει να τις αναφέρουμε ξέχωρα. Δυστυχώς τέτοιες ερμηνείες τείνουν να εξαφανιστούν ο άνθρωπος με τον τρόπο που τραγουδάει κάθε λέξη σου προκαλεί ανατριχίλες, σε βάζει μέσα στο θέμα του εκάστοτε τραγουδιού, σε κάνει να νομίζεις ότι εσύ είσαι αυτός στον οποίο αναφέρετε το κάθε τραγούδι.
Ευελπιστώ ότι η “ρετσινιά” των The Skull ως tribute band να φύγει από πάνω τους και να αρχίσουν να πιστεύουν στο υλικό τους,παρ’ όλες τις γκρίνιες των οπαδών που θα έχουν στις συναυλίες τους. Έχουν δημιουργήσει έναν φοβερό δίσκο άξιο της ιστορίας τους αλλά και ικανό να δημιουργήσουν καινούργια.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
