Ημερομηνία δημοσίευσης: 1 Δεκεμβρίου 2017
Χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού βιβλιοφάγους, αν είστε γνώστης του βιβλίου στο οποίο αναφέρεται ο τίτλος του δίσκου, και στο οποίο αναπόφευκτα είναι βασισμένο το concept του άλμπουμ. Εν τάχει για όσους δεν το γνωρίζουν, το βιβλίο "The Decameron" με συγγραφέα τον Ιταλό Giovanni Boccaccio (με Ελληνικό τίτλο κυκλοφορίας "Ιστορίες Από Το Δεκαήμερον"), αποτελεί μια συλλογή από νουβέλες, στις οποίες διαδραματίζονται διαφορετικές εξιστορήσεις κατά την περίοδο της επιδημίας της μαύρης πανώλης (black death) στην Ευρώπη τον 14ο αιώνα, επιδημία από την οποία επιβίωσε και ο ίδιος ο συγγραφέας. Η συνέχεια επί του βιβλίου, για όσους ενδιαφέρεστε.
Σε μουσικό επίπεδο πάντως, είναι οξύμωρο εκ πρώτης όψεως το γεγονός πως οι Σουηδοί βρήκαν σε αυτόν το δίσκο, με τον τόσο μαύρο στιχουργικό χαρακτήρα, να εισάγουν μελωδίες στη μουσική τους, να μαλακώνουν ελαφρώς και να προσπαθήσουν να απογαλακτιστούν από τις έντονες Bloodbath επιρροές. Κι όμως, αυτή η ελαφριά 'ανακαίνιση', κατάφερε να ταιριάξει απόλυτα με το στιχουργικό concept, διότι οι μελωδίες είναι πιο μαύρες και σκατόψυχες κι από τα ίδια τα blastbeat, και ο συνδυασμός αυτών των δύο δημιουργεί ένα αποτέλεσμα εκρηκτικό και αξιοζήλευτο. Κάθε τραγούδι είναι δομημένο τόσο αριστουργηματικά, που όλες οι εναλλαγές σε ταχύτητες, μορφές, tempo, και κυρίως μεταξύ πρωτόγονων εξάρσεων και μελωδιών βουτηγμένων σε κατράμι πίσσα, δένουν αρμονικά και δείχνουν τόσο φυσιολογικά κι ας μοιάζουν εξαρχής παράταιρα.
Κάθε κομμάτι όμως εστιάζει σε διαφορετικά στοιχεία κάθε φορά, προσαρμοζόμενο στο στιχουργικό περιεχόμενο και στον τρόπο με τον οποίο θέλει το συγκρότημα να δοθεί περισσότερη έμφαση σε αυτό. Και όλος αυτός ο πλουραλισμός, ακριβώς επειδή είναι στοχευμένος και επιτυχημένος, είναι που δίνει έναν αέρα ποικιλίας και τον ανεβάζει επίπεδο από τις προηγούμενες δισκογραφικές απόπειρές τους. Βέβαια, πιθανόν να χαλαστούν όσοι αγάπησαν τον καθαρόαιμο death metal χαρακτήρα τους,
Αντικειμενικά όμως, πρόκειται για ένα εξαιρετικό δείγμα δουλειάς, χάρη στο οποίο οι Σουηδοί μας παραδίδουν τον πιο ολοκληρωμένο δίσκο της μέχρι τώρα καριέρας τους, και δείχνουν ότι διαθέτουν πολλούς άσσους στο μανίκι τους για το μέλλον, ειδικά αν μπορέσουν να διατηρήσουν αυτό το υψηλό επίπεδο σύνθεσης και ποικιλίας που επέδειξαν και εδώ.
Βαθμολογία: 84/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
