Έχουν περάσει μόλις δέκα μήνες από τότε που σας παρουσίασα τον έκτο δίσκο των Ούγγρων Thy Catafalque, και να σου που βρίσκομαι και πάλι εδώ, με την έβδομη κατά σειρά ολοκληρωμένη δουλειά, με τίτλο “Meta”. Η μουσική ιδιοφυία που ακούει στο όνομα Tamás Kátai, δεν κάθισε για πολύ με σταυρωμένα τα χέρια και μας παρουσιάζει ακόμα μία δουλεία, στα πλαίσια του Avant-Garde Metal, η οποία αποτελείται από 9 κομμάτια και διαρκεί 1 ώρα και 6 λεπτά. Η ερώτηση που εύλογα τίθεται είναι η εξής: μέσα σε δέκα μήνες μπόρεσε ο Ούγγρος μουσικός να μας παρουσιάσει μία ακόμα φοβερή δουλειά και να συνεχίσει έτσι το σερί εκπληκτικών άλμπουμ; Και η απάντηση είναι “ωωω ναι!”.
Ακούγοντας το δίσκο καταλαβαίνει κανείς σύντομα ότι ο Tamás Kátai θέλησε να πάει τη μουσική του ένα βήμα παραπέρα, σε σχέση με προηγούμενό του άλμπουμ “Sgùrr”. Φυσικά, το Black Metal είναι ένα από τα στοιχεία που διέπει το δίσκο, κυρίως στα κομμάτια “10^(-20) Ångström” και “Ixión Düün”, όπου θα ακούσουμε φοβερά φρενήρη ξεσπάσματα, με άφθονα blast-beats, βαριά riffs και γρήγορες, δαιμονισμένες κιθάρες. Πάντως είναι γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής έχει φύγει από το καθαρό Black Metal και έχει μετατοπιστεί προς άλλα είδη, σε μια προσπάθεια πειραματισμού και ανάμειξης διαφόρων ειδών. Ένα από αυτά τα είδη που ακούγεται συχνά πυκνά, κυρίως στο βάθος, είναι το Post-Rock, με τις φοβερές και πανέμορφες εκείνες στενάχωρες και λυρικές μελωδίες, που το συγκεκριμένο είδος ξέρει πολύ καλά να παράγει.
Από ‘κει και πέρα, σε κάθε κομμάτι η μουσική πηγαινοέρχεται ανάμεσα στα διάφορα είδη. Έτσι έχουμε λοιπόν ήρεμα κομμάτια, που μερικές φορές πλησιάζουν προς το Ambient και άλλες φορές προς το Folk, με την άφθονη χρήση ηλεκτρονικών στοιχείων, όπως είχε κάνει και στο “Sgùrr”, τα οποία μερικές φορές έχουν μία πιο space διάθεση. Το τραγούδι, φυσικά, στο οποίο όλη αυτή η εναλλαγή ατμόσφαιρας και μουσικής είναι πιο εμφανής, είναι το εικοσάλεπτο “Malmok Járnak”, όπου η ένταση διαδέχεται την ηρεμία και οι λυπημένες μελωδίες εναλλάσσονται με γρήγορες ταχύτητες και πιο Rock κιθάρες, ενώ σε ορισμένες στιγμές, υπάρχει πλήρης απουσία της Metal και των παραμορφωμένων κιθαρών, όπου η μουσική είναι πραγματικά γαλήνια και χαλαρωτική και ίσως έχει και μια μικρή pop διάθεση.
Φυσικά, από όλο αυτό δεν θα μπορούσε να λείπει το Doom, το οποίο λαμβάνει τα ηνία όταν οι ταχύτητες είναι αργές και οι κιθάρες παραμορφωμένες, ενώ στο “Vonatút az éjszakában” είναι το είδος που ακούγεται εξολοκλήρου, σε συνδυασμό με το Sludge. Επίσης, σε διάφορα σημεία του άλμπουμ, θα ακουστούν και πιο επικά ξεσπάσματα, με αποκορύφωμα την εισαγωγή του “Ixión Düün”, του οποίου οι μελωδίες θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν σε ένα Epic Metal άλμπουμ ή στο soundtrack μιας ταινίας επικής φαντασίας. Τέλος, όσον αφορά τα φωνητικά, αυτά δεν θα μπορούσαν, βεβαίως, να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα της μουσικής, που σημαίνει ότι και αυτά αλλάζουν συχνά, από καθαρά και μελωδικά σε high-pitched, σε growling, και σε απεγνωσμένες κραυγές, ενώ σε κάνα δυο κομμάτια θα ακουστούν και γυναικεία φωνητικά.
Όπως θα καταλάβατε, ο Tamás Kátai στο “Meta” προσφέρει και πάλι αυτό ακριβώς, το οποίο περιγράφει τη μουσική του, δηλαδή: Avant-Garde Metal. Ένα μαγευτικό ταξίδι που μπορεί να είναι και χαλαρωτικό και σκοτεινό και ξεσηκωτικό και στενάχωρο, αλλά και καταθλιπτικό, και μεταφέρει τον ακροατή πάνω από πανέμορφα λυρικά ηχοτοπία. Αν είστε λάτρης των πιο straightforward extreme δίσκων, τότε καλό θα ήταν να προσπεράσετε αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά. Αν όμως σας αρέσει η πειραματική μουσική, η μουσική εκείνη που δεν παραμένει εγκλωβισμένη σε στα στενά όρια των διαφόρων μουσικών ειδών, αλλά είναι ελεύθερη να ταξιδεύει από το ένα στο άλλο, τότε θα πρέπει να ακούσετε το “Meta”. Απλά.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
