Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Οκτωβρίου 2018
Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι όλοι συμφωνούν ότι ο Tom Morello είναι ένας guitar hero, σίγουρα δεν είναι ο κιθαρίστας που θα κάνει clinics ή θα αρχίζει να αναλύει το παίξιμο και την τεχνική του. Είναι όμως ένας μουσικός που έπιασε την κιθάρα στα χέρια του και την έκανε να ακουστεί όπως κανείς άλλος. Για την δική μου την γενιά ο Morello είναι μεγάλο κεφάλαιο και αυτό που έκαναν οι Rage Against The Machine δεν μπορούσε να το κάνει κανείς άλλος.
Με αυτή την νοοτροπία συνέχισε και στην υπόλοιπη καριέρα του(Audioslave, Nightwatchman, Prophets of Rage), όπως μέσω των στίχων του παλεύει για έναν ενωμένο κόσμο έτσι πιστεύει ότι και στην μουσική δεν πρέπει να υπάρχουν σύνορα και ομολογώ ότι το καταφέρνει μια χαρά.
Πιάνοντας το “The Atlas Underground” ήξερα πριν το βάλω να παίξει ότι δεν πρόκειται να ακούσω κάτι που θα μπορούσε να μπει κάτω από το όνομα ενός συγκροτήματος, σίγουρα για να αποφασίσει να το κυκλοφορήσει σαν solo project θα έμπαιναν πολλά και διαφορετικά ακούσματα μέσα σε αυτό. Έτσι ακριβώς είναι,μέσα στο “The Atlas Underground” ακούς τον χαρακτηριστικό ήχο του Morello μπλεγμένο με ηλεκτρονικούς ήχους, Rap, Pop μελωδίες που μπορούν να παιχτούν στο ραδιόφωνο και όλα αυτά με την επιθετικότητα του Morello στους στίχους αλλά και στην ίδια τη μουσική. Αυτό που δεν θα ακούσει κάποιος είναι μια τυπική Rock μπάντα να παίζει σε κάποιο τραγούδι αλλά θεωρώ ότι αυτό είναι και το όλο νόημα του δίσκου.
Το φοβερό με το “The Atlas Underground” είναι ότι ακόμα και αν έχει πολλές μουσικές αναφορές ακόμα και αν έχει διαφορετικούς guests σε κάθε τραγούδι (Knife Party, GZA, RZA, Herobust, K.Flay, Marcus Mumford, Steve Aoki κ.α.) καταφέρνει να έχει μια ομοιογένεια και να σου κρατάει την προσοχή χωρίς να έχει καμιά σημασία αν είσαι φίλος της Rap ή της ηλεκτρονικής μουσικής ή αν δεν έχεις καμία σχέση με αυτές τις μουσικές. Το μήνυμα των τραγουδιών είναι τόσο δυνατό που θα τα αφήσεις όλα στη άκρη για να τα απολαύσεις.
Για άλλη μια φορά ο Tom Morello απέδειξε ότι όλα αυτά που έχει καταφέρει δεν έγιναν τυχαία. Δημιούργησε ένα solo album βάζοντας μέσα σε αυτό ιδέες που δεν μπορούσαν να χωρέσουν στις “κανονικές” δουλειές του. Δεν ξέρω για εσάς αλλά όταν παίρνω μια solo δουλειά ενός καλλιτέχνη θέλω να ακούσω κάτι διαφορετικό από αυτό που συνήθως κάνει και στο “The Atlas Underground” αυτό συμβαίνει με μεγάλη επιτυχία. Το πρόβλημα που μου έχει δημιουργηθεί βέβαια είναι πως θα καταφέρω να βγάλω από το κεφάλι μου τα “How Long” και “Lucky one”…
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
