Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Να που εμφανίστηκαν και οι Transatlantic μετά το “Kaleidoscope” του 2014. Κι επειδή η υπερβολή είναι χαρακτηριστικό των μελών τους, είπαν να το τερματίσουν αυτή τη φορά. Δεν πρόκειται για δύο ξεχωριστά άλμπουμ, ούτε ακριβώς ότι το “The Absolute Universe - The Breath Of Life (Abridged Version)” είναι μια πιο περιεκτική έκδοση του “The Absolute Universe - Forevermore (Extended Version)”. Στην ουσία μιλάμε για το ίδιο άλμπουμ, που πρέπει να παίζει παράλληλα. Ζοριστήκατε ε; Ας το πάμε αλλιώς, το “Forevermore” διαρκεί μιάμιση ώρα και απλώνεται σε 2 δισκάκια (Extended Version), ενώ το “The Breath Of Life” διαρκεί 30 λεπτά λιγότερο (Abridged Version), έχοντας ΟΜΩΣ διαφορές στις ενορχηστρώσεις, στο στιχουργικό περιεχόμενο και στις φωνητικές γραμμές. Ο σωστός τρόπος είναι να ακούσει κανείς ταυτόχρονα τις δυο εκδοχές, ξεκινώντας δηλαδή από το “Overture” του “The Breath Of Life” (5:53 λεπτά διάρκειας) και πηγαίνοντας αμέσως μετά στο αντίστοιχο του “Forevermore” (8:11 λεπτά). Έτσι θα καταλάβει κάποιος τις διαφορές. Το ερώτημα είναι αν γίνεται αυτό. Προσωπικά, δεν το κατάφερα. Άκουσα απλά τα άλμπουμ το ένα μετά το άλλο.
Μουσικά, έχουμε prog rock και κλασσικό rock από το supergroup, αρκετά κοντά στο ύφος των The Flower Kings. Πάμε και στις διαφορές, το “Reaching For The Sky” της abridged και το “Take Now My Soul” είναι τα αντίστοιχα “Heart Like A Whirlwind” και “Swing High, Swing Low/ Bully” της extended, αλλά έχoυν μικροδιαφορές στο ρεφρέν, στη στιχουργία και σε κάποια σόλο. To “The Sun Comes Up Today” υπάρχει μόνο στο “Forevermore”, όμως δεν προσφέρει κάτι το τελείως διαφορετικό στο τελικό αποτέλεσμα. Είναι όμως τουλάχιστον αξιοπρεπές και ενσωματώνει στο κλείσιμό του στοιχεία από το πολύ καλό “Higher Than The Morning”. Τα “Rainbow Sky”, “The World We Used To Know” και “Lonesome Rebel” επίσης βρίσκονται μόνο στο “Forevermore”. Κορυφές των δίσκων είναι τα “The Darkness In The Light”, “Looking For The Light” και “Love Made A Way”, μαζί με κάποια από τα προαναφερθέντα.
Ο Roine Stolt κάνει σπουδαία δουλειά σε ηλεκτρική, ακουστική κιθάρα, εξάχορδη και δωδεκάχορδη, καθώς και σε keyboards. Από κοντά και ο Neal Morse σε πιάνο, hammond, synthesizer (minimoog), mellotron και φυσικά στα φωνητικά. Οι Trewavas και Portnoy επίσης συνεισφέρουν στα φωνητικά, εκτός από μπάσο και ντραμς αντίστοιχα, ενώ πολλές καλές στιγμές προσθέτουν οι Gideon Klein σε τσέλο και βιόλα, μαζί με τον Josee Weigand στο βιολί. Μουσική κι ενορχηστρώσεις είναι συνολική δουλειά από όλους τους Transatlantic, με το αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικό. Λυρισμός, μελωδίες, αλλά όχι μεγάλα κι επικά κομμάτια είναι αυτά που κυριαρχούν. Γενικά το “The Absolute Universe” είναι πιο άμεσος δίσκος και όχι πολύ δύσκολος στην ακρόαση.
Πολύ τολμηρό λοιπόν αυτό που η μπάντα επιχείρησε και νομίζω ότι ηχητικά σίγουρα δικαιώθηκαν. Το πείραμα με τις δυο εκδοχές είναι ζόρικο, αλλά αξίζουν αμφότερες την ακρόασή τους. Ίσως αν είχε βγει μια και τελική έκδοση να γλιτώναμε τον (ευχάριστο) πονοκέφαλο της δοκιμασίας αυτής, αλλά χαλάλι. Τέλος, να πούμε ότι για τους φανατικούς συλλέκτες υπάρχει και το πλήρες πακέτο, το “The Absolute Universe: The Ultimate Edition”. Περιέχει και τις δυο εκδοχές σε βινύλιο και CD, αλλά και μια ακόμα (τρίτη στη σειρά) σε Blu-ray (5.1 mix) που ονομάζεται “The Ultimate Version” και διαφέρει από τις άλλες στην τελική μίξη. Όποιου κουδουνάει η τσέπη του, είναι παραλής και γουστάρει, μπορεί να επενδύσει. Όρεξη να έχει να ακούει μουσική. Να σας πω κάτι, το ζαχαρώνω κι εγώ. Άλλη μια εξαιρετική, προοδευτική μέχρι εκεί που δεν πάει, δουλειά και όλοι μείναμε ευχαριστημένοι.
Βαθμολογία: 81/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
