Συντάκτης: Χρήστος Παπαναστασίου
Πόσα χρόνια και πόσοι δίσκοι χρειάζονται για να βρει ένα συγκρότημα τον προσωπικό του χαρακτήρα και ήχο; Για τους Trivium φαίνεται πως η φόρμουλα του "The Sin And The Sentence" λειτούργησε και με την ένατη κυκλοφορία τους "What The Dead Men Say" έρχονται να εγκαθιδρύσουν το δικό τους στυλ στον metal κόσμο. Η κιθαριστική τεχνογνωσία των Mat και Corey αγγίζει πια πολύ υψηλά επίπεδα και η χημεία μεταξύ τους είναι πλέον ξεκάθαρη. Ο Paolo στο μπάσο δίνει το δικό του προσωπικό στίγμα για άλλη μια φορά και επιτέλους φαίνεται πως η μπάντα βρίσκει τον drummer που χρειάζεται στο πρόσωπο του Alex Bent.
Γνωρίζοντας κάποιος το συγκρότημα, ξέρει πάνω κάτω τι να περιμένει. Γρήγορους ρυθμούς με αρκετές εναλλαγές στις κιθάρες και στο tempo, άψογος εναρμονισμός μεταξύ των δύο παικτών δίνοντας έμφαση και «πάχος» στα κομμάτια, αρκετά δυνατό μπάσο και πλούσια ποικιλομορφία στα κρουστά. Τα φωνητικά είναι στο καλύτερο επίπεδο αυτή τη στιγμή, καλοδουλεμένα και μελετημένα για κάθε τόνο και για τη διαμόρφωση της εκάστοτε ατμόσφαιρας στο κάθε κομμάτι. Βαρύ screaming αλλά και μελωδικό τραγούδισμα με ξεσπάσματα σε κουπλέ και ρεφραίν, συνοδευόμενο από ποιοτικά backing vocals, που προσδίδουν το κατάλληλο χρώμα κάθε φορά.
Το "What The Dead Men Say" αποτελείται από δέκα συνθέσεις, συμπεριλαμβανομένου και ενός δίλεπτου intro, που προετοιμάζει το έδαφος για το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου. Το άλμπουμ ξεκινάει με κοφτερά riffs και αγριότητα και πέραν κάποιων ομαλότερων, πιο συναισθηματικών προσεγγίσεων, κρατάει τη δυναμικότητα και τη γρηγοράδα μέχρι το τέλος. Τα τραγούδια αποδεικνύουν την εξαιρετική συνεργασία και ενότητα των μελών και αποκαλύπτουν τα ξεχωριστά ταλέντα του καθενός, ομοιόμορφα στις συνθέσεις. Ενδεικτικά τα "Catastrophist" και "Amongst The Shadows & The Stones" δείχνουν την επιθετικότητα του δίσκου, ενώ τα "Bleed Into Me" και "Sickness Unto You" αποτελούν την ψυχή του άλμπουμ, με το "The Defiant" να κλέβει ίσως την παράσταση. Εξαιρετικές συνθέσεις αποτελούν και τα "Scattering The Ashes", το οποίο αποδίδει με πάθος ένα σκοτεινό συναίσθημα και "Bending The Arc Τo Fear", που βγάζει μια έντονη αίσθηση επιρροής από το σύγχρονο metal, με την προσωπική πινελιά των Trivium. Το "The Ones We Leave Behind" μας αποχαιρετά με το δίσκο να κλείνει μελωδικά και με μια δόση μελαγχολίας.
Πολύ καλή και προσεκτική δουλειά έχει γίνει και στην παραγωγή του δίσκου και την ηχογράφηση των κομματιών, με αποτέλεσμα όλες οι συνθέσεις να διακρίνονται από την ενέργεια, που διαρρέει κατά την ακρόασή τους και να δίνουν τη σωστή έμφαση στους στίχους, που αναφέρονται στις σύγχρονες πτυχές της ζωής και την κρίση του μέσου ανθρώπου, μέσα από την καθημερινότητα και τους φόβους του. Εξαιρετικά και λυτρωτικά συναισθήματα διακατέχουν τον ακροατή σε όλο το δίσκο.
Σίγουρα οι Trivium στοχεύουν ψηλά με το "What The Dead Men Say", καθώς είναι μια κυκλοφορία που όπως φαίνεται δεν άφησαν στην τύχη, αλλά σκέφτηκαν σοβαρά ώστε να διατηρήσουν το momentum του προηγούμενου δίσκου. Είναι ένας δυνατός δίσκος, με ωραία νοήματα και συνθέσεις που σου μένουν. Το μόνο που με αφήνει σκεπτικό είναι η πρωτοτυπία στη σύλληψη του δίσκου, καθώς παρότι εξαιρετικός δεν προσφέρει κάτι καινούριο στα αυτιά μας, αλλά μια πετυχημένη συνταγή. Μπορεί σε πολλούς να είναι αρκετό και αρεστό αυτό, αλλά είμαι πολύ περίεργος να δω, που μπορεί να φτάσει αυτή η μπάντα. Το "What The Dead Men Say" είναι μια αξιοσημείωτη προσφορά στη μουσική και θα εκτιμηθεί δεόντως όχι μόνο από τους φίλους των Trivium, αλλά και τους δύσπιστους fans αυτού του είδους.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Χρήστος Παπαναστασίου
Comments
