Περίεργη περίπτωση οι Βαυαροί Ungod, καθώς αν και υπάρχουν από το 1991, αυτή είναι μόλις η τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά τους εν μέσω αμέτρητων splits και κάποιας μικρότερης ποσότητας EPs. Μπορεί βέβαια να είχαν διαλυθεί ενδιάμεσα για έξι χρόνια, παραμένει όμως ακόμα και τώρα μια μυστήρια underground μπάντα.
Και ούτε πρόκειται να φύγουν από εκεί, καθώς το ωμό, πρωτόγονο, πρώτης γενιάς black metal τους αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα ότι αυτό που κάνουν το κάνουν για την καύλα τους, τη νοσταλγία τους και το πάθος τους γι' αυτό το είδος. Το old-school παίξιμο και η νοοτροπία τους συναντούν την παραγωγή και την τεχνική αρτιότητα του σήμερα, με αποτέλεσμα ναι μεν να προσπαθούν να παίξουν όπως τον παλιό καλό καιρό, πριν αναδειχτούν οι Mayhem και οι Darkthrone (και πολλοί άλλοι, αλλά δεν είναι της παρούσης), αλλά ταυτόχρονα να έχουν αποδεχτεί τις ηχητικές παρεμβάσεις και αρτιότητες τις εποχής, παραβλέποντας πως τα σχήματα του πρώιμου black metal κύματος μισούσαν αυτό το γεγονός και έκαναν τα πάντα ώστε να μη διαθέτουν κάποια αξιοπρεπή παραγωγή.
Αυτό το γεγονός λοιπόν θα διχάσει όσους ακροατές επιμένουν χρόνια στον πρώιμο και πρωτόγονο ήχο, αφού αυτός είναι αρκετά γυαλισμένος και δεν διαθέτει την απαιτούμενη cultίλα η οποία χαρακτήριζε τα σχήματα της εποχής. Όσοι ωστόσο δεν σταθούν σε αυτό το γεγονός, θα διακρίνουν ένα φρενήρες, ωμό και βίαιο παίξιμο, όπως και νοοτροπία, κάτι απόλυτα ταιριαστό σε αυτόν τον ήχο. Οι χαώδης ρυθμοί συναντούν αυτό το νοσταλγικό συναίσθημα των σχημάτων της πρώτης γενιάς του black metal, με κατεβασμένο χειρόφρενο και καμία αίσθηση αυτοσυγκράτησης.
Υπάρχουν κάποια τραγούδια που κάνουν τη διαφορά, αλλά είναι περισσότερα αυτά τα οποία ακολουθούν τον τυπικό ήχο και δεν κάνουν κάποια αισθητή διαφορά. Αυτό το άλμπουμ εν κατακλείδι απευθύνεται αποκλειστικά στους νοσταλγούς του πρώιμου black metal ήχου της πρώτης γενιάς του black metal, με δεδομένο πως δεν έχουν μείνει και πολλοί τέτοιοι εκπρόσωποι στις μέρες μας. Τώρα, για όσους δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με αυτόν τον ήχο (αν και αμφιβάλλω αν υπάρχει κάποιος που δεν έχει καν δοκιμάσει να ακούσει κάποιο τέτοιο σχήμα) δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά πως θα ξετρελαθεί. Αξιοπρεπής αλλά τετριμμένη πρόταση που απευθύνεται σε περιορισμένο κοινό.
Βαθμολογία: 60/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
