Ημερομηνία δημοσίευσης: 12 Απριλίου 2018
Στις αρχές της χρονιάς, είχαμε την κυκλοφορία του νέου cd του Joe Satriani: ‘’What Happens Next’’. Στα μέσα της άνοιξης ήρθε η ώρα και για το 2ο instrumental cd του Καβαλιώτη Joe Satriani, Σταύρου Παπαδόπουλου. Το ξέρω ότι σχεδόν όλοι θα σκεφτείτε, ‘’όπα μεγάλε, τα παραλές’’. Όσοι όμως έχει τύχει να ακούσετε το περσινό 1ο τους cd με τίτλο ‘’ Mother Nature Blues’’ νομίζω ότι ξέρετε καλά με τι έχετε να κάνετε! Για τους υπόλοιπους, δεν είναι αργά, ακόμη και αν αρχίσετε ανάποδα, από αυτό το άλμπουμ δηλαδή.
10 νέα κομμάτια συνολικής διάρκειας 53 λεπτών με την σφραγίδα πάλι της Αμερικάνικης Grooveyard Records, είναι η νέα δουλειά των Μακεδόνων και μη σας φοβίζει καθόλου το όνομα αφού δεν έχουν καμία σχέση με χίπικη μουσική, παιδιά των λουλουδιών κ.τ.λ.! Απλό ατόφιο οργανικό Rock/Hard Rock με κυρίως mid-tempo βιρτουόζικες συνθέσεις, που έτσι και το άκουγα χωρίς να ήξερα ποιοι είναι, σίγουρα θα νόμιζα ότι ήταν η νέα δουλειά κάποιου από τους μεγάλους Αμερικάνους βιρτουόζους της κιθάρας!!! Πολύ υψηλά επίπεδα που ήδη είχαν αρχίσει να φαίνονται από την 1η δουλειά και αυτό που μου κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση, είναι πως καταφέρνει ο Σταύρος να ηχογραφεί με 4 διαφορετικά σχήματα και σε τόσο μικρά χρονικά διαστήματα να παρουσιάζει τέτοια διαμαντάκια που για κάποιον ακόμη περίεργο λόγο δεν έχουν πάρει τη θέση που τους αξίζει στην χώρα μας…
Φυσικά, δε θα παραλείψω τα αναφέρω και τα 2 άλλα μέλη της μπάντας, τον Δημήτρη Πετρίδη στο μπάσο και τον Χρήστο Λάγιο στα drums, αφού ένα συγκρότημα δε ‘’κινείται’’ μόνο με έναν τροχό. Στην αρχή ανάφερα τον Joe Satriani περισσότερο για να καταλάβετε σε τι κλίμα κινείται το άλμπουμ, χωρίς καμία απόπειρα αντιγραφής κ.τ.λ. Σίγουρα υπάρχουν αρκετές επιρροές, αλλά ποιός δε θα ήθελε να μοιάσει στον μεγάλο αυτό θρύλο;! ;Ένας δίσκος, που την αράζεις άνετα στην αυλή ή το μπαλκόνι σου, πίνεις τις μπυρίτσες σου και χαλαρώνεις ξεχνώντας την σκληρή πραγματικότητα αφού σε ταξιδεύει μακριά και σε άλλες διαστάσεις. Ανεβείτε λοιπόν στα ‘’Φτερά του Πήγασου’’ για να σας ταξιδέψει στον ‘’Δρόμο προς τον Όλυμπο’’, μέσω μίας ‘’Αρμονικής Αλχημείας’’ για να βρει επιτέλους ο καθένας μας το ‘’Κάρμα’’ και την ‘’Μεταμόρφωση’’ του. Σίγουρα είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψει κάποιος μια instrumental δουλειά αφού πολλές φορές τα λόγια και οι λέξεις δε μπορούν να αποτυπώσουν το μουσικό συναίσθημα και τις ‘’ανησυχίες’’ των καλλιτεχνών. Ξοδέψτε λοιπόν μια ώρα από τον χρόνο σας και νομίζω ότι θα ‘’ανταμειφθείτε’’ με αυτή την πολύ καλή δουλειά….
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης Θώρ
Comments
