Ο Ιαγουάρος είναι σαρκοφάγο θηλαστικό που κατοικεί στη Νότια και Κεντρική Αμερική. Προέρχεται από την ινδιάνικη λέξη Jaguara που σημαίνει ‘’αυτός που σκοτώνει με ένα πήδημα’’. Στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ‘’Θηρευτής των πάντων’’. Αρκετά ενδιαφέρον ως τίτλος δίσκου και εξώφυλλο θα έλεγα που προκαλεί μια πρώτη θετική αντίδραση. Όσο αφορά το συγκρότημα με έδρα τις Η.Π.Α, παίζουν progressive/melodic metal με γυναικεία φωνητικά, με πολλούς guests από γνωστά συγκροτήματα του είδους…
Μπορεί να έχουν 5 χρόνια στην ενεργό δράση, αυτή όμως είναι η πρώτη τους δουλειά. ‘Όταν συμμετέχουν μέλη από μπάντες όπως Epica, Symphony X, Pagan’s Mind κ.τ.λ, σίγουρα κάτι αρκετά καλό πρέπει να περιμένουμε. Τα φωνητικά της Elina Laivera είναι αρκετά μελωδικά χωρίς να κουράζουν με ‘’ψηλές’’ νότες, θυμίζοντας αρκετά την Cristina Scabbia των Lacuna Coil. Υπάρχουν και τα αντρικά φωνητικά του Henrik Bath σε πιο Dream Theater ύφος, φέρνοντας μας στο μυαλό Lacuna Coil, Visions of Atlantis κ.α., που χρησιμοποιούν τόσο γυναικεία όσο και αντρικά φωνητικά. Ευτυχώς την όλη κατάσταση ‘’σώζει’’ ο Michael Alexander με τα πιο ‘’βραχνά’’ (growl) φωνητικά, όπως επίσης και ο Mark Jansen των Epica με τα γνωστά ογκώδη brutal φωνητικά που τον ξέρουμε από τους After Forever.
‘Όσο αφορά αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο, η μουσική δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με αρκετό progressive αλά Dream Theater κυρίως, με πολλά στοιχεία από Lacuna Coil, Visions of Atlantis, Epica , After Forever κ.α. Η πολύ συχνή χρήση των πλήκτρων, μετά από 20 λεπτά περίπου αρχίζει και κουράζει πάρα πολύ, όπως και τα αντρικά καθαρά φωνητικά (θα προτιμούσα περισσότερες στιγμές με τα πιο brutal φωνητικά). Τα καθοριστικά σόλος άφθονα, αλλά χωρίς ιδιαίτερο νόημα πολλές φορές και σε γενικό σύνολο τραγούδια που θέλει το συγκρότημα να γίνουν hit, αλλά να κουράζουν σε μεγάλο βαθμό, καθώς επαναλαμβάνονται πολλά σημεία, τα φωνητικά της Elina πολύ μελωδικά για να δώσουν μια ‘’έξαψη’’ και ιδέες που τις έχουμε ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν. Ένας δίσκος αποκλειστικά για τους πολύ φανατικούς οπαδούς του progressive, που δε νομίζω να αγγίξει όλους εμάς τους υπόλοιπους ιδιαίτερα. Όταν υπάρχουν δεκάδες συγκροτήματα με πολύ καλύτερες και πιο αυθεντικές δουλειές, γιατί κάποιος να αναλωθεί σε αναμασήματα; Θα προτιμούσα να έχω στη δισκοθήκη μου cd των Epica, Lacuna Coil, Symphony X, Dream Theater παρά κάτι που έχω χιλιοακούσει στο παρελθόν. Ένας δίσκος που απλά ξεπερνάει τα όρια του μέτριου και νομίζω δε θα κάνει αίσθηση στο μεταλλικό κοινό της χώρας μας…
Βαθμολογία: 60/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης ‘’ΘΩΡ’’ Φαλάγγης
Comments
