Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Υπάρχουν πάρα πολλοί που στο άκουσμα της έννοιας super group κάτι παθαίνουν και έχουν μία άμεση αρνητική προκατάληψη πριν καν ακούσουν το τελικό αποτέλεσμα. Δε μπορώ να πω ότι τους αδικώ γιατί πολλάκις δικαιώθηκαν εκ του αποτελέσματος σε ανάλογες προσπάθειες και ανεξαρτήτων ειδών. Αυτό όμως δεν ίσχυε σε καμία περίπτωση για τους Vltimas, οι οποίοι κι αυτοί όταν ανακοινώθηκε η πομπώδης συνεργασία των David Vincent, Rune “Blasphemer” Eriksen και Flo Mounier, είπαν μέσα τους «α ωραία, άλλο ένα πρότζεκτ που έγινε για να βγάλουν έξτρα λεφτά». Μια και δεν είχαν ας πούμε ήδη προσωπική φήμη ο καθένας και είπαν να πάρουν τα λεφτά του κόσμου με το ζόρι, 2 χρονών να ήσασταν μερικοί, δε θα κάνατε έτσι. Το πρώτο τους άλμπουμ “Something Wicked Marches In” αποδείκνυε του λόγου το αληθές, καθώς το πάντρεμα των τριών τους ήταν άκρως ενδιαφέρον. Μπορεί να μην ασπάζομαι αυτό του ΟΥΑΟΥ που πάθανε αρκετοί με το ντεμπούτο τους, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν κάτι που έβρισκα κάτι πολύ ενδιαφέρον και ανέμενα τη συνέχεια του. Πέρασαν 5 ολόκληρα χρόνια και ήρθε η ώρα της ανίερης τριάδας για το δεύτερο άλμπουμ των Vltimas όπου αυτή τη φορά στην παρέα τους προστέθηκε και ο Ολλανδός μπασίστας Ype TVS.
Αρχικά να τονίσω ότι όπως και το προηγούμενο άλμπουμ, έτσι και ο νέος δίσκος ονόματι “Epic” έχει μια φοβερά αφομοιώσιμη διάρκεια καθώς διαρκεί μόλις 37’. Καταλαβαίνετε ότι όσο μειώνεται το περιθώριο λάθους λόγω διάρκειας και ειδικά λόγω πιθανών fillers τα οποία ευτυχώς δεν υπάρχουν, τόσο περισσότερα πιθανό είναι το τελικό αποτέλεσμα να έρθει κοντά στο ιδανικό για τα αυτιά του καθενός. Αρχικά θέλω να εξάρω την συνθετική φαντασία και νοοτροπία του Blasphemer, ο οποίος για να μην το πάμε πολύ μακριά, πέρυσι μας πρόσφερε το ντεμπούτο των Ruim το οποίο έκανε μικρό πάταγο και παραμένει και ενεργός με τους Earth Electric και όποτε το θυμούνται οι υπόλοιποι, και με τους Aura Noir. Κάποτε μου είχε πει ο Nader Sadek κατ’ιδίαν ότι ο Blasphemer ως μεγάλος οπαδός του death metal, θα μπορούσε να γίνει φοβερός συνθέτης σε τέτοιο ύφος και δεν είχε άδικο. Υπάρχουν στιγμές που θα θυμίσουν προφανώς Morbid Angel ή και Vader σε κάποια ριφφ και κατεβάσματα, αλλά είναι τόσο στακάτο το τελικό αποτέλεσμα και με τα απαραίτητα περάσματα ατμόσφαιρας, που στο τέλος οι Vltimas γίνονται κάτι προσωπικό ηχητικά. Ο δε Flo Mounier για μένα είναι ντράμερ – ήρωας, αυτά που έχει κάνει στους Cryptopsy είναι για μελέτη σε πανεπιστήμια.
Μπορεί να μην αφήνεται τόσο φρενήρης στους Vltimas και το παίξιμο του να είναι κάπως πιο ελεγχόμενο, αλλά υπάρχουν και στιγμές όπως στο σαρωτικό “Scorcher” που θυμάσαι γιατί τον έχεις θαυμάσει στο παρελθόν. Αφήνω τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό τον Vincent, ο οποίος βρίσκεται σε φοβερή φόρμα και αποδεικνύει ότι όταν έχεις υπάρξει μια φορά μεγάλος ερμηνευτής, αυτό σε συνοδεύει για πάντα. Θεατρικός και επιβλητικός όσο ποτέ άλλοτε, καταφέρνει να δώσει ιδιαίτερο χρώμα στις συνθέσεις και να αποτελέσει έξτρα πυλώνα έκφρασης σε κάθε κομμάτι. Στιχουργικά προκαλεί καταστροφή μέσα από επιβολή της δύναμης και γενικά μιλάμε για μια ομορφιά συνολικά. Ο Ype TVS στο μπάσο απελευθερώνει τους υπόλοιπους, ακούγεται όσο πρέπει ώστε να δίνει περίσσιο όγκο και ο Jaime Gomez Arellano στην παραγωγή έχει πετύχει ένα φοβερό αποτέλεσμα που αναδεικνύει τις ικανότητες του καθενός ξεχωριστά και τις δένει υπέροχα σε ένα συμπαγές σύνολο. Μπορεί το “Miserere” και το προαναφερθέν “Scorcher” να ήταν το αρχικό δείγμα από το “Epic”, ωστόσο η χάρη του κρύβεται σε κομμάτια όπως το καθηλωτικό “Exercitus Irae”, το εκφραστικό “Mephisto Manifesto” και το σχεδόν όμορφα υπεροπτικό “Invictus” στο οποίο νιώθεις ότι όπως ανοίγει το στόμα ο Vincent, έρχεται να αφανίσει άπαντες στο πέρασμα του ως νικητής πάσης αμφιβολίας.
Είναι σχεδόν μαγικό το πώς «βρίσκονται» μεταξύ τους ο Blasphemer με τον Flo, το “Epic” συνολικά έχει δουλευτεί πολύ πιο μεθοδικά και μάλλον υπομονετικά από το “Something Wicked Marches In” (λογικό και λόγω της καραντίνας) και αποτελεί ένα πολύ πιο πλήρες και εκφραστικό άλμπουμ στο σύνολο του, ενώ η μπάντα δεν έχει αλλάξει και τόσο πολλά στον τρόπο προσέγγισης της στο υλικό. Οι δυναμικές απλά έχουν αυξηθεί και γίνονται πιο σαφείς στο τι θέλουν να εκφράσουν, τα κομμάτια είναι καλύτερα ή αν θέλετε, υπηρετούν καλύτερα αυτό που έχουν να προσφέρουν όλοι μαζί και τελικά όσο πλησιάζει ο δίσκος στο τέλος, φανερώνονται κι άλλες χάρες τους όπως στο “Nature’s Fangs” που συνδυάζονται τεχνική, ταχύτητα, mid – tempo, ύπουλα «καθαρά» περάσματα και στιβαρό drumming σε ισόποσες δόσεις, πάντα με τον Vincent να διαλέγει το κατάλληλο ύφος έκφρασης, κρατώντας σε στην τσίτα και με το ενδιαφέρον του τι ακολουθεί εντός κομματιών αμείωτο. Πέραν της διάρκειας που είπαμε είναι ιδανική, και τα κομμάτια ξεχωριστά δεν το κουράζουν παραπάνω απ’ότι πρέπει, έχουμε 3 κάτω των 4’, άλλα 2 κάτω των 5’ και 3 άνω των 5’, με το “Spoils Of War” στο τέλος να φτάνει τα σχεδόν 6’ και να είναι ένα ταιριαστό τέλος στο “Epic”.
O δίσκος κλείνει σε ένα mid – tempo ρυθμικό μοτίβο και οι Vltimas αποδεικνύουν ότι παρότι super group δεδομένα με την παρουσία καταξιωμένων μουσικών που ο καθένας ξεχωριστά μας έχει χαρίσει στιγμές χαραγμένες ιστορία, έχουν τον τρόπο και κυρίως την τεχνογνωσία να κάνουν τα απαραίτητα για να ακούγονται σωστά εύστοχοι και να μην κουράζουν τον ακροατή. Θα τολμούσα να τους χαρακτηρίσω με τη γενικότερη θετική έννοια αυτού μια πανέμορφα σοφιστικέ ακραία μπάντα, έχουν πλήρες όραμα του τι θέλουν να κάνουν και το ψάχνουν από κάθε μεριά για να γίνει ολόσωστα. Σε αντίθεση λοιπόν με το ντεμπούτο τους που παρά την ποιότητα του έδειχνε λίγο ότι ψάχνονταν κάπως, το “Epic” είναι ένα σκαλί τουλάχιστον πιο πάνω σαν δίσκος από το πρώτο άκουσμα και ένα άλμπουμ στο οποίο θα επιστρέφετε πολύ συχνά για ακροάσεις τα επόμενα χρόνια, καθώς έχει τον ιδανικό συνδυασμό και διάρκειας αλλά και ήχου που επιτρέπει τα παραπάνω. Χάρηκα ειλικρινά πολύ γιατί ο δίσκος έρχεται και δυο εβδομάδες πριν τους δούμε στη χώρα μας με ένα χορταστικό πακέτο που περιλαμβάνει τους Vio – Lence και Legion Of The Damned και στην τελική, δεν είναι και εφικτό να βλέπεις όλους αυτούς τους θρύλους μαζί επί σκηνής. Epic win για τους Vltimas, αδιαπραγμάτευτα!
Βαθμολογία: 84/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
