Ημερομηνία δημοσίευσης: 12 Ιουνίου 2017
Είχαμε ν’ ακούσουμε κάτι από τους Warrant περίπου 6 χρόνια. Από το πολύ επιτυχημένο “Cherry Pie” του 1990 έχει κυλίσει πολύ νερό στα αυλάκια του μύλου της μουσικής που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή, όταν ξαφνικά η λαίλαπα του grunge σάρωσε όλες τις αποκαλούμενες τότε συλλήβδην (και κακώς, ως προς το συλλήβδην…) hair metal μπάντες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ενώ από τον θάνατο του αρχικού τους τραγουδιστή και κύριου συνθέτη της μπάντας, Jani Lane, έχουν περάσει επίσης ήδη 6 χρόνια….
Θα μου πείτε γιατί σας ζαλίζω με τόσες χρονολογίες. Είναι μια ακόμη ευκαιρία για να σας αποδείξω ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και δεν μπορούμε να κρίνουμε τις προσπάθειες παλιών ή και νέων συγκροτημάτων αφενός με τα δεδομένα άλλων δεκαετιών, παρά μόνο με τα σημερινά, αφετέρου με το τι είχαν κυκλοφορήσει στο παρελθόν, γιατί αλλιώς η σύγκριση θα είναι και άδικη και μη αποδοτική. Με τη λογική αυτή στον τρίτο με τέταρτο δίσκο θα έπρεπε να ολοκληρώνουν την πορεία τους τα συγκροτήματα. Γιατί μετά είτε θα παίζουν τα ίδια και θα κατηγορούνται για επανάληψη, είτε θα παίζουν διαφορετικά πράγματα και θα κατηγορούνται για προδοσία και αποστασία. Άπειρα τα παραδείγματα.
Ο νέος δίσκος των Warrant είναι αυτό που ούτε οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί της μουσικής τους δεν θα περίμεναν τώρα από αυτούς. Εδώ συναντάμε πράγματα που ναι μεν έχουμε ξανακούσει, μοτίβα και φόρμες χιλιοπαιγμένα από πολλούς, πέραν των ιδίων βεβαίως, αλλά παιγμένα όμορφα, καλοβαλμένα, δυναμικά με πολλή καλή παραγωγή και συναίσθημα χωρίς απλά διεκπεραιωτική διάθεση. Κάπου διάβασα ότι είναι κατάντια για τους Warrant να παίζουν σε μικρά κλαμπάκια. Νομίζω ότι πρόκειται για λαθεμένη αντίληψη, όταν μιλάμε για μια μουσική που ξεκίνησε από γκαράζ και υπόγεια για να κατακτήσει τις μεγάλες αρένες του κόσμου. Δεν είναι ντροπή ούτε κατάντια να θυμάσαι από πού ξεκίνησες. Αν είναι να ξαναεπιστρέψεις άλλωστε πρέπει να το πας από την αρχή το ταξίδι, έτσι δεν είναι ;
Όταν μάλιστα παίζεις αυτό που γνωρίζεις καλά με μπρίο και σπιρτάδα εικοσάχρονου δεν καταλαβαίνω γιατί να μην μας αρέσει αυτό που ακούμε και γιατί να μην περάσουμε καλά. Αυτά τα λάθη αποκλεισμών λόγω στερεοτύπων και «ιερών κανόνων» μπορεί να συγχωρούνταν τότε, στην κάψα της εφηβείας αλλά όχι σήμερα. Σήμερα απολαμβάνουμε τους Warrant δυνατότερα, σκληρότερα και γρηγορότερα από παλιά, χωρίς τύψεις και ενδοιασμούς !!!
Βαθμολογία: 79/100
Για το Rock Overdose,
Σάββας “ Manilla Road” Σαββαόγλου