Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Οι Witches είναι ένα συγκρότημα που μπορεί να περηφανεύεται για αρκετά πράγματα. Αρχικά, αποτελούν το πρώτο συγκρότημα με growl φωνητικά από frontwoman στη Γαλλία, καθώς σχηματίστηκαν το μακρινό 1986! Επίσης, σχετικά πρόσφατα πραγματοποίησαν ευρωπαϊκες περιοδίες με Venom και Vader (2015), αλλά και με τους Suffocation (2018), ενώ έχουν κάνει tour στην Ιαπωνία και φυσικά έχουν συμμετοχές σε φεστιβάλ όπως το Hellfest. Το είδος μουσικής που υπηρετούν έδω και πάνω από τρεις δεκαετίες είναι σε γενικές γραμμές το thrash/death metal, με μπόλικες επιρροές από όλο το φάσμα του extreme χώρου. Οι ίδιοι πάντως αναφέρουν σαν βασικές επιρροές τους συγκροτήματα όπως οι Slayer, Sepultura, Sadus, Kreator και Morbid Angel μεταξύ άλλων.
Το “The Fates” λοιπόν αποτελείται από εννιά συνθέσεις, με τη συνολική διάρκεια να αγγίζει, αλλά να μην ξεπερνά το μισάωρο και μπαίνει κατευθείαν στο ψητό με το “We Are”. Death metal riffs, blast beats και growls αποτελούν «direct» χτύπημα των Witches στον ακροατή. Το άλμπουμ συνεχίζει σε παρόμοια μοτίβα ενέργειας, αλλά ελαφρώς πιο thrash μονοπάτια με τα “Inside” και “Damned Skin Is Mine”. Το “Black From Sorrow” που ακολουθεί είναι αρκετά πιο αργό σε ρυθμό και κατά τη διάρκεια του τραγουδιού μπορεί κανείς να ακούσει και μερικές black metal επιρροές. Θα ήταν πολύ ενδιάφερον (και επιτυχημένο ίσως) το εγχείρημα με το “Black From Sorrow” να έχει τη θέση της «μπαλάντας», αν δεν ακολουθούσε στη συνέχεια το “Feared And Adored”, που είναι αρκετά αδύναμο, ειδικά αν συγκριθεί με τα δύο πρώτα τραγούδια του “The Fates”. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κάνει μια κοιλιά ο δίσκος, σχεδόν στα μισά του. Πριν καν προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη μου, έρχεται το “Off the Flesh” να προσφέρει 2’ και 52’’ κοπανήματος και να με βάλει κάπως στη θέση μου. Μπαίνοντας στην τελική ευθεία του άλμπουμ, έχουμε τα χαοτικά και κάπως πιο κλασσικά thrashοτράγουδα “Let Stones Fall” και “Last Wishes”, ενώ το “The Fates” κλείνει με το “Death In The Middle Ages”, τραγούδι που επίσης μπορεί να προσφέρει μπόλικο κοπάνημα και headbang.
Η βασικότερη ένσταση/παρατήρηση, που έχω να κάνω για το “The Fates” είναι ότι κάνει ένα πάρα πολύ δυνατό ξεκίνημα με τα δύο πρώτα τραγούδια του και στην πορεία ρίχνει ανεπανόρθωτα στροφές. Μου έδωσε την αίσθηση ενός δρομέα που τα δίνει όλα στα 50 πρώτα μέτρα μιας κούρσας των 400, με αποτέλεσμα στο υπόλοιπο του αγώνα να τρέχει με «τόσο-όσο» . Επομένως, έχουμε ένα συμπαθητικό άλμπουμ από βετεράνους του είδους που ξέρουν τι κάνουν, αλλά ίσως και για αυτον ακριβώς το λόγο να υπήρχαν και κάποιες παραπάνω προσδοκίες. Τέλος, extra βαθμοί για το καλοφτιαγμένο εξώφυλλο που απεικονίζει τις Μοίρες ( “The Fates” λέγεται το άλμπουμ άλλωστε) σε μια πιο twisted εκδοχή.
Βαθμολογία: 59/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
