Ημερομηνία δημοσίευσης: 4 Ιουνίου 2018
Υπάρχουν δύο πολύ σημαντικοί λόγοι που σε κάνουν να θες να ασχοληθείς με τους Witchsorrow. Ο πρώτος είναι ότι είναι Άγγλοι και όλοι ξέρουμε ότι οι Άγγλοι όταν αποφασίσουν να κάνουν μουσική το κάνουν πολύ καλά, και ο δεύτερος λόγος είναι ότι ανήκουν στην Candlelight Records.Κάτι που αμέσως σε κάνει να νιώσεις σιγουριά ότι αυτό που θα ακούσεις είναι καλό μόνο και μόνο επειδή είδες το logo της εταιρίας.
Όπως μάλλον θα καταλάβατε οι Witchsorrow παίζουν Doom.Το Doom όπως το δίδαξαν οι Black Sabbath και το συνέχισαν οι Cathedral. Το τρίο από το Farnborough με αυτόν τον τέταρτο full- length δίσκο (έχουν ένα ep και ένα demo ακόμα) δείχνει ότι ξέρει πολύ καλά το είδος που υπηρετεί. Με μεγάλα ογκώδη και αργόσυρτα riff,και ένα βαρύ και στιβαρό rhythm section δημιουργούν τραγούδια που σε κάνουν να πιστεύεις ότι αν το παρακάνεις με την ένταση, μπορεί το σπίτι σου να αρχίσει να έχει προβλήματα από τις δονήσεις.
Φυσικά είναι πολύ δύσκολο να γεμίσεις τα παπούτσια αυτών των συγκροτημάτων(μάλλον σωστότερα ακατόρθωτο),αλλά δεν νομίζω ότι δημιουργήθηκαν για αυτόν το σκοπό. Που έτσι κι αλλιώς αν ένα συγκρότημα ξεκινήσει με την προοπτική να ξεπεράσει τους Black Sabbath το παιχνίδι το έχει χαμένο από τα αποδυτήρια. Είναι διαφορετικό όμως να υποβάλεις τα σέβη σου σε αυτούς φτιάχνοντας έναν δίσκο από τα ίδια υλικά που έδωσαν απλόχερα όταν δημιούργησαν τον σύμπαν που λέγεται Heavy Metal.
Με τραγούδια κάτω των δέκα λεπτών αλλά αρκετά μεγάλα σε διάρκεια το μικρότερο τραγούδι είναι 4:49 (“The Devils Throne”) και το μεγαλύτερο 8:27 (“Like Sisyphus”). Εξαιρουμένης βέβαια της εισαγωγής του δίσκου που (“Maleficus”) που διαρκεί 1:42. Έρχομαστέ αντιμέτωποι με 6 κανονικά τραγούδια που μας δίνουν απλόχερα το σκοτάδι τους είτε αυτό προέρχεται από την μουσική ή από τους στίχους τους.
Σίγουρα έχουν βγει πολλά συγκροτήματα που απλά προσπαθούν να μιμηθούν τον 70΄s ήχο, να ακουστούν retro με το αποτέλεσμα τους να μην έχει κανένα νόημα, οι Witchsorrow δεν είναι μέσα σε αυτά τα σχήματα. Δεν προσπαθούν να γίνουν κάποιοι που δεν είναι. Κάνουν αυτό ακριβώς που νιώθουν και πάνω από όλα γουστάρουν. Κάτι που ακούγεται και στις ψυχωμένες συνθέσεις τους. Αν είστε από αυτούς που τους λείπουν οι Cathedral (όπως είμαι και εγώ) οι Witchsorrow είναι εδώ για να καλύψουν έστω και λίγο αυτό το κενό.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
