Η αγάπη του για την κλασική μουσική και τους κλασικούς συνθέτες είναι γνωστή. Στα τόσα χρόνια της πορείας του, οι αναφορές σε αυτήν πολλές μέσα στη μουσική των Accept. Ο λόγος φυσικά για τον Wolf Hoffmann, τον ευφυέστατο αυτόν Γερμανό που δεν σταματάει ποτέ να μας χαρίζει διαμάντια. Ακόμα και όταν κάνει διασκευές.
Δεύτερος προσωπικός δίσκος λοιπόν για τον Wolf μετά το "Classical" του 1997. Ο τίτλος αυτού "Headbangers Symphony" και πραγματικά δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερο όνομα για το εν λόγω εγχείρημα. Ο δίσκος περιλαμβάνει διασκευές σε κλασικά έργα των Beethoven, Vivaldi, Tchaikovsky και Mozart μεταξύ άλλων. Και εδώ έρχεται και το εύλογο ερώτημα. Τι το διαφορετικό έχει το "Headbangers Symphony" από όλα τα άλλα παρόμοια album? Η ουσιαστική διαφορά είναι στο ύφος και την προσέγγιση.
Σίγουρα δεν μιλάμε για καινοτομία, καθώς έχουμε ξαναδεί και ξανακούσει ουκ ολίγες φορές παραπλήσιες κυκλοφορίες. Αυτό όμως που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το ότι παρόλο που έχουμε να κάνουμε με μία προσωπική δουλειά κιθαρίστα, σε όλη την διάρκεια του δίσκου δεν υπάρχουν πουθενά δείγματα διάθεσης για βιρτουόζικες φανφάρες ή προβολή επιδεξιότητας. Υπάρχει μεγάλη έμφαση στο σύνολο και όχι στην μονάδα. Σε μεγάλο βαθμό ο Hoffmann πλαισιώνει τα κομμάτια με κιθαριστικά riff και μελωδίες προσπαθώντας να "αναδείξει" τις συνθέσεις (το "αναδείξει" πάντα υπό το πρίσμα της διασκευής , προς θεού μιλάμε για κλασική μουσική) δεν "καπακώνει" τα πάντα. Εμένα προσωπικά αυτό είναι που πραγματικά με κέρδισε. Συμβαδίζει, δεν προσπαθεί να πρωταγωνιστεί συνέχεια. Χρωματίζει σωστά με metal αποχρώσεις και βγαίνει μπροστά όταν και όσο πρέπει.
Αναλυτικότερα λοιπόν, μέσα στην καινούργια του δουλειά συναντάμε διάφορες ταχύτητες και χροιές. Από το καταπληκτικό "Night On Bald Mountain" που από μόνο του αποτελεί ένα από τα πιο Heavy Metal έργα τις κλασικής μουσικής, στο πανέμορφο "Madama Butterfly" του Puccini και από το χιλιοπαιγμένο "Adagio" στην ευφυέστατη Βlues διασκευή του " Swan Lake". Η ποικιλομορφία αυτή του δίσκου κάνει την ακρόαση πολύ εύκολη και ευχάριστη. Πίσω από όλα τα έγχορδα βρίσκεται η Εθνική συμφωνική ορχήστρα της Τσεχίας, στο μπάσο συναντάμε τους Peter Baltes (Accept) και Matthias Rethmann (ex- Wolfpakk), στα πλήκτρα ο Melo Mafali (Accept) και στα τύμπανα οι Jason Bowld (AxeWound) και Pat McDonald. Αν αυτό δεν είναι γεμάτο line – up δεν ξέρω τι είναι.
Κλείνοντας λοιπόν, το "Headbangers Symphony" είναι ένας πάρα πολύ καλός και ευχάριστος δίσκος, ανάλαφρος και ενδείκνυται για ακροάσεις σε ταξίδι (δοκιμασμένο). Ο Wolf πέρα από την γνωστή του αγάπη για τους κλασικούς συνθέτες δείχνει και έναν μεγάλο σεβασμό στην προσέγγιση και την διασκευή τους. Όσοι μπορεί να περίμεναν "παπάδες" και τεχνικούρες θα απογοητευτούν, αλλά από την άλλη ο Wolf δεν ήταν ποτέ από αυτούς. Ίσως να είναι η πρώτη φορά που πραγματικά ένιωσα πως δεν μου λείπει κάτι τέτοιο.
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Μάρης