Ημερομηνία δημοσίευσης: 24 Οκτωβρίου 2018
Η Φινλανδία εκτός από λίμνες, ξανθά μούσια, γαλανά μάτια και χιόνι, έχει ιδιαίτερη παράδοση σε παραγωγή metal σχημάτων. Η μαζική παραγωγή περνά διάφορες διακυμάνσεις ποιοτικών ανακατατάξεων και η συγκεκριμένη χρονική περίοδος είναι για πολλούς λακούβα στην εξίσωση ποσότητας και ποιότητας. Η Φινλανδική ομοβροντία σχημάτων και δίσκων δεν μπορεί να κρύψει την ποιότητα και την εκρηκτική λάμψη των Wolfheart και δη του νέου τους δίσκου, που κυκλοφορεί από τη Napalm Records και τιτλοφορείται “Constellation Of The Black Light”.
Τιμιότατο songrwriting, αισθητική με άποψη σε κάθε πτυχή, ογκώδης παραγωγή χωρίς εξτρα γυάλισμα και δυναμικές που θα μπορούσαν να αντιστοιχούν σε πολλά παραπάνω όργανα. Ακουστικό μπάσιμο (γιατί η ατμόσφαιρα φέρει τη σημαία από την αρχή ως το τέλος κι ας βαράει αλύπητα η μανία της αμεσότητας) και άμεση εισαγωγή στο πυρωμένο έδαφος κάτω από τη γαλήνη των λιμνών. Η άποψη στις συνθέσεις βασίζεται σε έναν ογκώδη μινιμαλισμό, αλλά η σημασία που δόθηκε στην αρμονική επικάλυψη κάθε μοτίβου είναι τόσο προσεγμένη όσο και βουτηγμένη σε μελωδικό, σκαλδικό λυρισμό. “Everlasting Fall”, με μια χιονοθύελλα εικόνων και ήχων, κολλητικά μοτίβα και μεστό συνοικέσιο folk πινελιάς με σύγχρονη στόφα σε extreme εκτέλεση.
“Breakwater” για το σπάσιμο του πάγου και την αναγέννηση. Κρύο αλλά τόσο οικεία αναζωογωνητικό, όσο μόνο η ζεστασιά ουσιώδους μεταλικά μελωδικού σεντονιού. Άμεσο και aggressive, με διφωνίες που παίρνουν τη μορφή ανέμου, που μεταφέρει τα πραγματικά νοήματα, αυτό που «θέλει να πει ο ποιητής», που λέμε στη νέα ελληνική. Ναι, η κεντρική ιδέα εμπεριέχει τη νοοτροπία του βορρά, αλλά οι Wolfheart δε θέλουν πρέσβη για να τη μεταφέρει. Ο δίσκος συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο και αποτελεί ζωτική ολότητα. “The Saw” και αναρωτιέσαι αν υπάρχει έστω και μία στο εκατομμύριο να ξεπεραστεί η μελωδική γραμμή του break στην εισαγωγή από το επακόλουθο ρεφρέν. Εν τέλει υπάρχει συνδυασμός. Άξιοι.
Είναι φανερό ότι η μπάντα έκατσε σταυροπόδι και σκάλισε τη σημασία κάθε λεπτομέρειας που μπήκε στο δίσκο. Το διακριτικό πιάνο στο “Forge With Fire” αποτελεί πειστήριο και για να μην ξεχαστεί κανένας και τολμήσει να χαλαρώσει, με το drumming και τις βαρύγδουπες κιθάρες να κάνουν τον απαραίτητο σαματά. Τα φωνητικά είναι βαθιά και χαμηλά σε brutal φόρμα με μια αίσθηση ραψωδικής απαγγελίας. Η μπάντα συνεχίζει στο μοτίβο της και το αποτέλεσμα ρέει και ζητά επανακροάσεις. Σ’ αυτές θα εκτιμηθούν παραπάνω γνωρίσματα, όπως η riff- ολογία στο “Defender” ή το περιπετειώδες break του “Warfare”. Τα solos αποσκοπούν στην επαναφορά της στοχευμένης προσφοράς και δεν έχουν αχρείαστο δευτερόλεπτο σε κάθε αυλάκι του δίσκου. Κλείσιμο με “Valkyrie” και ότι ακούστηκε μέχρι τώρα σε μια σούμα προορισμένη για μαεστρικό επίλογο.
Η μπάντα δημιουργεί μια ιστορία γεμάτη πρόσωπα και φιγούρες. Εικόνες και σκέψεις, συναίσθημα και πυγμη, όλα συνυπάρχουν σε τούτο το δίσκο . Δεν μπορεί παρά να αποτελέσει μια ακόμη πολεμίστρα στους πυργίσκους των συνοδοιπόρων ήχου και ατμοφσαιρικής τομής στο κεφάλαιο του Χειμώνα. Δε θα σταθώ σε ενδο-δισκικές (ας μου επιτραπεί ο όρος) κορυφές, ένα τόσο ολοκληρωμένο πόνημα στοχεύει και στην υποκειμενική αδυναμία του κάθε ακροατή. Εκεί που θα σταθώ είναι ότι οι δικές μου κορυφές (το πρώτο μισό, με βινυλιακούς όρους) μου προκάλεσαν τρομερή θετική ένταση, πράγμα που από μόνο του κάνει ένα δίσκο άξιο αναφοράς σε μια χρονιά με τρομερές κυκλοφορίες.
Η νοοτροπία έχει μελωδική υφή αλλά η ταχύτητα και η ένταση κάθε σύνθεσης είναι ένα μανιακό ξέσπασμα με ψυχή και πυγμή. Τα leads είναι γεμάτο νόημα και αν δεν ήμουν τόσο συνειδητά εμμονικός με τη μελωδικότητα δε θα τολμούσα να το πω, αλλά σε σημεία (κυρίως στο δεύτερο μέρος του δίσκου) θα μπορούσα να ζητήσω ανάλογα μοτίβα με το παγωμένο μελωδικό όργιο του πρώτου 70%. Ο χώρος κάθε πτυχής, πάντως, καλύπτεται με καλοπαιγμένο και μόρτικο metal, επηρεασμένο από τις εικόνες ματιών και ψυχής και με ξεκάθαρο στόχο να κουνήσει σβέρκους και να συντροφεύσει στιγμές.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rockoverdose.gr
Θοδωρής Καλουδιώτης
Comments
