Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Ερώτηση κρίσεως: Πώς ξεχωρίζεις ένα καλό ambient; Και ακόμα πιο σημαντικό, πώς καταφέρνει να μην είναι απλώς το “χαλί” που παίζει στο background, ενώ ασχολείσαι με άλλα πράγματα; Αυτή την πρόκληση έχουν να αντιμετωπίσουν οι Wolvennest και κατά τη γνώμη μου, την αντιμετωπίζουν με πολύ δυνατό τρόπο.
Οι Wolvennest είναι μια μπάντα από τις Βρυξέλλες, που ξεκίνησε την πορεία της το 2015 στο χώρο του psychedelic black metal/ambient. Το “Temple” είναι ο τρίτος δίσκος που κυκλοφορούν και τον πήρα στα χέρια μου χωρίς να γνωρίζω προηγούμενη δουλειά τους, από καθαρή περιέργεια για το πώς έβγαλαν ολόκληρο album διάρκειας περίπου μιας ώρας και 18 λεπτών σε ένα είδος σαν αυτό.
Κι όμως, όχι απλά το έκαναν, αλλά και με μεγάλη επιτυχία. Το album δίνει την αίσθηση ενός μεγάλου ταξιδιού, σαν να κοιτάς από το παράθυρο του τρένου και να χάνεις την αίσθηση του χρόνου. Αυτό, αλλά σε πιο dark εκδοχή. Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι η ατμόσφαιρα που δημιουργεί είναι τρόμου (αν και κάποια απομονωμένα σημεία θα μπορούσαν να βρίσκονται μέσα σε θρίλερ).
Θεωρητικά, το “Temple” αποτελείται από οκτώ συνθέσεις, αλλά ακόμα κι εγώ που έχω την τάση να κρατάω συγκεκριμένα κομμάτια από κάθε δίσκο, δε θεωρώ ότι έχει νόημα στο συγκεκριμένο είδος. Ακούγονται καλύτερα ως ένα ενιαίο σύνολο, χτίζοντας μια κοινή εμπειρία. Και σε ποια περίσταση να καθίσεις και να ακούσεις ένα ψυχεδελικό ambient που διαρκεί σχεδόν μιάμιση ώρα; Ειλικρινά δεν ξέρω, ρίξε μια ματιά στο πρώτο κομμάτι και δες τι ατμόσφαιρα συνθέτει για σένα.
Από τα πρώτα δευτερόλεπτα ξεκινάω να εκπλήσσομαι ευχάριστα. Λαμβάνω ένα Floyd-ικό vibe, το οποίο μόνο κάτι καλό θα μπορούσε να προμηνύει. Και πριν προλάβω να καταλάβω πώς έγινε, είναι σαν να έχω κοιμηθεί με τα μάτια ανοιχτά (δεν εννοώ ότι βαρέθηκα, σε καμία περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο). Ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψω είναι σαν κάτι τόσο immersive, που τελικά κάνει το μυαλό σου να φεύγει για λίγο, να σταματάει να σκέφτεται.
Πριν προλάβω να καταλάβω τι έχει συμβεί, βρίσκομαι ήδη στα μισά του δίσκου. Και με κάποιο τρόπο, ταυτόχρονα έχω ακούσει τα πάντα και δεν έχω ακούσει τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκα δεύτερη ακρόαση για να συγκεντρωθώ και να αρχίσω να προσέχω λεπτομέρειες για το τελικό αποτέλεσμα.
Αυτό που θεωρώ εξαιρετικό στο “Temple”, είναι πως δε βιάζεται. Κυριολεκτικά, δε βιάζεται καθόλου. Ο σταθερός ρυθμός του είναι σαν να σε προσκαλεί να κάνεις ένα διάλειμμα από τα πάντα. Αν αφοσιωθείς σε αυτό που ακούς και σταματήσεις για λίγο να ασχολείσαι με ό,τι μπορεί να σε αγχώνει (και σίγουρα έχεις πολλά τέτοια πράγματα), μπορεί όντως να σε γεμίσει με μια ηρεμία, που χρειάζεσαι μετά από μια δύσκολη μέρα.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή ήταν η δική μου εμπειρία! Ειδικά σε τόσο ιδιαίτερα είδη, όσο τα ambients, η εμπειρία του καθενός μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την εμπειρία κάποιου άλλου. Αλλά μπορείς να το ακούσεις και να σχηματίσεις δική σου άποψη, πλέον κυκλοφορεί παντού (Bandcamp, YouTube, Spotify κλπ).
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
