Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Δεν το είδε κανείς μας να έρχεται πιστεύω και ίσως γι’αυτό στο τέλος το αποτέλεσμα να ακούγεται ακόμα εντυπωσιακότερο. Περί του ντεμπούτου των Αθηναίων Wothrosch ο λόγος, με τίτλο “Odium”.
Ακόμα κι αν θέλαμε να κάνουμε πέρα το γεγονός ότι το εξώφυλλο παρέπεμπε άμεσα στον Seth Siro Anton, ο οποίος όπου έχει βάλει το χέρι του, το αποτέλεσμα και ηχητικά είναι το ίδιο με το εξωτερικό του περιεχόμενο, όταν έχεις να κάνεις με μια κατάσταση όπου η κολεκτίβα –και όχι μπάντα γιατί το τονίζουν συνεχώς- ονομάζεται ΒΟΘΡΟΣ, ε τότε κάτι υπάρχει στο υπόβαθρο που περιμένει να το ανακαλύψεις.
Στα οκτώ κομμάτια του “Odium”, όλα με μονολεκτικούς τίτλους σαν να θέλουν να τονίσουν ξεχωριστά τη δύναμη που μπορεί να έχει κάθε λέξη, Το άλμπουμ ξεκινάει με το “Child” το οποίο προϊδεάζει ιδανικά το τι ακολουθεί.
Ένα αργό, κλειστοφοβικό και κατάμαυρο ηχητικό αποτέλεσμα το οποίο σου προκαλεί ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ευχάριστο μεν, αλλά το σφίξιμο παραμένει. Θα ήταν πολύ προφανές να πούμε ότι το “Odium” δεν είναι ένα safe άκουσμα, αλλά αυτό θα ανέφερε μόνο ένα μικρό μέρος της πραγματικότητας. Διότι το ζουμί βρίσκεται στο τι σου αφήνει στο τέλος κι αυτό είναι ένα αίσθημα ότι είναι κάτι το πολύ ξεχωριστό.
Μάλιστα αποκτάει μεγαλύτερη σημασία ο τρόπος με τον οποίο έχει δομηθεί ο δίσκος, καθώς το μικρό κομμάτι του δίσκου, το “Tumor”, είναι η «επιθετική» στιγμή του “Odium” που μας δείχνει τι μπορεί να κάνει το συγκρότημα και σε πιο up-tempo λογική. Ωστόσο αυτό που κυριαρχεί το δίχως άλλο είναι αυτή η βασανιστική ατμόσφαιρα σε κάθε κομμάτι που ενισχύει την όλη ακουστική εμπειρία.
Οι Wothrosch έχουν ως βάση το black metal, αλλά με έντονες δόσεις νεκρομεταλλικής χροιάς και με sludge/doom ηχοτόπια να κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο ενδιαφέρον.
Μετά τα δυο πρώτα κομμάτια, οι διάρκειες ανεβαίνουν αισθητά, κι ούτε λίγο ούτε πολύ, έχουμε τρία κομμάτια άνω των 8 λεπτών, ένα άνω των επτά και δύο άνω των έξι.
Τo “Disease” ειδικά ας πούμε ακούγεται λες και δε θα τελειώσει ποτέ, αλλά βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι δε σε απασχολεί και πολύ αν αυτό όντως συμβεί. Φαντάσου τον εαυτό σου σε ένα μέρος με απόλυτο σκοτάδι, που το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να πάρεις ανάσα, αν δεν στην έχει κόψει αυτό που ακούς. Δε βλέπεις, δε νιώθεις και είσαι δέσμιος του “Odium” σε κάθε περίπτωση. Είναι κι ο μεγαλοπρεπής ήχος του τέτοιος, διά χειρός Γιώργου Εμμανουήλ, που το κάνει ακόμα καλύτερο.
Οι Wothrosch έχουν επιρροές και μάλιστα το άλμπουμ θα σας θυμίσει πολλούς και μεγάλους ήρωες σας, δεν το συζητώ καν ότι η αύρα των Behemoth κυριαρχεί λίγο περισσότερο των υπολοίπων, αλλά μέσα στο “Odium” θα βρεις αρκετά στοιχεία από Septicflesh, Anaal Nathrakh (σοκαριστικές πραγματικά οι κραυγές κατά τη διάρκεια του “Purge”, και όχι μόνο), τους Triptykon άρα προφανώς και τους Celtic Frost, ενώ έχουν κάτι φοβερά δυσαρμονικά σημεία που θυμίζουν πολύ Ulcerate/Blut Aus Nord με ολίγη από Immolation/Incantation σαν έξτρα «πνίξιμο», ενώ κάποια σιδηροδρομικά περάσματα μπορεί να σας φέρουν στο νου ακόμα και τους Nile (προφανώς χωρίς τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες που πιάνουν).
Τα φωνητικά είναι άκρως εντυπωσιακά και εκφραστικά, βγάζουν πόνο, οργή, οδύνη, ακόμα και μίσος ενδεχομένως. Πηχτό λαρύγγι με στομαχική απόδοση, ενώ για τις κραυγές που αναφέραμε πιο πριν, εκεί παγώνει το αίμα και νιώθεις οι τοίχοι γύρω σου να αρχίζουν να κλίνουν/κλείνουν απειλητικά προς το μέρος σου και να μη σε χωράει ο τόπος. Δεν μπορώ να ξέρω αν και τι είχαν στο μυαλό τους οι Wothrosch για τον ήχο του δίσκου εξ’αρχής, το μόνο βέβαιο είναι πως ότι κι αν ήταν αυτό, ή σε ότι κι αν εξελίχθηκε για να πάρει την τελική του μορφή, δεν έτυχε. Πέτυχε!
Οι κιθάρες πρωταγωνιστούν σε ισόποσες δόσεις με τα τύμπανα, καθώς υπάρχει τέτοια αρμονία στη συνεργασία τους, που το λες και χειρουργική ακρίβεια. Μπορεί το τέμπο να είναι κυρίως αργό, αλλά όταν αφήνονται ελεύθεροι να τα σπάσουν, γίνεται πραγματικός χαμός.
Το “Mass” έχει την συμμετοχή του Niklas Kvarforth των Σουηδών black metallers Shining και είναι το εντυπωσιακό όσο και σοκαριστικό βίντεο που έχουν κάνει για το δίσκο, ενώ το κλείσιμο με το τέρμα ατμοσφαιρικό και ψυχασθενές “Reign” πιστοποιεί ότι στα σχεδόν 54 λεπτά του δίσκου, η τελική λέξη συμβάλλει στο να θεμελιωθεί η αξία του “Odium” από πολύ νωρίς.
Το αποτέλεσμα μπορεί να σε σοκάρει ταυτόχρονα με το να σε εθίσει στις ακροάσεις του, ενώ ο πολύ γεμάτος ήχος με μια πολύ δυνατή, πεντακάθαρη αλλά όχι γυαλισμένη παραγωγή, έχει τη δική του σημασία. Οι συνθέσεις από ένα σημείο και μετά γίνονται μακροσκελείς και κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι θα υπήρχε ο κίνδυνος να κουράσουν. Όμως οι Wothrosch έχουν πράγματα να πουν και να δείξουν και σε τέτοιες περιπτώσεις, δε μπορείς να βάλεις τη μουσική σου σε χρονικά καλούπια, ούτε να ακουστείς εμπορικός όταν η διάθεση σου αλλά και η ουσία σου σαν κολεκτίβα είναι το άκρως αντίθετο από ταμπέλες και διάρκειες.
Το “Odium” πιστεύω πως είναι μόνο η αρχή από όσα σπουδαία μπορούν να μας επιφυλάσσουν οι Wothrosch μελλοντικά. Ένα πολύ στιβαρό και ποιοτικότατο ντεμπούτο, το οποίο είναι μια ιδανική αρχή σαν πρώτη γνωριμία. Αιφνιδιάζει από το πρώτο του άκουσμα και σε κάνει να θες να το εξερευνήσεις ακόμα περισσότερο σε βάθος. Βάθος θεοσκότεινο, δυσάρεστο και μη θετικό σε κάθε περίπτωση, αλλά είναι το τελευταίο που σε νοιάζει.
Τα παιδιά έχουν δημιουργήσει κάτι στο οποίο μπορούν να βασιστούν για το μέλλον και μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα, όσο κι αν αυτό φαντάζει ήδη δύσκολο με την ποιότητα που έχει το “Odium”. Οι Wothrosch γίνονται από το πρώτο τους μόλις άλμπουμ μια υπολογίσιμη δύναμη για όλη την Ελληνική σκηνή, ενώ θεωρώ πως όσοι για Χ λόγους δεν έχουν «πιάσει» το vibe που μεταδίδει, είναι προ μεγάλων εκπλήξεων σε ότι θα ακολουθήσει στο μέλλον. Κι άλλοι προσπαθούν να παίξουν βαριά, σκοτεινά, ξεχωριστά κτλ, αλλά άλλο να λες ότι θα το κάνεις, κι άλλο τελικά να το επιτυγχάνεις. Και οι Wothrosch μόνο πετυχημένοι μπορούν να αισθάνονται για την ώρα.
Θεωρώ ότι θα μας απασχολήσουν αρκετά στα χρόνια που έρχονται και ότι το “Odium” είναι το πρώτο σταθερό βήμα σε μια μεγάλη πορεία.
Βαθμολογία: 87/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
