Oι Σκιές Των Ανέμων είναι ένα πενταμελές σχήμα που εντάσσεται στον ευρύτερο χώρο του ελληνόφωνου rock, και που τον περασμένο Απρίλιο ολοκλήρωσαν το νέο τους δίσκο ''Κάτι Που Φαίνεται Μονάχα Στο Σκοτάδι''.
Η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα έγινε με αυτήν ακριβώς την κυκλοφορία. Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να ισχυριστώ ότι είμαι ειδήμων στο συγκεκριμένο είδος, κάτι που θα έλεγα ότι είναι προσωπική μου επιλογή, καθώς τα γούστα μου απέχουν αρκετά από αυτά τα ηχοχρώματα. Το γεγονός αυτό βέβαια θα μπορούσε να πει κανείς με κάνει και αντικειμενικότερο κριτή τους, αφού δεν διενεργώ την κριτική με κάποια συγκεκριμένα μουσικά σύνορα κατά νου.
Με χαρά μου διαπίστωσα λοιπόν πώς το LP αυτό είναι κάτι το ευρύτερο. Δεν μπαίνει στα καλούπια που το genre επιβάλλει, σε βαθμό που μάλλον με έκανε να αναθεωρήσω για το αν θα έπρεπε καν να περιγραφούν με αυτόν τον όρο. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση και μάλιστα ιδιαιτέρως θετική είναι η απόλυτα εύστοχη στιχουργική. Σκοτεινή, κοινωνική, ευφυέστατη, απόλυτα ταιριαστή με το ύφος τους. Η χρήση και η εκφορά των λέξεων από τον τραγουδιστή του σχήματος μου έφερε στο μυαλό κάτι από Ενδελέχεια και από το λατρεμένο Γιάννη Αγγελάκα. Με ένα τρόπο αυθεντικό, που απέχει πολύ από το να σε κάνει να ισχυριστείς πώς δεν αφομοίωσαν καλά τις όποιες επιρροές τους.
Το ευρύτερο ύφος τους λοιπόν και η συνθετική τους άποψη είναι πολύ κοντά στο metal ήχο, καθώς αρκετά σημεία μου έφεραν στο μυαλό από τους Iron Maiden με το galloping riffing τους και τις χαρακτηριστικές αρμονίες, ως τους Moonspell με τη χρήση γυναικείων φωνητικών και γοτθικών πλήκτρων (ο ικανότατος κιθαρίστας και ο πολυδιάστατος keyboardist ''ευθύνονται'' αντίστοιχα για τα προαναφερθέντα). Μέρη επίσης των πολύ όμορφων συνθέσεων θα μπορούσαν να βρίσκονται σε ένα power metal ή και έναν αμιγώς heavy metal 80's δίσκο. Ο μπασίστας και ο drummer έχουν συμβάλλει επίσης σε καθοριστικό βαθμό, καταθέτοντας ψυχή στο τελικό αποτέλεσμα (συμμετέχοντας και συνθετικά), ξεφεύγοντας από τον τυπικό ρόλο ενός rhtythm section.
Προσωπικές μου αδυναμίες είναι τα: '' Ένα Παράξενο Όνειρο'' και ''Σαν Πέφτει Η Νύχτα'', που πραγματικά πιστεύω πώς είναι οι πιο ολοκληρωμένες τους συνθέσεις, και που αναδεικνύουν πλήρως το προσωπικό τους στίγμα. Περνώντας στις ενστάσεις, και ευελπιστώντας να είναι εύστοχες και να βοηθήσουν στην όμορφη εξέλιξή τους σαν σχήμα, έχω να πω τα εξής: θα ήθελα μια πιο ισορροπημένη και δυνατή μείξη και παραγωγή, όπου τα φωνητικά θα ήταν κάπως περισσότερο ''glued'' με το όλο ηχητικό σύνολο, και με την κιθάρα ενισχυμένη και δυναμικότερη σαν ηχόχρωμα, με περισσότερο όγκο ώστε πραγματικά να λάμψουν οι όμορφες ιδέες τους. Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά από εμένα και εύχομαι να εξελιχθούν σε κάτι ακόμα καλύτερο, γιατί πραγματικά οι δυνατότητες είναι πρόδηλες, και τα διαπιστευτήρια έχουν ήδη κατατεθεί...
Βαθμολογία: 79/100
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Χρόνης
Comments
