Το έχει φαίνεται η μοίρα τελευταία να πηγαίνω σε προ ακροάσεις δίσκων σε στυλ το οποίο ποτέ δε θα βάλω να ακούσω σπίτι, αλλά για κάποιο λόγο οι εγχώριες μπάντες μας το κάνουν τόσο σωστά, που αναρωτιέμαι τι σκατά συμβαίνει με τις υπόλοιπες εκτός Ελλάδας.
Έτσι δύο εβδομάδες μετά την ανάλογη φοβερή εντύπωση που μου προκάλεσε το ''Codex Epicus'' των Battleroar, ήρθε η σειρά του ''Macedon'' των Achelous για να μου φέρει στο μυαλό αναμνήσεις από το μακρινό παρελθόν μου σε τρυφερή ηλικία, τότε που ανακάλυπτα κλασσικομεταλλικούς και επικής χροιάς άλμπουμ και συγκροτήματα.
Το ραντεβού δόθηκε στα Music House Studio στον Κορυδαλλό, όπου ο ιθύνων νους Στάθης Παυλάντης των Reflection επιμελήθηκε σχεδόν τα πάντα στο δίσκο, παραγωγή, ηχογράφηση, μίξη και mastering, ενώ γενικά από όσα μας είπαν τα παιδιά στη μπάντα, τους έδωσε και ψυχική ώθηση να μην το βάλουν κάτω όταν εμφανίστηκαν κάποιες αναποδιές στο δρόμο τους, και γενικότερα λειτούργησε κάπως σαν έκτο μέλος τους καθ’ όλη τη διάρκεια των ηχογραφήσεων.
Ο δίσκος επίτηδες κουβαλάει ένα Μακεδονικό αέρα και άργησε περίπου 2 χρόνια να κυκλοφορήσει μετά από διάφορες ανακατατάξεις στο συγκρότημα, κάλλιο αργά παρά ποτέ που λένε σε τέτοιες περιπτώσεις. Ας δούμε ένα-ένα τα κομμάτια και στο τέλος θα πούμε λίγα περισσότερα για το σύνολο του δίσκου:
1)Βound For Glory: Η εισαγωγή του δίσκου, η οποία λειτουργεί ως μπάσιμο στο πνεύμα του όλου concept. Φτιάχτηκε για να έχει το κλίμα μίας εκστρατείας εκ θαλάσσης, γι’ αυτό και ακούμε samples από κύματα στην αρχή, με τρομπέτα να σε φτιάχνει για πολεμόκαυλη συνέχεια και ένα βασικό δυνατό επικό riff να σου δημιουργεί το συναίσθημα ότι σύντομα θα παρακολουθήσεις μία ναυμαχία όπου δε θα μείνει τίποτα όρθιο!
2)Macedon: To κομμάτι το εμπνεύστηκε ο μπασίστας/ιδρυτής της μπάντας Chris Achelous όταν κατά την επίσκεψη του στον τάφο του Βασιλιά Φίλιππου Β' το 2014, του ήρθε το κύριο riff στο μυαλό. Μιλάει για την ψυχολογία ενός πολεμιστή πριν μπει στη μάχη. Το κομμάτι ανέβηκε πριν 10 περίπου ημέρες στο YouTube ως 1ο δείγμα και ξεκινάει ακουστικά και με γυναικεία φωνητικά από την Δήμητρα Καλτσίδου, η οποία είναι μαθήτρια της Ηλιάννας Τσακιράκη των Enemy Of Reality.
Η συνέχεια περιλαμβάνει ένα όμορφο σφυριχτό ριφφ που μοιάζει σχεδόν με lead, ακολουθεί επικής χροιάς βαρύτερο riff με μελωδία, πομπώδη φωνητικά από τον Χρήστο Κάππα και στο καπάκι ένα στακάτο riff που οδηγεί στο ρεφρέν με τη συνοδεία δίκασης από πίσω. Έχουμε επιστροφή στο κουπλέ και το προαναφερθέν στακάτο riff (με μικρό σολάκι στο υπόβαθρο) με τη φωνή να ανεβαίνει σε τόνο στο επόμενο ρεφρέν. Επαναλαμβάνεται το αρχικό σφυριχτό riffακι και έχουμε ωραίο break για ένα πολύ όμορφο σόλο με tapping, νέο break για ένα αργό και μελωδικό σημείο, το οποίο βαραίνει στην πορεία παρότι έχει έντονη μελωδικότητα, σβήνοντας σιγά-σιγά και κλείνοντας το κομμάτι.
3)Gordian Knot: To κομμάτι αποτέλεσε οδηγό για το συγκρότημα στη δημιουργία του δίσκου, με την άποψη ότι όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, πρέπει να προσπαθείς να βρεις τη λύση σ ‘αυτό και να μη σε παίρνει από κάτω. Είναι από τα αγαπημένα τους κομμάτια στο να τα παίξουν ζωντανά μελλοντικά, αρχίζει με ένα ψιλο-ανατολίτικο σημείο για να κάνουν μπάσιμο τα φωνητικά με δύναμη και σαρκασμό και με ωραίο και κολλητικό ρεφρέν. Υπάρχει ένα παιχνιδιάρικο riff συνοδευόμενο από μικρό σολάκι, επαναλαμβάνεται το κουπλέ και το ρεφρέν και ακολουθεί σημείο με μπάσο και δίκαση που οδηγεί σε στακάτο ρυθμικό σημείο, και εκεί περνάμε σε άλλο πιο μελωδικό σημείο που τραβάει σε μάκρος, το κουπλέ και το ρεφρέν επαναλαμβάνονται άλλη μία φορά και το κομμάτι κλείνει απότομα.
4)Blood: To κομμάτι είναι εμπνευσμένο από την επίμαχη σκηνή της ταινίας για τον Μέγα Αλέξανδρο (του Oliver Stone), όπου πρωταγωνιστεί ο ιερέας πριν πάνε οι Μακεδόνες στη μάχη. Ξεκίνημα με πλήκτρα και στη συνέχεια μπαίνει ένα βαρύτατο riff μαζί με ένα σόλο το οποίο στην ανηφόρα περνάει στο προσκήνιο και κάνουν ένα φοβερό συνδυασμό. Τα φωνητικά ανεβοκατεβαίνουν και έχουμε αλλαγή σε πιο ευθύ στυλ κομματιού με πούστικα ‘σηκωματάκια’ κιθάρας στο υπόβαθρο. Φωνάζοντας ο Κάππας ''Spill the blood'', οδηγούμαστε σε νέα σολάρα, κι αφού επαναλαμβάνεται το ρεφρέν έχουμε νέα σολάρα πολύ όμορφη που ανεβοκατεβαίνει σε κλίμακες. Το ρεφρέν επαναλαμβάνεται 2 φορές ως το τέλος, ενώ κλείνει το κομμάτι σε λίγο πιο αργό τέμπο. Συμμετέχει με τη φωνή του ο Γιώργος Θωμαΐδης των Reflection, στις γέφυρες του κομματιού!
5)Gaugamela: Η μάχη στα Γαυγάμηλα είχε αποδειχθεί από τις σημαντικότερες στην πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μια και ήταν αυτή που είχε διεξαχθεί σε ανοιχτό χώρο, με τον στρατό του να απαριθμεί περίπου 40.000 άντρες και τους Πέρσες να είναι γύρω στους 250.000! Παρόλα αυτά, σαν μάστορας της στρατιωτικής τακτικής, όχι μόνο κατάφερε να τους κατατροπώσει, αλλά μάλιστα τους είχε κυκλώσει πιο πριν, με αναλογία αντρών 1 Έλληνας προς 6 Πέρσες. Υπόκλισις! Είναι το κομμάτι του δίσκου που έχει γυριστεί σε βίντεο κλιπ στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη, θα είναι διαθέσιμο μαζί με τον δίσκο τον Σεπτέμβρη!
Αρχή με Ποντιακή λύρα, παιγμένη φυσικά από ποιόν άλλο παρά τον ίδιο τον Στάθη Παυλάντη, ρυθμικά τύμπανα με γλυκιά κιθάρα, απότομες αλλαγές με αίσθημα ότι το κομμάτι γίνεται βαρύτερο αλλά με γλυκές μελωδίες ενδιάμεσα. Ο Κάππας φωνάζει γεμάτος πειθώ ''The Persian Will Fall'' (αν έπεσαν λέει...) και σκάει σολάκι με ρυθμικό σημείο, ανεβοκατέβασμα σε κλίμακες και tapping ταυτόχρονα, break με Ποντιακή λύρα (ΓΑΜΗΣΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ), σε κάνει να νιώθεις λες και ήσουν εκεί κι απλά αποκεφάλιζες Πέρσες δίπλα στους Μακεδόνες. Το κομμάτι κλείνει με το υπέροχα διατυπωμένο ''We are heavy metal warriors, we are ready to die''. Η λύρα όπως τονίστηκε, χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει το Μακεδονικό συναίσθημα που όφειλε να αποπνέει ο δίσκος!
6)Persepolis: Η Περσέπολη ιστορικά υπήρξε το μόνο μέρος που ισοπεδώθηκε μέχρι τα θεμέλια της, για πρώτη φορά ο στρατός του Αλεξάνδρου δε σεβάστηκε ένα μέρος, ως αντίποινα για τη σφαγή 6.000 περίπου Ελλήνων στην Τύρο. Πληθώρα συμμετοχών στο κομμάτι, με τον ''πολύ'' Leo Stivala (Forsaken) στα φωνητικά, (ένα από τα καλύτερα άτομα που έχουν γνωρίσει ποτέ τα παιδιά όπως είπαν), τον Λουκά Λιμπερτό στο μπάσο, τον Θανάση Μπερτσάτο των Power Crue στο κιθαριστικό outro στο τέλος και το σόλο από τον Στάθη Παυλάντη. Κομμάτι το οποίο ξαναγράφτηκε εξ'αρχής λόγω της φυγής του παλιού κιθαρίστα Βασίλη, είναι σύνθεση του Γιώργου Μαυρομάτη και η μπάντα πιστεύει ότι έχει το καλύτερο σόλο απ’ όλα τα κομμάτια.
Η αρχή θυμίζει το ''Princess Of The Night'' των Saxon με ολίγη από Maiden, γίνεται πιο up-tempo και στακάτο στη συνέχεια και έχουμε break με πιο επικό σημείο σε μεσαίο ρυθμό, ακολουθείται το ίδιο μοτίβο φωνητικών και ένα μαλακό σημείο δίνει τη θέση του σε ένα αρκετά γρήγορο σημείο στη συνέχεια, το οποίο κι αυτό το νιώθεις βαρύτερο όσο περνάει η ώρα. Μετά το ρεφρέν σκάει το επίμαχο σόλο το οποίο είναι όμορφα ανατολίτικο σε χροιά, ανεβοκατεβαίνει κι αυτό και έχει κοψιματάκια που οδηγούν στο μαλακό σημείο πριν το κουπλέ και το ρεφρέν, με τα φωνητικά πιο δυνατά από πριν. Κλείνει με το outro που αναφέραμε πριν από τον Θανάση Μπερτσάτο.
7)Warriors With Wings: Αναφέρεται στην κατάκτηση της Σογδιανής Πέτρας, ένα πολύ απόμερο σημείο που ήταν πολύ δύσκολο να μπει στρατός μέσα. Τα ψηλά τείχη επιλέχθηκαν να τα σκαρφαλώσουν 300 επίλεκτοι πολεμιστές, 30 από τους οποίους χάθηκαν στο κενό. Όταν τους είδαν να σκαρφαλώνουν τα τείχη, άνοιξαν οι πύλες και πίστεψαν στη δεισιδαιμονία ότι είχαν φτερά και μπόρεσαν να μπουν στην πόλη. Ακούμε ήχους πουλιών στην αρχή, μπαίνει riff με ρυθμικό σολάκι παράλληλα, διάχυτη και πάλι η μελωδία, πολύ ξεχωριστά σφυριγματάκια στην κιθάρα, οδηγεί το κομμάτι ενώ παίζει το βασικό riff, αρκετά μεγάλο σημείο χωρίς φωνητικά, τα οποία είναι πομπώδη όταν τελικά κάνουν μπάσιμο και το riff ακούγεται σαν όντως να καλπάζουν σκαρφαλώνοντας οι ηρωικοί πολεμιστές, σου δημιουργεί μία πολύ όμορφη εικόνα.
Στο σημείο ''spread your wings and fly, guardians of the sky'' δε θα κρύψω ότι ανατρίχιασα, δεν το παθαίνω συχνά με Ελληνικές μπάντες και ειδικά με επικό ήχο, σκάει και το σχεδόν Malmsteen-οειδές σόλο που στη συνέχεια γίνεται πιό απλό και ζεστό και ύστερα θυμίζει και πάλι τον μέγα Σουηδό ήρωα της εξάχορδης, νέο πούστικο σφυριγματάκι κιθάρας και απότομο κλείσιμο στο κομμάτι.
8)Hephaestion: H μπαλάντα του δίσκου, με τα πολύ όμορφα φωνητικά από την Δήμητρα Καλτσίδου και πάλι . Ακουστική αρχή, γλυκιά κιθάρα, απαλά φωνητικά, οδηγούν το κομμάτι σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο μέχρι να μπει το σόλο και στο τέλος το κομμάτι να αλλάζει μετά από ένα up-tempo break και να πηγαίνει έτσι μέχρι τέλους.
9)Final Day: Ένα κομμάτι που μιλάει για τις τελευταίες στιγμές της ζωής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με το ερώτημα του τι θα απογίνει όλη αυτή η αυτοκρατορία που έχτισε να υπάρχει ως σκέψη! Είναι ένα κομμάτι περίπου 25 ετών που είχε στο αρχείο του ο Χρήστος Κάππας και τελικά κατάφερε να του δώσει δομή και να το κυκλοφορήσει. Ξεκίνημα με πολύ βαρύ riff και σήκωμα κιθάρας, στακάτο riff και φωνητικά που νιώθεις λες και πάνε αντίστροφα με τον ρυθμό του κομματιού, ρεφρέν με riff και στακάτο σημείο μαζί, το οποίο στο υπόβαθρο γίνεται μελωδικότερο, επιστρέφει ξανά το βαρύ riff της αρχής για να μπει το σόλο με την κλασσική συνταγή tapping/ανεβοκατέβασμα κλίμακας, έρχεται ένα σημείο με πολύ ωραίο παιχνίδισμα της κιθάρας και σκάει το μπάσο με τα πιατίνια να ακούγονται δυνατά και το κομμάτι να κλείνει με σιγανά, σχεδόν a capella φωνητικά!
10) Al-Iskandar: Το όνομα του μεγάλου Αλεξάνδρου στις Αραβικές χώρες, ένα κομμάτι που γράφτηκε το 2012, στο οποίο συμμετέχει πάλι η Δήμητρα Καλτσίδου και ο Γιώργος Θωμαϊδης, ξεκινάει με τελετουργικά σχεδόν τύμπανα και μπάσο, επικά φωνητικά και ως επί το πλείστον αργό τέμπο, χτίζει τη δομή του ώσπου να μπει ένα πανέμορφο και σχετικά πιο μοντέρνο σε ήχο σόλο, φανταστείτε κάπως σαν να παίζει αργό σόλο ο Jeff Loomis, με αυτό τον φοβερό και καθαρό ήχο. Ένα κομμάτι που θα κλείσει αργά και απότομα και αφήνει την καλύτερη δυνατή γεύση για το τέλος!
11)Legends Never Die: Ο τίτλος του κομματιού είναι παρμένος από ένα στίχο του αμέσως προηγούμενου ''Al-Iskandar''. Είναι δουλειά του Κώστα Ρεκλείτη ο οποίος άκουσε το ''Al-Iskandar'' και θέλησε να του δώσει μία διαφορετική μορφή, τελείως ορχηστρική και με τη συνοδεία αρκετών οργάνων μέσα. Βιολοντσέλο παίζει ο Θεόδωρος Καζάνης, σε μία πολύ ξεχωριστή στιγμή αυτής της κυκλοφορίας, ακούγεται σαν η ηρεμία μετά την καταιγίδα επικών συναισθημάτων και αποτελεί σίγουρα ένα από τα πιο τολμηρά εγχειρήματα εγχώριου συγκροτήματος μας!
Γενικώς μιλάμε για δίσκο με πολύ όμορφη ροή, περίπου 48-50' διάρκεια, με δομές οι οποίες βγάζουν όμορφη ανέμελη χεβιμεταλλιά από τα παλιά, και όχι αυτό το συναίσθημα των κολλημένων τρουόκαυλων που τόσο μισώ και τόσο αχρείαστοι είναι στη ζωή γενικότερα. Το συγκρότημα πέρασε πολλά μέχρι να κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος, έγραψαν από την αρχή όλες τις κιθάρες και ο ίδιος ο Στάθης Παυλάντης τους βοήθησε πολύ ψυχολογικά σαν υποστήριξη, δίνοντας τους το έναυσμα και κουράγιο να συνεχίσουν.
Αρχικά θα κυκλοφορήσει σε 1000 κόπιες από την Αθηναϊκή Metal Fighters, μέσα στον Σεπτέμβριο, ενώ κάπου στον Οκτώβριο το συγκρότημα θα πραγματοποιήσει και μία συναυλία σαν παρουσίαση του δίσκου. Μίξη/mastering πήραν περίπου 1 μήνα και το Φλεβάρη που μας πέρασε ήταν έτοιμο, μετά από σχεδόν ένα χρόνο προετοιμασίας και με όλες τις αλλαγές που χρειάστηκαν τα κομμάτια, συν τις επανηχογραφήσεις στις κιθάρες. Τα πλήκτρα στο δίσκο όπως και το ρόλο του μηχανικού ήχου ανέλαβε ο Γιώργος Κασαπίδης.
Θεωρώ ότι ο δίσκος κινείται σε μία όμορφη λογική, πολύ ωραία (και βαριά όπως πρέπει) riff, πολύ εύστοχα σόλο που δεν κουράζουν, η μελωδία και η ζεστασιά της κιθάρας γενικά είναι πολύ παρούσα στο δίσκο και το έχουν πετύχει σε φοβερό βαθμό, όλοι άλλωστε γνωρίζουμε ότι όταν η υπερβολική μελωδία καλύπτει τη βαρύτητα, 99 στις 100 φορές το αποτέλεσμα θα βγει σκατά επιεικώς. Σε όλα του τα σημεία είναι τόσο-όσο, επικό, μελωδικό, βαρύ, πομπώδες, και κυρίως ουσιώδες.
Υπάρχει ήδη υλικό γραμμένο για τον επόμενο δίσκο της μπάντας, η οποία έχει βρει τη φόρμουλα που θέλει να δουλεύει και αφού κατάφερε να ολοκληρώσει το ''Macedon'', πατάει πλέον πιο σίγουρη στα πόδια της. Θα ήθελα να εκφράσω ένα ευχαριστώ δημόσια και στα παιδιά και φυσικά στον Στάθη Παυλάντη για τη φιλοξενία τους, την καλή τους διάθεση, το εύστοχο χιούμορ όπου χρειάστηκε (ρίξαμε καλό γέλιο σε στιγμές) και ειλικρινά τους αξίζουν πολλά μπράβο για την προσπάθεια τους, που είναι ακουστικοφανές (sic) ότι έγινε με αγάπη και κόπο. Και εις ανώτερα παίδες!
Για το Rock Overdose
Δημήτρης Αλόρας
Comments
