Ένα άλμπουμ κλασσικό με όλη την έννοια της λέξης, με αξία ανυπέρβλητη, κλείνει 37 χρόνια ζωής. Πραγματικά αποκλείεται να υπάρχει πραγματικός οπαδός της thrash μουσικής στον κόσμο τούτο, που να μην έχει προσκυνήσει τη χάρη του Reign in Blood. Για πρώτη φορά η μπάντα συνεργάζεται με τον παραγωγό Rick Rubin με τη βοήθεια του οποίου καταφέρνει να εξελίξει τον ήχο της και να δημιουργήσει ένα αριστούργημα διάρκειας μόνο 29 λεπτών, τόσο όμως ανελέητων και ολοκληρωμένων που δεν χρειαζόταν κάτι περισσότερο.
Τα λόγια του Tom Arraya, σε συνέντευξη του το 2007, τα λένε όλα: «Θυμάμαι που έβλεπα ότι ήταν μόνο 29 λεπτά και λέω αυτό είναι όλο; Και ο Rubin μου απαντά: Ναι αυτό είναι. Ηχογραφήσαμε τα κομμάτια και ούτε μία φορά σκεφτήκαμε πόσο χρόνο είχανε. Γιατί πολύ απλά ήταν ολοκληρωμένα. Το μόνο που νομίζαμε ότι ήταν μικρό ήταν το “Necrophobic”. Τελειώσαμε με τα τελικά φωνητικά και το μιξάρισμα, κοιταχτήκαμε και είπαμε: “Σκατά, είναι μόνο 29 λεπτά. Βάλαμε όλα τα κομμάτια;”. Νομίζαμε πως είχε γίνει κάποιο λάθος και μιλήσαμε με τον Rubin, που απάντησε: “Μου δώσατε δέκα κομμάτια. Δεν είπατε τίποτα για τους χρόνους.” Δεν είχε φρικάρει. Δικιά του ήταν η εταιρεία. Αυτός ήταν το αφεντικό. Ήταν χαρούμενος. Πίστευε ότι το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Δεν ανησυχούσε καθόλου.»
Και ήταν όντως εξαιρετικό. Με το που ξεπηδούν οι πρώτες νότες του απόλυτου ύμνου που λέγεται “Angel of death”, ξεκινάει παράλληλα ένας μανιασμένος τυφώνας που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμα του. Η ατμόσφαιρα του δίσκου είναι πραγματικά κολασμένη κάτι που καμιά άλλη μπάντα και κανείς άλλος δίσκος δεν είχε καταφέρει μέχρι τότε να δημιουργήσει με τη μουσική του. Οι φρενήρεις ταχύτητες του από την άλλη ήταν επίσης κάτι το πρωτόγνωρο για μια thrash μπάντα. Τα φωνητικά του Arraya βγαλμένα από τα τάρταρα, το κιθαριστικό δίδυμο των Jeff Hanneman και Kerry King, συνθέτει και εκτελεί μερικά από τα σκληρότερα και εκπληκτικότερα riff όλων των εποχών. Και στην κορυφή όλων, ο μέγιστος Dave Lombardo, η πεμπτουσία αυτής της κορυφαίας δουλειάς, πετυχαίνει τα ταχύτερα χτυπήματα που θα μπορούσε κανείς να ακούσει εν έτει 1986, δείχνοντας πόσα μίλια μπροστά είναι από την εποχή του.
Πολύ σημαντική είναι η συμβολή του Rubin και στο θέμα της παραγωγής, αφού το αποτέλεσμα είναι αισθητά πιο ευκρινές συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους. Στιχουργικά, το συγκρότημα διαπραγματεύεται ζητήματα όπως ο θάνατος, η θρησκεία, ο φόνος και η παραφροσύνη. Το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ, “Angel of death”, αναφέρεται στον Josef Mengele, τον διαβόητο γιατρό του Αουσβιτς που έκανε πειράματα σε κρατούμενους οδηγώντας τους στον θάνατο και μάλιστα έμεινε στην ιστορία ως ο άγγελος του θανάτου.
Η μπάντα πάντως έχει δηλώσει πως είναι κατά του ναζισμού απλά έδειξε ενδιαφέρον για το θέμα. Το στιχουργικό περιεχόμενο του άλμπουμ σε συνδυασμό με το εξώφυλλο του προκάλεσαν την άρνηση των διανομέων να το κυκλοφορήσουν κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει να ανέβει στα ράφια. Χωρίς καθόλου αναμετάδοση από το ραδιόφωνο, οι Slayer μπόρεσαν για πρώτη φορά να μπουν στο Billboard 200, φτάνοντας την 94η θέση.
Οι κριτικές που έλαβε το ‘Reign in Blood” ήταν τουλάχιστον διθυραμβικές, έχοντας λάβει και πολλές διακρίσεις από μουσικά έντυπα, που το τοποθετούν ανάμεσα στα κορυφαία άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ ή σε αυτά που έχουν ασκήσει τις περισσότερες επιρροές. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα thrash άλμπουμ που έχει να επιδείξει η metal δισκογραφία, μέσα από το οποίο οι Slayer ανέβηκαν στο θρόνο του είδους. Άσκησε τεράστια επίδραση και βοήθησε στο να καθοριστεί η αναδυόμενη thrash metal σκηνή των Η.Π.Α. επηρεάζοντας σημαντικά και το death είδος.
Το “Reign in Blood” διατηρεί ακέραιη την αίγλη του στο πέρασμα των χρόνων αποτελώντας μια αθάνατη κληρονομιά!
Απο τη στήλη του Rockoverdose "Σαν σήμερα"
Comments
