Ξεχωριστή μέρα η σημερινή και με γλυκόπικρη γεύση. Από τη μία, είχαμε πολλά κι ενδιαφέροντα να δούμε πάλι, από την άλλη όλοι ξέραμε ότι το φετινό Release Athens θα ολοκληρωνόταν μετά τα μεσάνυχτα. Τρεις γεμάτες βδομάδες με μουσική και μπάντες όλων των ειδών, εμφανίσεις συγκροτημάτων που όλοι θέλαμε να δούμε, θα έδιναν την σκυτάλη στα τελευταία πέντε σχήματα του ήχου μας, προκειμένου να αποθεώσουν εκ νέου όλα τα παρακλάδια του metal.
Οι Breath After Coma ήταν το πρώτο συγκρότημα που εμφανίστηκε στο stage γύρω στις 17:30 καί κάτω από τον καυτό ήλιο ανέλαβαν να μας "συστήσουν¨ την alternative heavy φιλοσοφία τους.Ήταν αρκετά καλοί και με καλό ήχο και μας παρουσίασαν κομμάτια από το EP “Breath After Coma” και το “Leaders”. Ο Ορέστης στην φωνή κέρδισε το κοινό, όπως και τα υπόλοιπα μέλη που με πολύ καλή απόδοση των κομματιών εισέπραξαν δικαίως το χειροκρότημα.
Επόμενοι ήταν οι Need, η συμμετοχή των οποίων στο Release, μού κέντρισε εξαρχής το ενδιαφέρον. Τους έχω δει 3 ή 4 φορές, όλες όμως σε κλειστό χώρο. Πρώτη φορά σε ανοιχτό φεστιβάλ και με τον ήλιο πάνω από τα κεφάλια μας, θα ήταν εξετάσεις που oι Αθηναίοι όφειλαν να περάσουν. Με τέτοια δισκογραφία βλέπετε, αλλά και ζωντανές εμφανίσεις με αέρα μεγάλης μπάντας, υπάρχουν απαιτήσεις. Στις 18.30 περίπου, η τετράδα ανέβηκε στη σκηνή, έχοντας πολύ κόσμο από κάτω να τους παρακολουθεί και 45 λεπτά στη διάθεσή τους για μουσική.
Οι εκτελέσεις των συνθέσεων του “Hegaiamas - A Song For Freedom” δεν θα πάψουν να με συγκλονίζουν όσες φορές κι αν τις ακούσω ζωντανά, ο Ravaya θα είναι πάντα αρχοντικός και παθιασμένος με την κιθάρα του, μέγας παίκτης και δεξιοτέχνης επίσης. Ασφαλώς, όλη η μπάντα απέδωσε το progressive metal της άκρως πειστικά, επιλέγοντας να παίξει κομμάτια μόνο από τα δύο τελευταία της άλμπουμ. Έκλεισαν το set τους με μια εκπληκτική εκτέλεση του “Orvam”, έχοντας και τον ήχο σύμμαχο αλλά τον ήλιο αντίπαλο. Οι Need έχουν κάνει άλματα και ελπίζω ο νέος τους δίσκος να ακούγεται ζωντανά όπως οι προκάτοχοί του στο μέλλον.
Setlist:
- Rememory
- Alltribe
- Tilikum
- Mother Madness
- Orvam
Οι SiXforNine εμφανίστηκαν στη σκηνή στις 19.45 και σαν τυφώνας ο Fotis Benardo με την δυναμική ενός έμπειρου frontman ξεκίνησε δυναμικά με το “Every Cloud Has a Silver Lining”, που ανοίγει τον επερχόμενο δίσκο τους, “Parallel Universe”. Ακολούθησαν τα "Life Devouring Demons", "More Than Words" και το "Bullet" για να ακολουθήσει το intro του “Got The Time" των Anthrax. Ο ήχος ικανοποιητικός και φυσικά σε υψηλό παικτικό επίπεδο κινήθηκαν και τα υπόλοιπα έμπειρα μέλη του σχήματος.
Anthrax και δεύτερο όνομα δεν κολλάει. Πιο πολύ σαν co-headliners τους είχα στο μυαλό μου (παίξανε μιάμιση ώρα γεμάτη) και η αλήθεια είναι ότι στο άκουσμα της εμφάνισής τους, ήμουν τόσο ανυπόμονος να τους δω για τέταρτη φορά επί σκηνής, σαν να ήταν η πρώτη μου. Οι Αμερικάνοι αποτελούν ιερό τέρας, προσωπικό αγαπημένο συγκρότημα και μέλος του λεγόμενου Βig 4, οπότε δεν γινόταν να μην ρουφήξω σαν σφουγγάρι κάθε δευτερόλεπτο της παρουσίας τους στο φετινό Release. Στις 21.00, όταν και όρμησαν στη σκηνή, ο κόσμος ήταν πάρα πολύς και η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι.
Ήταν το “The Number of the Beast” που προετοίμαζε το…πέταλο των οργανωμένων για την απόλυτη thrash καταιγίδα. Πρώτος, ο Charlie Benante γνώρισε την αποθέωση, προτού αρχίσει να βομβαρδίζει στο “Caught in a Mosh”. To τι έγινε μετά, θα το πω λακωνικά: TΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ. Καπνογόνα, χουλιγκανισμοί, mosh pit και μπύρες στον αέρα. Οι Anthrax έριξαν το βάρος στην περίοδο 1985-90, με “A.I.R.”, “I Am The Law”, “Be All, End All” και “Got the Time” (διασκευή σε Joe Jackson). Ένας Joe Belladonna να τον πιεις στο ποτήρι, φωνάρα και αεικίνητος, ένας Scott Ian να χτυπιέται ασταμάτητα και από το “Medusa” κι έπειτα (εκεί ο Joe έφτασε στο απόγειο της απόδοσής του), όταν έφτιαξε πλήρως και ο ήχος, η παράνοια χτύπησε κόκκινο.
Στο φινάλε είχαμε το “Indians”, με ταυτόχρονη βροχή από πυροτεχνήματα που προέρχονταν από το Ίδρυμα του Νιάρχου και έκαναν φαντασμαγορικό το φινάλε. Επίσης, πολύ καλό ακούστηκε ζωντανά και το “Breathing Lightning”, το οποίο παίχτηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα, με τον κόσμο να ανταποκρίνεται έντονα καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισης της αμερικανικής πεντάδας από τη Νέα Υόρκη. Τους περιμένω πάλι και πάλι και πάντα, από τις καλύτερες φετινές παρουσίες στο Release.
Setlist:
- Caught in a Mosh
- Got the Time
- Madhouse
- Be All, End All
- Breathing Lightning
- I Am the Law
- Medusa
- Now It's Dark
- Efilnikufesin (N.F.L.)
- In the End
- I.R.
Encore:
- Antisocial
- Indians
Έφτασε λοιπόν η ώρα για την παρθενική εμφάνιση στην χώρα μας των headliner DISTURBED!!Έπρεπε όμως να καταφέρουν να ξεπεράσουν την πραγματικά ισοπεδωτική εμφάνιση των Anthrax!!Το άν το κατάφεραν η όχι είναι υποκειμενικό.Η εισαγωγή έγινε με ένα video που παρουσίαζε στιγμές της μπάντας και κάπου εκεί έκαναν την εμφάνιση τους με το “Are you ready” από τον τελευταίο τους δίσκο “Evolution”.Τα προβλήματα ήχου ήταν εμφανή και ιδίως τα φωνητικά και η κιθάρα ήταν τουλάχιστον στα 3 πρώτα κομμάτια χαμηλά σε σχέση με τα τύμπανα και το μπάσο.Το setlist ήταν ίσως το καλύτερο και το πιο αντιπροσωπευτικό που θα μπορούσαν να έχουν και ίσως αυτό έσωσε την κατάσταση σε σχέση με τον πολύ μέτριο ήχο. Ο David Draiman (φωνή) δεν ήταν τόσο κινητικός όσο θα περιμέναμε,σε αντίθεση με τους υπόλοιπους 3 οι οποίοι φάνηκαν πιο κεφάτοι και ορεξάτοι.
Συνέχισαν με τα “Prayer”, “Liberate”, “The vengeful one”, “Stupify” και “Voices” και το κοινό ζεστάθηκε και συμμετείχε δυναμικά αφού τραγουδούσε σχεδόν όλους τους στίχους από τα τραγούδια. Η πρώτη διασκευή ήταν το “Land of confusion” και ύστερα ακολούθησε το “Ten thousand fists” που μαζί με το “The game” και το “No more” ίσως ήταν το pick της βραδιάς. Κάπου εκεί έπεσαν οι ταχύτητες και ακολούθησαν 3 μπαλάντες.Οι δύο πρώτες ήταν τα “A reason to fight” και “Hold on to memories” και με την πραγματικά εξαιρετική ερμηνεία και στα δύο κομμάτια αλλά και την συγκινητική εισαγωγή που έκανε ο Draiman (το ένα μιλά για την κατάθλιψη και της καταχρήσεις που οδηγούν σε ολέθρια αποτελέσματα και το άλλο για την απώλεια αγαπημένων μας προσώπων όπου ακολούθησε συγκινητικό βίντεο με φωτογραφίες από μέλη της μπάντας μαζί με τις οικογένειες τους, με φίλους αλλά και με γνωστούς μουσικούς όπως οι Hetfield, Vinnie Paul, Chester και Dimebag Darrell,Ozzy κ.α.)
Για να επανέλθουμε χρειάστηκαν τα “Indestructible” και “Inside the fire” και το κατάφεραν μια χαρά. Η συνέχεια ανήκει στην απίστευτη διασκευή που τους έκανε γνωστούς και σε άτομα που δεν τους γνώριζαν, το “Sound of silence”!!Απίστευτη live εκτέλεση ,το πιάνο σε απόλυτη αρμονία με την φωνή του Draiman και 8.000 κόσμος σιγοτραγουδούσε μαζί του καθηλωμένο!!! Ο Draiman ζήτησε από το κοινό στο κομμάτι που ακολούθησε,το “The light”,να ανάβει τον φακό από το κινητό του δημιουργώντας έτσι μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Φινάλε με τα “Stricken” και “Down with the sickness” και κάπου εκεί άφησε υποσχέσεις για επιστροφή στα μέρη μας κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον. Αν εξαιρέσουμε τα προβλήματα ήχου που είχαν κάποιες στιγμές νομίζω πως αυτοί που ήρθαν για τους DISTURBED έφυγαν ικανοποιημένοι και φάνηκε στο χειροκρότημα και τα συνθήματα που ακουγόντουσαν συχνά πυκνά σε όλη την διάρκεια του live τους.
Για το Rock Overdose,
Στέλιος Παλαμιδάς, Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός (John Metalman Photography)
Comments
