Πολλοί από εμάς είμαστε τυχεροί και ευλογημένοι που βιώσαμε τη γέννηση της ηλεκτρονικής μουσικής, μουσική η οποία έγινε soundrack της εφηβείας μας - αυτό το απρόβλεπτο και συνάμα γεμάτο ενθουσιασμό στάδιο της ζωής. Έχουμε χορέψει δίχως αύριο, σε πλατείες, χωράφια, παλιά εργοστάσια, θέατρα, δάση, ποτάμια ... και σε κάθε ευκαιρία θα το ξανακάνουμε όπως τότε στην πρώτη νιότη μας, έτσι λοιπόν και έγινε το βράδυ της 15ης Ιουλίου που η Πλατεία Νερού μετατράπηκε σε πεδίο χορού και απανωτών συγκινήσεων.
Το απόγευμα του Σαββάτου ξεκίνησε "χαλαρά" με τις μουσικές επιλογές του έμπειρου DJ Junior SP, ο οποίος ανέλαβε να μας ... "παρηγορήσει" που δε θα ακούγαμε τους αγαπημένους του ελληνικού κοινού Boy Harsher, οι οποίοι ξέμειναν σε αεροδρόμιο της Ιταλίας και τελευταία στιγμή δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν στην Αθήνα. Σίγουρα θα έχουμε την ευκαιρία να τους ξαναδούμε, μιας και οι Αμερικανοί έχουν χτίσει γερό fan base εδώ.
Λίγο αργότερα, την ώρα που ο καυτός ήλιος της πιο θερμής ημέρας του καλοκαιριού έδυε, στη σκηνή ανέβηκαν οι πολλά υποσχόμενοι και ταλαντούχοι Marva Von Teo με full band, σκορπώντας στο χώρο τις electropop, synthwave - μελωδίες τους που αποτέλεσαν το ιδανικό soundrack του ηλιοβασιλέματος. Η γαλήνια φωνή της Marva μας ταξίδεψε και σίγουρα κέρδισε τις εντυπώσεις όσων άκουγαν για πρώτη φορά (όπως εμείς), ενώ έδειξαν ιδιαίτερα ευγνώμονες για την ευκαιρία που τους δόθηκε να παρουσιάσουν το ποιοτικό υλικό τους στο festival.
"Κάποιοι από εμάς γερνάμε ενώ κάποιοι απλώς γίνονται καλύτεροι", κι αυτό ακριβώς ισχύει για την περίπτωση των Leftfield, οι οποίοι κρίνοντας απ' τη συνολική απόδοσή τους, είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με μεσήλικες. Οι Βρετανοί με την εμφάνισή τους κυριολεκτικά μετέτρεψαν την Πλατεία Νερού σε ένα open air club, δεν άφησαν κανένα που να μη λικνιστεί στους ρυθμούς τους.
Τα all time classics “Release the Pressure”,“Afrika Shox” και “Phat Planet” ανέβασαν την ένταση του χορού μοιράζοντας αβέρτα θετικά vibes, με αποκορύφωμα το iconic "Song of Life" με το χαρακτηριστικό νοσταλγικό ήχο της melodica (λες και δεν είχε αρκετή δόση νοσταλγίας η βραδιά). Επίσης, κομμάτια και από το νεότερο «This Is What We Do», όπως τα "Pulse" και "Accumulator" επιβεβαίωσαν πως οι Leftfield κρατούν το θρόνο της διεθνούς dance σκηνής ακόμη και μετά από 3 δεκαετίες από την δημιουργία τους.
Πράγματι, ο Neil Barnes πίσω απ' την κονσόλα και τα πλήκτρα του έδωσε τον παλμό για ένα ξέφρενο party απ' την αρχή ως το τέλος, , ενώ το έτερο ήμισυ των Βρετανών πιονέρων Adam Wren άλλαζε τους ρυθμούς και τις διαθέσεις με περίσσια άνεση και ενέργεια, αποδεικνύοντας πως η ηλικία δεν έχει ξεθωριάσει τους Leftfield αλλά αντιθέτως το άστρο τους εξακολουθεί να λάμπει! Στα φωνητικά τον συνόδεψαν, ο αειθαλής τζαμαϊκανός Earl Sixteen και ο MC Cheshire Cat.
Πολλοί ήταν εκείνοι που θέλαν τους Leftfield headliners, και δε τους αδικώ... Εκ του αποτελέσματος η εμφάνιση τους "έδωσε ρέστα" και μακάρι να τους ξαναδούμε σύντομα, αντέχουμε και απέδειξαν πως αντέχουν κι εκείνοι!
Ακριβώς στην ώρα του 23:15 το show - υπερπαραγωγή των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ ξεκίνησε με τους Κωνσταντίνο Β. και Μιχάλη Δ. να πιάνουν θέση πίσω απ' τις κονσόλες τους που είχαν στηθεί πάνω σε μια μικρή πλατφόρμα ατο κέντρο της σκηνής, ενώ συνόδεψε στα drums ο Πέτρος Τσαμπαρλής.
Απ΄το τέλος ως την αρχή λοιπόν παρακολουθήσαμε μια ... ταινία, σαν να περνούσε όλη η εφηβεία μας μπροστά από τα μάτια μας, με τη βοήθεια των εκπληκτικών visuals του Νίκου Πατρελάκη, που οπτικοποίησε τη γλώσσα ακολουθώντας την αφήγηση του Κωνσταντίνου Β..
To δίδυμο των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ μέσα στις ολόσωμες φόρμες τους, φορώντας προστατευτικά κράνη, πήραν το 705 από Νέα Ζωή και ξεκίνησαν το δρομολόγιο μαζί μας σε ένα ταξίδι γεμάτο ήχους και εικόνες από διάφορα φυσικά τοπία ή τοπία από αστικές δομές και φανταστικούς κόσμους.
Μία προς μία γνώριμες οι στάσεις στα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια της καριέρας τους, "Κλεμμένο Ποδήλατο", "Παιχνίδι Εξουσίας", "Ισορροπία" και τόσα άλλα, με ευχάριστη έκπληξη την αιθέρια IOTA PHI να ερμηνεύει εκτός από το "Irida" (το νέο τους κομμάτι μαζί της) και το "Ταξίδι στη Γη" (που μας μάγεψε πρώτη φορά με τη φωνή της Πόπης Αστεριάδη στα τέλη της δεκαετίας του '90), σε μια ακόμη άκρως συγκινητική στιγμή, από τις πολλές εκείνης της νύχτας.
Ακολούθησαν μερικοί ακόμοι ύμνοι όπως φυσικά το "Ταξίδι της Φάλαινας", το "Παζλ στον Αέρα" και το "Μικρό Αγόρι", "Προάστια" ενώ μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα μας αποχαιρέτησαν με το "Ηλίθια Αστεία". Είχαμε φτάσει πια στον προορισμό μας, από το Σάββατο Βράδυ μέχρι την Κυριακή πρωί, 30 χρόνια δρόμος.
Τι κι αν οι σημερινοί 30άρηδες ή 20άρηδες δεν έζησαν την εποχή της ακμής τους, το βράδυ του Σαββάτου ήταν παρόντες αρκετοί μαζί με τη γενιά των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ, δηλαδή τους σημερινούς 40άρηδες και βάλε. Τι κι αν έχουν περάσει 3 δεκαετίες από τότε που οι ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ εισέβαλαν στο εγχώριο μουσικό τοπίο, μέχρι σήμερα η δυναμική τους εξακολουθεί να συγκινεί. Mπορεί τότε που μπήκαν στη ζωή μας να ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους, πλέον όμως οι τότε ακροατές τους έχοντας γαλουχηθεί στα χρόνια της αθωότητάς τους με τους στίχους και τη μουσική τους, μπορούν να εκτιμήσουν ακόμα καλύτερα τη βαθύτητα και τη γοητεία τους, η οποία έβαλε τα θεμέλια για το αύριο του τότε και συνεχίζει να ανοίγει δρόμους για το αύριο του τώρα.
Μέχρι την επόμενη φορά ...
"Μην αφήσεις τη ζωή να σε πάρει από κάτω
τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο
κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία
Μη γυρνάς την πλάτη, μη ζεις στο ψέμα
πολέμησε το άδικο και κάθε είδους βία
σκέψου θετικά και μη γελάς με ηλίθια αστεία..."
Για το RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
Comments
